ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
33 χρόνια μετά:
Από την Ελπίδα και την μεγάλη Αλλαγή στην πλήρη διάλυση και την υποταγή
Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 2014
Σαν σήμερα, στις 18 Οκτωβρίου 1981, τα οράματα και οι ελπίδες ενός λαού συναντήθηκαν με το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, οδηγώντας τον τόπο σε μια μεγάλη πολιτική ανατροπή, που σημάδεψε την μεταπολίτευση και την πορεία της χώρας.
Σαν σήμερα, το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Απελευθέρωσης ανέλαβε να οδηγήσει τη χώρα σε μια πορεία αξιοπρέπειας, δικαιοσύνης και ισότητας, απέναντι στις υστερικές φωνές της τότε συντήρησης που απειλούσαν για την «καταστροφή» που θα ερχόταν.
Σαν σήμερα, ξεκινούσε μια μεγάλη πορεία με το αίτημα της κοινωνικής αλλαγής να κυριαρχεί.
Δυστυχώς, όμως σήμερα, αυτοί που ηγούνται σε ότι έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ, υποταγμένοι στις επιλογές της Δεξιάς, προχωράνε χέρι – χέρι και ξηλώνουν οτιδήποτε είχε κατακτηθεί και χτιστεί προς όφελος του λαού με βάση τις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Πολιτικά μεταλλαγμένοι, πνιγμένοι μέσα στα πολιτικά τους αδιέξοδα, άφησαν στην άκρη το λαό και ασχολούνται με την παραμονή τους στην εξουσία που είναι ταγμένη στην εξυπηρέτηση των εντολών των δανειστών.
Οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην πολιτική και ηθική απαξίωση, διέλυσαν τις οργανώσεις του, πρόδωσαν τους ψηφοφόρους του, έδιωξαν τα μέλη του και μετέτρεψαν ένα ρωμαλέο κίνημα σε ένα μικρό γραφειοκρατικό οργανισμό που διαχειρίζεται μια εφήμερη εξουσία. Ετοιμάζουν και το οριστικό τέλος του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για κάποια δημοκρατική παράταξη, οργανώνοντας συνέδρια σωτηρίας τους, καταπατώντας ακόμη και τις ελάχιστες καταστατικές του διαδικασίες.
Το 1981 το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε μαζί με το λαό στην εξουσία για να την διαχειριστεί προς όφελος των μη προνομιούχων Ελλήνων.
Σήμερα, αυτό το ΠΑΣΟΚ φυτοζωεί, παρά την εκφρασμένη θέληση του λαού στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, σαν παραπαίδι της ΝΔ, πιασμένο από τις θέσεις εξουσίας, γυρνώντας την πλάτη του και στην δική του ιστορία και στον ίδιο το λαό.
Το 1981 ολόκληρη η κοινωνία έμπαινε στη διαδικασία αλλαγής κατεστημένων δομών και σήμερα όσοι μιλούν εξ ονόματος του ΠΑΣΟΚ, συμμετέχουν με τρόπο προκλητικό στην ανασύσταση του πιο σκληρού κράτους της Δεξιάς. Ενός κράτους που υποβαθμίζει κάθε έννοια συμμετοχής, προβοκάρει κάθε λαϊκή διεκδίκηση, εκδικείται κάθε διαφορετική φωνή και λειτουργεί εκβιαστικά ακόμη και απέναντι στους ίδιους τους βουλευτές του.
Από την Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου στην συγκυβέρνηση των κ. κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, των παρατρεχάμενων και των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Στην Κυβέρνηση που υποθηκεύει για πολλά χρόνια το μέλλον των πολιτών της χώρας και που υλοποιεί τη μεγαλύτερη αντιλαϊκή μεταρρύθμιση που έγινε ποτέ στη χώρα.
Τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου ένωσε, τώρα αυτοί διχάζουν, ακόμη και τα υπολείμματα του κόμματός τους.
Η ευθύνη δε βαραίνει μόνο την ηγετική ομάδα του σημερινού ΠΑΣΟΚ αλλά και όλους εκείνους που αρνούνται να αντιληφθούν πως δεν μπορούν να μπαίνουν σε διαπραγμάτευση οι αξίες , οι αρχές και τα διαχρονικά οράματα του χώρου. Όλοι εκείνοι που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο κίνημα που τους ανέδειξε και παραμένουν θεατές και σιωπηλοί υποστηρικτές αυτής της θλιβερής πορείας.
Όλοι όσοι αρνούνται να αντιληφθούν πως το ΠΑΣΟΚ που υπηρέτησαν και για το οποίο αγωνίστηκαν, δεν έχει σχέση με τους παρατρεχάμενους του κ. Σαμαρά και τους υποτακτικούς των ακροδεξιών υπουργών.
Είναι αστείο να μιλούν για το ΠΑΣΟΚ όσοι συμμετέχουν στις διαδικασίες αυτοκατάργησής του.
Είναι αστείο να μιλούν για κεντροαριστερά και να σχεδιάζουν το μέλλον – ποιο άραγε μέλλον – της χώρας με το κ. Σαμαρά.
Δεν είναι αστείο, αλλά προσβλητικό, να αναφέρονται στο ΠΑΣΟΚ, όσοι μεταλλάχτηκαν σε δεξιούς ψάλτες της κυβέρνησης του κ. Σαμαρά. Όσοι στις 18 Οκτωβρίου του 1981 πολεμούσαν το κίνημα στο όνομα του οποίου δηλώνουν σήμερα υποταγή.
Εμείς θα συνεχίσουμε τις ενωτικές προσπάθειες για την ανασύσταση του σοσιαλιστικού χώρου. Θα είμαστε παρόντες σε κάθε ενωτική – προοδευτική πρωτοβουλία που θα αποκαθιστά την ιστορική προσφορά του κινήματος το οποίο υπηρετήσαμε και το οποίο προδόθηκε από λίγους, μικρούς και ξένους προς αυτό πολιτικούς.
3 Σεπτεμβρίου του 1974 – 18 Οκτωβρίου του 1981.
Μένει να γράψουμε μαζί την επόμενη ιστορική στιγμή.
Και αυτή η ώρα δεν θα αργήσει.
33 χρόνια μετά:
Από την Ελπίδα και την μεγάλη Αλλαγή στην πλήρη διάλυση και την υποταγή
Αθήνα, 18 Οκτωβρίου 2014
Σαν σήμερα, στις 18 Οκτωβρίου 1981, τα οράματα και οι ελπίδες ενός λαού συναντήθηκαν με το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, οδηγώντας τον τόπο σε μια μεγάλη πολιτική ανατροπή, που σημάδεψε την μεταπολίτευση και την πορεία της χώρας.
Σαν σήμερα, το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Κοινωνικής Απελευθέρωσης ανέλαβε να οδηγήσει τη χώρα σε μια πορεία αξιοπρέπειας, δικαιοσύνης και ισότητας, απέναντι στις υστερικές φωνές της τότε συντήρησης που απειλούσαν για την «καταστροφή» που θα ερχόταν.
Σαν σήμερα, ξεκινούσε μια μεγάλη πορεία με το αίτημα της κοινωνικής αλλαγής να κυριαρχεί.
Δυστυχώς, όμως σήμερα, αυτοί που ηγούνται σε ότι έχει απομείνει από το ΠΑΣΟΚ, υποταγμένοι στις επιλογές της Δεξιάς, προχωράνε χέρι – χέρι και ξηλώνουν οτιδήποτε είχε κατακτηθεί και χτιστεί προς όφελος του λαού με βάση τις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Πολιτικά μεταλλαγμένοι, πνιγμένοι μέσα στα πολιτικά τους αδιέξοδα, άφησαν στην άκρη το λαό και ασχολούνται με την παραμονή τους στην εξουσία που είναι ταγμένη στην εξυπηρέτηση των εντολών των δανειστών.
Οδήγησαν το ΠΑΣΟΚ στην πολιτική και ηθική απαξίωση, διέλυσαν τις οργανώσεις του, πρόδωσαν τους ψηφοφόρους του, έδιωξαν τα μέλη του και μετέτρεψαν ένα ρωμαλέο κίνημα σε ένα μικρό γραφειοκρατικό οργανισμό που διαχειρίζεται μια εφήμερη εξουσία. Ετοιμάζουν και το οριστικό τέλος του ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για κάποια δημοκρατική παράταξη, οργανώνοντας συνέδρια σωτηρίας τους, καταπατώντας ακόμη και τις ελάχιστες καταστατικές του διαδικασίες.
Το 1981 το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε μαζί με το λαό στην εξουσία για να την διαχειριστεί προς όφελος των μη προνομιούχων Ελλήνων.
Σήμερα, αυτό το ΠΑΣΟΚ φυτοζωεί, παρά την εκφρασμένη θέληση του λαού στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, σαν παραπαίδι της ΝΔ, πιασμένο από τις θέσεις εξουσίας, γυρνώντας την πλάτη του και στην δική του ιστορία και στον ίδιο το λαό.
Το 1981 ολόκληρη η κοινωνία έμπαινε στη διαδικασία αλλαγής κατεστημένων δομών και σήμερα όσοι μιλούν εξ ονόματος του ΠΑΣΟΚ, συμμετέχουν με τρόπο προκλητικό στην ανασύσταση του πιο σκληρού κράτους της Δεξιάς. Ενός κράτους που υποβαθμίζει κάθε έννοια συμμετοχής, προβοκάρει κάθε λαϊκή διεκδίκηση, εκδικείται κάθε διαφορετική φωνή και λειτουργεί εκβιαστικά ακόμη και απέναντι στους ίδιους τους βουλευτές του.
Από την Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου στην συγκυβέρνηση των κ. κ. Σαμαρά και Βενιζέλου, των παρατρεχάμενων και των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Στην Κυβέρνηση που υποθηκεύει για πολλά χρόνια το μέλλον των πολιτών της χώρας και που υλοποιεί τη μεγαλύτερη αντιλαϊκή μεταρρύθμιση που έγινε ποτέ στη χώρα.
Τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου ένωσε, τώρα αυτοί διχάζουν, ακόμη και τα υπολείμματα του κόμματός τους.
Η ευθύνη δε βαραίνει μόνο την ηγετική ομάδα του σημερινού ΠΑΣΟΚ αλλά και όλους εκείνους που αρνούνται να αντιληφθούν πως δεν μπορούν να μπαίνουν σε διαπραγμάτευση οι αξίες , οι αρχές και τα διαχρονικά οράματα του χώρου. Όλοι εκείνοι που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο κίνημα που τους ανέδειξε και παραμένουν θεατές και σιωπηλοί υποστηρικτές αυτής της θλιβερής πορείας.
Όλοι όσοι αρνούνται να αντιληφθούν πως το ΠΑΣΟΚ που υπηρέτησαν και για το οποίο αγωνίστηκαν, δεν έχει σχέση με τους παρατρεχάμενους του κ. Σαμαρά και τους υποτακτικούς των ακροδεξιών υπουργών.
Είναι αστείο να μιλούν για το ΠΑΣΟΚ όσοι συμμετέχουν στις διαδικασίες αυτοκατάργησής του.
Είναι αστείο να μιλούν για κεντροαριστερά και να σχεδιάζουν το μέλλον – ποιο άραγε μέλλον – της χώρας με το κ. Σαμαρά.
Δεν είναι αστείο, αλλά προσβλητικό, να αναφέρονται στο ΠΑΣΟΚ, όσοι μεταλλάχτηκαν σε δεξιούς ψάλτες της κυβέρνησης του κ. Σαμαρά. Όσοι στις 18 Οκτωβρίου του 1981 πολεμούσαν το κίνημα στο όνομα του οποίου δηλώνουν σήμερα υποταγή.
Εμείς θα συνεχίσουμε τις ενωτικές προσπάθειες για την ανασύσταση του σοσιαλιστικού χώρου. Θα είμαστε παρόντες σε κάθε ενωτική – προοδευτική πρωτοβουλία που θα αποκαθιστά την ιστορική προσφορά του κινήματος το οποίο υπηρετήσαμε και το οποίο προδόθηκε από λίγους, μικρούς και ξένους προς αυτό πολιτικούς.
3 Σεπτεμβρίου του 1974 – 18 Οκτωβρίου του 1981.
Μένει να γράψουμε μαζί την επόμενη ιστορική στιγμή.
Και αυτή η ώρα δεν θα αργήσει.
