Αυτό που συμβαίνει
στην Ελλάδα σε ότι αφορά την οικονομική καταστροφή, είναι ένα απλό
"ψιλόβροχο" σε σχέση με τον τυφώνα που λέγεται Ισπανία και ήδη πλήττει
με τις "παρυφές" του την Ευρώπη και παγκόσμιες αγορές.
Θα πούμε μόνο ένα
νούμερο για να γίνει αντιληπτή η έκταση του προβλήματος: 300 δισ. ευρώ
δανείστηκαν οι ισπανικές τράπεζες για να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια
τους, με εχέγγυο της ΕΚΤ και επιτόκιο μόλις 1%. Και πάλι βουλιάζουν.
Συνολικά 19 δισ. ευρώ πρέπει να δαπανηθούν μόνο για την Bankia. Και αυτά φαίνεται να είναι μόνο η αρχή. Η Ισπανία από την στιγμή που η κρίση ενταθεί (το μόνο βέβαιο, αφού δεν αλλάζει η πολιτική της Γερμανίας) κινδυνεύει με πολιτειακή διάλυση.
Η
Ισπανία είναι μια ομοσπονδία διαφορετικών λαών της ιβηρικής χερσονήσου
(Κέλτες, Καταλωνοί κλπ), που κατάφερε να επιβιώσει είτε με το μαστίγιο
(δικτατορία Φράγκο) είτε με το "καρότο" (οικονομική ανάπτυξη των
τελευταίων 30 χρόνων). Το πάθος των Καταλανών
και των Βάσκων για ανεξαρτησία, είναι δεδομένο και ελεγχόταν μέσω της
οικονομικής ανάπτυξης και της αυτονομίας που είχαν. Τώρα η Καταλωνία,
μεγαλύτερη οικονομία σε μέγεθος από την Ελλάδα, πτώχευσς.
Η τρόϊκα απαιτεί από την ισπανική κεντρική κυβέρνηση να υπογράψει συμφωνίες λιτότητας, που θα δεσμεύουν τους Καταλανούς, τους Βάσκους και όλους γενικά τους Ισπανούς.
Στην ουσία ζητούν την επαναφορά του συγκεντρωτισμού και την αναδίπλωση της αποκέντρωσης, έτσι ώστε η κεντρική κυβέρνηση, μέσω του προϋπολογισμού, να ορίζει το τι θα πρέπει και το τι δεν θα πρέπει να κάνουν οι επιμέρους τοπικές διοικήσεις. Θα τα δεχθούν αυτά, την στιγμή που θεωρούν υππεύθυνη για την καταστροφή τους την κεντρική κυβερνηση, ειδικά οι Καταλωνοί; Ή θα ξεσπάσει μια λαϊκή αντίδραση που μπορεί να οδηγήσει στην απόσχιση, όπως αγωνίζονται οι βάσκοι από το 1975 και μετά;
Ο Μάθιου Λιν, αναλυτής στη Strategy Economics, σε άρθρο του στο Marketwatch παραθέτει έξι λόγους, για τους οποίους συμφέρει την Ισπανία να είναι η πρώτη χώρα που θα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη.
1) η Ισπανία είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί. 2) η Ισπανία έχει ήδη κουρασθεί από τα μέτρα λιτότητας. 3) η Ισπανία διαθέτει πραγματική οικονομία. 4) η Ισπανία είναι πολιτικά ασφαλής. 5) η Ισπανία έχει ευρύτερους ορίζοντες, λόγω των ισπανόφωνων οικονομιών της Λατινικής Αμερικής, αλλά και των ισπανόφωνων στις ΗΠΑ.
Ως 6ο επιχείρημα, ο κ. Λιν υποστηρίζει ότι η συζήτηση (περί παραμονής ή αποχώρησης από την ευρωζώνη) έχει ήδη αρχίσει, με αρκετούς οικονομολόγους να θεωρούν ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι το ίδιο το ενιαίο νόμισμα και ότι η Ισπανία θα ήταν καλύτερα εάν επέστρεφε στην πεσέτα. «Ίσως το Spexit να συμβεί πριν από το Grexit», καταλήγει ο κ. Λιν.
Το άρθρο του αμερικανικού διαδικτυακού περιοδικού Slate αναφέρει πως, "το μείζον πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα, της οποίας η κατάσταση αποκαλείται «ψιλοπράγματα», αλλά η Ισπανία"
Χωρίς να είναι κάποιος «αισιόδοξος» θα έπρεπε να μπορεί να αντιληφθεί ότι η έξοδος της Ελλάδας δεν θα ήταν τόσο ή μόνο, εμπόδιο για το μέλλον της ίδιας, αλλά ολόκληρου του σχεδίου που ονομάζεται ευρωζώνη. Μάλιστα, δεν θα κόστιζε και πολλά, λέει ο κειμενογράφος, ούτε και θα δυσκόλευε κάποιον, το να φανούν λίγο πιο γενναιόδωροι με την Ελλάδα οι Ευρωπαίοι ηγέτες και οι λοιποί δανειστές της.
"Αν δει κάποιος την Ισπανία, αντιλαμβάνεται ότι τα μεγέθη διαφέρουν και πρόκειται για μια τεράστια οικονομία και μία μεγάλη χώρα, το οικονομικό σχέδιο διάσωσης της οποίας θα κόστιζε πολλά. Εκτός αυτού, μάλλον είναι λίγοι όσοι απατώνται, πιστεύοντας πως η ευρωζώνη θα άντεχε χωρίς την Ισπανία, κάτι το οποίο δεν ισχύει και με την περίπτωση της Ελλάδας, κατά βάση, λόγω διαφορετικών μεγεθών των δύο αγορών. Η στιγμή της αλήθειας είναι κοντά, αν όχι ήδη εδώ, αφού είναι αναγκαίο για όλους όσους θέλουν μια νομισματική ένωση στην Ευρώπη, να αναλογιστούν πόσο κοστίζει η διατήρηση και συντήρηση της ένωσης αυτής και αν αξίζει τον κόπο, Αυτό που βλέπουμε να εξελίσσεται στην Ευρώπη είναι σαν κινηματογραφική ταινία, όπου (σε αργή φάση) το τρένο πάει να πέσει από την γέφυρα! Δυστυχώς, η Ισπανία είναι πολύ κοντά στην καταστροφή" καταλήγει το State.
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενώ:
- Η Ισπανία είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση
- Η Ισπανία είχε χρέος κατά πολύ χαμηλότερο της Γερμανίας λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση
- Η χώρα δεν είχε κανένα ουσιαστικό εξοπλιστικό πρόγραμμα. Όπως και καμία από τις Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία. Μόνο στην Ελλάδα κατηγορούνται οι επενδύσεις για την ασφάλειά της, ότι υπονόμευσαν την οικονμία της. Από αυτούς που θέλουν να καταπέσει και η τελευταία ασπίδα γιατον ακρωτηριασμό της και την αρπαγή του πλούτου της.
Μετά από την κατάρρευση οι μοναδικές "λύσεις" που υπήρξαν αφορούσαν τις ... τράπεζες! Η ΕΚΤ θα δέχεται ισπανικά ομόλογα ως «εχέγγυο» και έτσι θα τις δανείσει πάνω από 300 δισ. με επιτόκιο 1%. Όλα αυτά ενώ η ανεργία φτάνει στην χώρα το 26%! Σχεδόν οκτώ εκατομμύρια άνεργοι! Η μεγαλύτερη κοινωνική βόμβα σε δυτική χώρα.
Επίσης το ισπανικό κράτος θα δανειστεί κι άλλα χρήματα (από το EFSF) με επιτόκιο περί το 4% για να τα χαρίσει στις τράπεζες (στο πλαίσιο της επανακεφαλαιοποίησης) – χωρίς βέβαια να λάβει κοινές μετοχές, κάτι που έχουν πετύχει και οι Έλληνες τραπεζίτες. Δηλαδή πληρώνουν οι λαοί τις επιχειρήσεις των τραπεζιτών. Και επίσης σκαρφίστηαν και το εξής ιδιοφυές: Οι τράπεζες, θα δανείζονται από το ισπανικό κράτος και θα του δανείζουν με επιτόκια 6% μέρος των δανεικών που παίρνουν από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%.
Οι πτωχευμένες τράπεζες μετέφεραν λοιπόν τις ζημίες τους στο ισπανικό κράτος, οδηγώντας το στην πτώχευση, κατόπιν εξασφάλισαν τόνους δανείων από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1%), μετά δάνεισαν ένα μέρος αυτών των χρημάτων στο… ισπανικό δημόσιο (με επιτόκιο 6%) και, παράλληλα, δανείζονται από το ισπανικό δημόσιο κι άλλα χρήμα τα οποία ο Ισπανός φορολογούμενος δανείζεται από το EFSF.
Αυτές δεν είναι ούτε νομισματικές ενώσεις, ούτε η επιχείρηση διάσωσης της Ισπανίας ή της Ελλάδας αφορούν τους πολίτες. Αφορούν μόνο τους τραπεζίτες. Και αυτό είναι αφόρητο...
