Σαν σήμερα, στις 27 Ιουλίου 1903,
γεννήθηκε στη Μεσσήνη ο δικαστικός, ακαδημαϊκός, μεταφραστής συγγραφέας,
πανεπιστημιακός και πρώτος Πρόεδρος της
Δημοκρατίας κατά
τη Μεταπολίτευση, Μιχαήλ Στασινόπουλος.
Ως πρόεδρος του Συμβουλίου
της Επικρατείας αντιτάχθηκε
στη Δικτατορία
των Συνταγματαρχών με
αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από την θέση του.
Το 1920,
εμφανίστηκε στη λογοτεχνική σκηνή με ποιήματα και μεταφράσεις Γάλλων ποιητών.
Το 1924 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή. Το 1929 έγινε
εισηγητής στο Συμβούλιο της
Επικρατείας. Το 1934 αναγορεύτηκε διδάκτορας της Νομικής Σχολής. Το 1943 έγινε
σύμβουλος Επικρατείας.Από το 1951 εως και το 1958 διετέλεσε υφηγητής και
τακτικός καθηγητής Διοικητικού Δικαίου στην Πάντειο Σχολή. Το 1959 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας των πανεπιστημίων του Μπορντώ
και του Παρισιού.Το 1947 τοποθετήθηκε πολιτικός
σύμβουλος της Στρατιωτικής Διοικήσεως Δωδεκανήσου στο μεταβατικό στάδιο που
μεσολάβησε έως την ενσωμάτωση των νησιών στην Ελλάδα. Το διάστημα 1948-1951
υπήρξε πρόεδρος της επιτροπής που συνέταξε τον υπαλληλικό κώδικα. Το 1952 ανέλαβε
για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα, ως υπουργός Προεδρίας και Εργασίας στην
υπηρεσιακή κυβέρνηση του Δημητρίου Κιουσόπουλου. Διετέλεσε επίσης υπηρεσιακός
υπουργός προεδρίας σην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου το 1958.Διετέλεσε υπουργός
Εργασίας (1952) και Προεδρίας (1958). Διετέλεσε
επίσης πρόεδρος του Ιδρύματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας από το 1951 εως το
1953.Από το 1966-1969 έγινε
πρόεδρος του Συμβουλίου
Επικρατείας, όμως
απομακρύνθηκε το 1969 όταν εξέδωσε απορριπτική απόφαση για την νομιμότητα
του δικτατορικού
καθεστώτος. Το 1968 εξελέγη
μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην τάξη των ηθικών και πολιτικών
επιστημών. Το 1974, στις πρώτες μεταδικτατορικές ή μεταπολιτευτικές εκλογές του Νοεμβρίου, εξελέγη πρώτος
βουλευτής Επικρατείας, με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας. Παραιτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου, δέκα μέρες μετά το Δημοψήφισμα του 1974 με το οποίο καταργήθηκε
η βασιλεία, όταν η νέα Βουλή τον εξέλεξε προσωρινό Πρόεδρο
της Ελληνικής Δημοκρατίας με 206 ψήφους. Η προεδρική του θητεία διήρκεσε ως
τις 20 Ιουνίου 1975, οπότε το
αξίωμα ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος διαμορφώνοντας το νέο
πολίτευμα. Η προεδρική θητεία του Στασινόπουλου χαρακτηρίζεται από τη
διακριτική του παρουσία στην πολιτική σκηνή, την ταύτισή του με την κυβερνητική
πολιτική, αφού δεν χρειάστηκε να λάβει καμία απόφαση καίριας σημασίας, ενώ οι
όποιες δημόσιες παρεμβάσεις του ήταν κυβερνητικής έμπνευσης. Προχώρησε στην
εκκαθάριση της Προεδρίας της Δημοκρατίας από τα πρόσωπα εκείνα που είχαν
εκτεθεί υπερβολικά λόγω των φιλοδικτατορικών επιλογών τους. Το 1975 αποκαταστάθηκε
στο δικαστικό σώμα ως επίτιμος πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το
διάστημα 1976-1978 υπήρξε δικαστής ad hoc
στο διεθνές
δικαστήριο της Χάγης. Το 1968
εξελέγη τακτικό μέλος της ακαδημίας των Αθηνών και το 1978 εξελέγη
πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1993 εξελέγη
πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων
Λογοτεχνών.Επίσης απο το 1969 έως και το 1970 προτάθηκε από τον πρόεδρο του
γαλλικού συμβουλίου της επικρατείας Ρενέ Κασέν για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης ως
επικεφαλής των Ελλήνων δικαστών για τον τρόπο που είχαν αντιμετωπίσει την
χούντα.
Τα τελευταία χρόνια διέθεσε
περιουσιακά του στοιχεία και συνέστησε το Ίδρυμα Διοικητικού Δικαίου Μ. Στασινοπούλου με έδρα το Ψυχικό, με σκοπό τη χορήγηση υποτροφιών
στο Δημόσιο Δίκαιο.
Πέθανε στην
Αθήνα στις 31 Οκτωβρίου 2002.
