Είναι κοινό μυστικό
ότι η εκμετάλλευση του λιγνίτη ενέχει
μεγάλες επιπτώσεις όχι μόνο στη αύξηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, αλλά
και στη δημόσια υγεία, το περιβάλλον και την τοπική οικονομία.
Δεν είναι, μεν, εύκολα τα πράγματα στον Δήμο Πύλου –Νέστορος
και γενικότερα στην Μεσσηνία με την ανεργία. ( και ούτε οι περιβόητες 250 θέσεις εργασίας
που υπόσχονται οι επενδυτές και οι ….ντίλερ
στα χαρτιά , που στην πράξη δεν θα υπερβαίνουν τις 25-30 εάν και εφ΄όσον
πραγματοποιηθεί το έγκλημα , είναι η λύση »
Το κύριο μέρος της ευθύνης, όμως, έφερε και φέρει η Πολιτεία
για την σημερινή κατάσταση :
Διέλυσε την αγροτική παραγωγή . Άφησε ανεξέλεγκτα τα
καρτέλ να λυμαίνονται τον αγροτικό χώρο
.
Αρνήθηκε να προχωρήσει σε όποια ρύθμιση των δανειακών
υποχρεώσεων των αγροτών.
Όμως ο λιγνίτης ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ! Είναι η καταστροφή και η
στείρωση ενός τόπου !
Ο μόνος τρόπος για να
βγούνε όρθιοι από την κρίση οι αγρότες είναι διαφορετικός.
Με ζωντανή την ύπαιθρο και όχι με ερημωμένα χωριά και
εγκαταλειμμένα χωράφια, λόγω της μόλυνσης και της περιβαλλοντικής απαξίωσης.
Η αξιοποίηση των κοιτασμάτων λιγνίτη στην περιοχή μας είναι
μια πρόχειρη, αντιαναπτυξιακή και “εχθρική” προς το περιβάλλον επιλογή, που
αντιστρατεύεται και καθιστά αδύνατη την όποια προσπάθεια για βιώσιμη ανάπτυξη.
Οι οιεσδήποτε αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με την
προϋπόθεση ενός ολοκληρωμένου χωροταξικού σχεδιασμού, να έχουν τη συναίνεση των
τοπικών κοινωνιών, να σέβονται τις αρχές της αειφορίας και της βιώσιμης
ανάπτυξης και να είναι προσαρμόσιμες, στο μέγιστο δυνατό βαθμό, στο φυσικό
τοπίο.
« Ενώσαμε τη φωνή
μας με τις φωνές των κατοίκων για να
αντιληφθεί επιτέλους η κεντρική εξουσία ότι η κοινωνία δεν προτίθεται να
παραχωρήσει σε κανέναν το δικαίωμα να αποφασίζει γι’ αυτή….. χωρίς αυτή».
