Συμπληρώνονται
φέτος, 40 χρόνια από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο ελληνικός λαός,
με μπροστάρη τη νεολαία, έσπασε τον γύψο, που οι δικτάτορες έβαλαν στην Ελλάδα,
τον Απρίλη του 67’.
Το
κυρίαρχο σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ αλλά και η απαίτηση για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ κωδικοποίησαν τις
διεκδικήσεις και τα οράματα του ελληνικού λαού.
Οι νεκροί του Πολυτεχνείου
έγιναν «το λίπασμα» της λευτεριάς,
στο βωμό του αγώνα για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Η εξέγερση σηματοδότησε την «αρχή του τέλους» της ξενοκίνητης χούντας και αναμφισβήτητα
υπήρξε η πιο φωτεινή πράξη αντίστασης
σε μια σκοτεινή επταετία για τον τόπο.
Η
17η Νοέμβρη του 1973 δεν αποτελεί απλώς ένα χρονικό ορόσημο, αλλά
πολύ περισσότερο ένα διαχρονικό σύμβολο
διεκδικήσεων του νεολαιίστικου
και του λαϊκού κινήματος στην
Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο.
Σήμερα,
τα μηνύματα εκείνων των εξεγέρσεων δεν μπορούν και δεν πρέπει να περιορίζονται
σε επετειακές εκδηλώσεις και σε μια ξύλινη «αγωνιστική» ρητορική. Η συσπείρωση
όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων κατά του νεοναζισμού, της βίας, της
ξενοφοβίας και του ρατσισμού είναι ο μόνος ουσιαστικός τρόπος να τιμηθεί
η επέτειος. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία, στη
μεγάλη της πλειοψηφία, έχει πλέον την αποφασιστικότητα που απαιτείται
προκειμένου η χώρα να ξεπεράσει και τη δημοσιονομική κρίση αλλά και
την κρίση αξιών και συμπεριφορών, που την ταλανίζει εδώ και καιρό.
Οι θεσμικές εγγυήσεις που είναι σύμφυτες με τη
Δημοκρατία και το κράτος δικαίου έχουν μεγάλη σημασία, ακόμη όμως μεγαλύτερη
σημασία έχει διαφύλαξη της εθνικής μας ενότητας και της κοινωνικής συνοχής.
