Σύμφωνα με τη σχετική παράγραφο, “εργαζόμενοι που θα περιληφθούν στις υποχρεωτικές αποχωρήσεις προς τον ιδιωτικό τομέα, θα προέλθουν από αυτούς που απασχολούνται στη γενική κυβέρνηση (εξαιρούνται 16 κρατικές επιχειρήσεις) με μόνιμη σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου, ή με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και όσους δεν θα έχουν δυνατότητα να θεμελιώσουν δικαίωμα πρόωρης σύνταξης μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. Υποχρεωτική αποχώρηση σημαίνει ότι ο εργαζόμενος εγκαταλείπει το δημόσιο σε μη εθελοντική βάση”.
Από την παραπάνω παράγραφο προκύπτει μείζον θέμα, και φυσικά ερωτηματικά:
Ποιές είναι οι 16 κρατικές επιχειρήσεις που εξαιρούνται των υποχρεωτικών απολύσεων;
Και φυσικά, δημιουργείται θέμα με τη διατύπωση περί “αποχωρήσεων προς τον ιδιωτικό τομέα”, από τη στιγμή που είναι περίπου βέβαιο ότι με την ανεργία στα ύψη στην ιδιωτική οικονομία, και τις επιχειρήσεις να αδυνατούν να σταθούν στα πόδια τους, οι αποχωρήσεις γίνονται προς τις… λίστες ανέργων.
