Σκοπός της ζωής του Ανθρώπου είναι η ευτυχία, ό,τι διαφορετικό μπορεί να είναι για τον κάθε άνθρωπο η ευτυχία.
-Για να μπορέσει να κυνηγήσει την ευτυχία ο κάθε άνθρωπος, πρέπει να μπορεί να εστιάσει σε εκείνα που τον κάνουν ευτυχισμένο, σημαντικό μέρος του χρόνου του.
-Για να έχει χρόνο να εστιάσει σε εκείνα που τον κάνουν ευτυχισμένο ο κάθε άνθρωπος, πρέπει να ευημερεί, δηλαδή να μην παλεύει απλά για την επιβίωση. Αν ευημερεί μια κοινωνία, ευημερούν και οι πολίτες.
Σκοπός της πολιτικής είναι να συνεισφέρει στην ευημερία των πολιτών.
- Για να ευημερήσουν οι πολίτες μιας χώρας, πρέπει να έχουν επαρκές εισόδημα για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες τους.
- Για να έχουν επαρκές εισόδημα, πρέπει να παράγουν πλούτο, και ικανό μέρος του παραγόμενου πλούτου να τους παραμένει διαθέσιμο.
-Για να παράγουν πλούτο πρέπει να εργάζονται, ή να έχουν εισόδημα από παλαιότερες επενδύσεις τους.
Με την ανεργία στο 33% κατά την ΓΣΕΕ, και τη φορολόγηση σε επίπεδο δήμευσης, ανεξάρτητα αν μια ιδιοκτησία παράγει εισόδημα ή όχι, πώς ακριβώς η σημερινοί πολιτικοί εξυπηρετούν το σκοπό τους;
Πώς ακριβώς συνεισέφερε το πείραμα της εσωτερικής υποτίμησης στην ευημερία των πολιτών, πώς επέδρασε στην καταστροφή θέσεων εργασίας της παραγωγικής οικονομίας, και πως η υπερφορολόγηση και το ξεκοίλιασμα των μικρομεσαίων βοήθησε στην ευημερία της κοινωνίας;
Πώς δικαιολογείται η καταπάτηση ατομικών δικαιωμάτων κατοχυρωμένων από το habeas corpus και τη Magna Carta, αναφορικά στην υπερφορολόγηση φαντασιακού πλούτου που κανείς δεν βγάζει;
Είναι αυτό στα πλαίσια του
σκοπού που πρέπει να υπηρετεί το πολιτικό σύστημα;
Με ποιά λογική προστατεύθηκε το εισόδημα των εκλεκτών του πολιτικού συστήματος, δημοσίων υπαλλήλων, και μάλιστα ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ Η ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΜΗ (μείωση μισθών -11,4% με πτώση στο κόστος ζωής, ενδεικτικά -40% μόνο στα ενοίκια), όταν ταυτόχρονα η ιδιωτική οικονομία είδε μια μείωση του -60% στα εισοδήματά της, και με την τερατώδη ανεργία που ξεπερνά κατά 30% εκείνη της Μεγάλης Ύφεσης του 1929 των ΗΠΑ που ήταν μόνο 25%;;;
Μήπως πρέπει να το πάρουν αλλιώς, ή αν δε θέλουν να το πάρουν αλλιώς, μήπως να πάνε σπίτια τους;
Επειδή δεν βλέπω καμία κίνηση που να περνάει το τεστ του γέλιου, αναφορικά στη μείωση της Ανεργίας, μάλλον πάμε για ολοκαύτωμα...
Με ποιά λογική προστατεύθηκε το εισόδημα των εκλεκτών του πολιτικού συστήματος, δημοσίων υπαλλήλων, και μάλιστα ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ Η ΑΓΟΡΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΜΗ (μείωση μισθών -11,4% με πτώση στο κόστος ζωής, ενδεικτικά -40% μόνο στα ενοίκια), όταν ταυτόχρονα η ιδιωτική οικονομία είδε μια μείωση του -60% στα εισοδήματά της, και με την τερατώδη ανεργία που ξεπερνά κατά 30% εκείνη της Μεγάλης Ύφεσης του 1929 των ΗΠΑ που ήταν μόνο 25%;;;
Μήπως πρέπει να το πάρουν αλλιώς, ή αν δε θέλουν να το πάρουν αλλιώς, μήπως να πάνε σπίτια τους;
Επειδή δεν βλέπω καμία κίνηση που να περνάει το τεστ του γέλιου, αναφορικά στη μείωση της Ανεργίας, μάλλον πάμε για ολοκαύτωμα...
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @Agissilaos
