Μανιατάκειον Ίδρυμα - «Η Ελλάδα το 2014: Μετά την κρίση τι;»

Το Μανιατάκειον Ίδρυμα & το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών οργάνωσαν Ημερίδα με τίτλο «Η Ελλάδα το 2014: Μετά την κρίση τι;»

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 10 Ιουνίου 2014 η Ημερίδα με θέμα «Η Ελλάδα το 2014: Μετά την κρίση τι;» από το Μανιατάκειον Ίδρυμα και το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο κατάμεστο Αμφιθέατρο «Ιωάννης Δρακόπουλος» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Πρόεδρος του Μανιατακείου Ιδρύματος Δημήτρης Μανιατάκης κήρυξε την έναρξη των εργασιών της Ημερίδας επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων,  τα εξής: «Η ανάπτυξη θα έλθει αν αρχίσουμε όλοι μαζί να παράγουμε και να δημιουργούμε αξία. Τα προβλήματα και οι παθογένειες θα ξεπεραστούν μόνο με διαρθρωτικές αλλαγές, αξιοκρατία και χρήση συστημάτων αξιολόγησης ανθρώπινου δυναμικού. Έτσι θα μπορέσουμε να συγκρατήσουμε τους ικανούς στη χώρα μας. Διαφορετικά, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να διαχειριζόμαστε, ίσως, λίγο καλύτερα την κατάσταση της χώρας. Η Ελλάδα μπαίνει σε μια νέα εποχή, έχοντας ήδη αξιωθεί τέσσερα σημαντικά επιτεύγματα: 1) Αποφυγή του “Grexit”. 2) Επιτυχής ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζικού συστήματος. 3) Πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας μας, που σύμφωνα με την Eurostat  φθάνει τα 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ. 4) Η, μετά από τέσσερα χρόνια, έξοδος της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές».

Ο Καθηγητής Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Μέργος αναφέρθηκε στην «ορατή έξοδο» από την κρίση, με απαραίτητες προϋποθέσεις  τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την προώθηση της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας και την εξομάλυνση του κοινωνικού αντίκτυπου που η κρίση έχει προκαλέσει. Ο κύριος Μέργος  

δεν παράβλεψε τους κινδύνους πισωγυρίσματος οι οποίοι συνεχίζουν να ελλοχεύουν.

Ο Διευθυντής, Επικεφαλής του Γραφείου της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών Υποθέσεων (ΓΔ ECFIN) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα Μαργαρίτης Σχοινάς αναφέρθηκε στις ρίζες της κρίσης στην Ελλάδα, οι οποίες δεν ήταν αμιγώς Ευρωπαϊκές αλλά Αμερικανικές. Εστίασε στις αδυναμίες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες λειτούργησαν πολλαπλασιαστικά ως προς την κρίση. Υπογράμμισε ότι η οικονομική ένωση της Ευρώπης προϋποθέτει και κάποιας μορφής πολιτική ένωση. Όσον αφορά στην Ελλάδα, πρέπει να ολοκληρώσει τις διαδικασίες για την ουσιαστική ανασυγκρότηση του δημοσίου τομέα, την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και την εξασφάλιση των όρων ανάπτυξης, έτσι ώστε αν χρειαστεί πρόσθετη χρηματοδότηση οι όροι αυτής να είναι αποτέλεσμα κοινής απόφασης Ελλάδας και δανειστών.

Η Καθηγήτρια του Nanyang Business School Siriwan Chutikamoltham στην ομιλία της με τίτλο «Μαθήματα από την Ασιατική Οικονομική Κρίση», εστίασε στα παρόμοια αίτια της κρίσης της Ευρωζώνης με εκείνη της Ασίας το 1997. Η κύρια διαδρομή και στις δύο κρίσεις ξεκίνησε με χώρες που χάνουν την ανταγωνιστικότητά τους στην παραγωγή και τις εξαγωγές τους, οδηγώντας σε ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών, τα οποία απαιτούσαν εξωτερικό δανεισμό, μεγάλο μέρος του οποίου ήταν βραχυπρόθεσμες οφειλές. Κάποια από τα δάνεια χρηματοδότησαν την κατανάλωση ή κερδοσκοπικές επενδύσεις. Στη συνέχεια, οι χώρες παρουσίασαν χαμηλά επίπεδα ανάπτυξης και οι δανειστές έχασαν την εμπιστοσύνη τους. Και όταν οι δανειστές απαίτησαν τα δάνεια, δημιουργήθηκε πανικός με αποτέλεσμα τις μαζικές εκροές κεφαλαίων, την έκλειψη των πιστώσεων και το φυσικό ακόλουθο της πτώχευσης, που μεταφράστηκε σε κλείσιμο των επιχειρήσεων και ανεργία. Έτσι η κρίση του χρέους έγινε τραπεζική

κρίση, και τελικά χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση. Η κυρία Chutikamoltham υπογράμμισε ότι η αποτελεσματική επίλυση της κρίσης απαιτεί την αντιμετώπιση των αιτιών της. Τα διορθωτικά μέτρα που παρέχουν ρευστότητα, όπως η χαλαρή νομισματική πολιτική μπορεί να σταματήσουν τον πανικό και να αποτρέψουν την περαιτέρω πτώχευση, αλλά δε λύνουν το πρόβλημα φερεγγυότητας. Ακόμη και η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική μπορεί να στηρίξει το αίτημα για την αποφυγή βαθύτερης ύφεσης αλλά η απώλεια της ανταγωνιστικότητας είναι ένα πρόβλημα το οποίο μπορεί να θεραπευτεί μόνο με τη βελτίωση της παραγωγικότητας της πραγματικής οικονομίας. Η λιτότητα μπορεί να βοηθήσει σε ένα βαθμό την συστηματική αναποτελεσματικότητα, αλλά με κόστος την κοινωνική δυσφορία. Μακροπρόθεσμα, όμως, η λιτότητα μπορεί να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη αναποτελεσματικότητα. Η παραγωγικότητα μπορεί να αυξηθεί με μεταρρυθμίσεις στον παραγωγικό τομέα, με προώθηση των επιχειρήσεων που έχουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και με κλείσιμο των μη παραγωγικών επιχειρήσεων. Με αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στη χώρα και θα μειωθεί το υπερβολικό χρέος, με αποτέλεσμα την αύξηση των επενδύσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Ο ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Πάνος Καζάκος επεσήμανε τις μεταρρυθμίσεις θεσμικού χαρακτήρα που έχουν γίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως έθεσε ερωτηματικά ως προς την αποτελεσματικότητά τους. Μίλησε για διαφαινόμενη διστακτική ανάκαμψη και τόνισε το ζήτημα της δημοσιονομικής πειθαρχίας έναντι της αλληλεγγύης, με αποτέλεσμα την κρίση νομιμοποίησης του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Τέλος, έθεσε ερωτήματα ως προς τη βιωσιμότητα της ΟΝΕ.

Ο Καθηγητής Οικονομικών του Long Island University Πάνος Μουρδουκούτας εξήγησε την πρακτική ποσοτικής χαλάρωσης που χρησιμοποίησε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ για να αντιμετωπίσει τη χρηματοπιστωτική κρίση. Κατέδειξε τον τρόπο με τον οποίο ο μηχανισμός δημιουργίας ρευστότητας αποτρέπει την εγκατάσταση της Αμερικανικής οικονομίας στο φάσμα της «Ιαπωνοποίησης», δηλαδή της μακροχρόνιας θέσης των οικονομικών σε συνθήκες χαμηλής ανάπτυξης και υψηλού χρέους. Τέλος επεσήμανε ότι στην Ευρώπη είναι ενδεχόμενο να δούμε συνθήκες «Ιαπωνοποίησης» ως αποτέλεσμα της Ευρωπαϊκής κρίσης.

Ο Γενικός Διευθυντής του Ομίλου Economia Αντώνης Παπαγιαννίδης συντόνισε την Ημερίδα, σφραγίζοντάς την με την προσωπικότητα και το κύρος του.