Παρά τον φόβο της ξαφνικής μπόρας εκατοντάδες κάτοικοι της Καλαμάτας
συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης και συνομίλησαν με τον
Σταύρο Θεοδωράκη αναζητώντας τις απαντήσεις στα σημαντικά του τόπου τους
αλλά και της χώρας μας.
Ο επικεφαλής του Ποταμιού αναφέρθηκε:
– στις πρόωρες εκλογές
«υπάρχουν στιγμές που λες ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν νωρίτερα αλλά κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα που δεν έχει πολιτική σταθερότητα, εάν πάντως αυτή η κυβέρνηση συνεχίσει να είναι αυτή που είναι, να πάμε σε εκλογές».
– στην ασυλία των πολιτικών
«το πολιτικό σύστημα να πάψει να έχει ασυλία και ν’ αλλάξει το Σύνταγμα. Έχουμε συγκεκριμένη πρόταση, αυτή η Βουλή να βάλει ως προτεραιότητα την αναθεώρηση του Συντάγματος. Στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν θα σκίσουν το μνημόνιο, ας διορθώσουν τουλάχιστον μερικά στραβά του πολιτικού συστήματος».
– στην αναβολή της συνάντησης με τον ΣΥΡΙΖΑ
«δεν είμαι στον προθάλαμο ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε του Σαμαρά. Δεν είμαι στον προθάλαμο κανενός. Έχουμε ολοκληρωμένη πρόταση για τη χώρα και θα ξαναζητήσω συναντήσεις αλλά όχι με τη λογική, πες μου τι θέλεις, για να είσαι μαζί μου».
– στον πόλεμο που δέχεται το Ποτάμι
«Το Ποτάμι δεν θα στηρίξει μία κυβέρνηση του κομματικού σωλήνα, είτε δεξιού είτε αριστερού. Διαδίδουν ψέματα για το Ποτάμι, γιατί ξέρουν ότι την καρέκλα δεν θα την πάρουν, αν το Ποτάμι δυναμώσει. Χρειάζεται μία κυβέρνηση πατριωτική, η εθνική Ελλάδος. Η χώρα δεν έχει ανάγκη τον κομματικό σωλήνα και το Ποτάμι πρέπει να είναι η τρίτη δύναμη της χώρας, όμως όχι με 5%, αλλά 15%. Το συμφέρον της χώρας είναι να βάλουν στο παιχνίδι ένα τίμιο, καινούριο παίχτη. Η Ελλάδα είναι πολύ κοντά στον παράδεισο και πολύ κοντά στην κόλαση, αν δεν αλλάξουμε κάποια πράγματα ριζικά, θα φτάσουμε στην κόλαση, θα γίνουμε Ιφιγένειες.”
Απαντώντας στα ερωτήματα του κόσμου, αλλά και των δημοσιογράφων, ο Σταύρος Θεοδωράκης μίλησε για την τοπική ανάπτυξη και «τον πλούτο» του λαδιού.
«Ανάπτυξη είναι να ξεχορταριάζουμε τον κήπο μας. Η Ελλάδα να ξεκινήσει ξανά να παράγει. Το 1/3 της ντομάτας μας είναι εισαγόμενο κι αυτό είναι έγκλημα, γιατί χάνουμε λεφτά, χάνουμε δουλειές. Να υπάρξει παραγωγικός σχεδιασμός, αλλιώς δεν θα απορροφήσουμε ποτέ τους ανέργους και τα λεφτά θα φεύγουν έξω. Σε αυτή τη χώρα παράγουμε το καλύτερο λάδι του κόσμου και ταυτόχρονα το δίνουμε χύμα στους Ιταλούς! Στην Καλαμάτα, τη Μεσσηνία, την Κρήτη, την Πελοπόννησο δεν έχουμε κατορθώσει τον χρυσό πλούτο που έχουμε στα χωράφια μας να τον εξάγουμε στις τιμές που πρέπει. Υποβαθμίζουν τη δύναμη αυτού του προϊόντος, το δίνουμε στους Ιταλούς για να το βάλουν αυτοί σε μπουκαλάκια να το στείλουν στο Harrods και στα άλλα λονδρέζικα μαγαζιά που το πουλούν 7 λίρες το μπουκάλι.
Τι φταίει γι’ αυτό θα σας πω. Τρία πράγματα φταίνε: Πρώτον, ότι δεν έχουμε μία πολιτική σταθερή στην εκπαίδευση που να έχει σχέση με την ελαιουργία. Δεν μπορεί μία χώρα παραγωγός να έχει ανθρώπους που έχουν εξειδικευτεί στο ελαιόλαδο στη Γαλλία και να μην βγάζει εξειδικευμένα στελέχη για το λάδι. Το λάδι της Ελλάδας χρειάζεται την ομπρέλα του κράτους. Το brand name Kαλαμάτα χτίζεται από το κράτος. Και το τελευταίο είναι ότι πρέπει να απενοχοποιήσουμε και στον δημόσιο διάλογο και στους δρόμους και στη Βουλή και παντού τον όρο επιχειρηματική δράση και επιχειρηματικότητα.
Από την Καλαμάτα, επίσης, ο Σταύρος Θεοδωράκης αναφέρθηκε στον τουρισμού και στις ενέργειες που πρέπει να γίνουν ώστε να βελτιωθούν οι προσφερόμενος υπηρεσίες.
«Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από τις τοπικές κοινωνίες ότι όταν μιλάμε πλέον για τουρισμό δεν μιλάμε για τον τουρίστα που έρχεται να κάνει ένα μπάνιο, να φάει ένα φαγητό και να φύγει. Αν παραμείνουμε σε αυτό το μοντέλο, η Ελλάδα δεν θα πάψει ποτέ να είναι μια φτωχή χώρα. Μιλάμε για μια πολιτική που πρέπει περιέχει τον αγροτουρισμό και την αγάπη του προϊόντος. Πανηγυρίζει η χώρα που έχουν έρθει 20 εκατομμύρια τουρίστες. Εγώ δεν πανηγυρίζω, χρειαζόμαστε τουρίστες οι οποίοι θα καταναλώνουν. Δεν είναι κατανάλωση η ομπρέλα στη θάλασσα. Είναι οι παροχές πολιτισμού, οι παροχές διατροφής, οι εναλλακτικές παροχές που επιτρέπουν να γίνει η χώρα προορισμός ενός μέσου εισοδήματος τουρίστα Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα, και εδώ δεν υπάρχει καμία προσπάθεια. Φέρνουμε τους τουρίστες τους μαντρώνουμε και θεωρούμε ότι αυτό είναι αρκετό για τη χώρα. Ε, δεν είναι αρκετό.
Πρέπει να κάνουμε την Ελλάδα brand name – μυθικό χώρο που παράγει προϊόντα για τη μεσαία τάξη της Ευρώπης».
Λίγο πριν το τέλος της συζήτησης, μετά από ερώτηση δημοσιογράφων για το τι εικόνα άφησε στον Σταύρο Θεοδωράκη η Καλαμάτα, ο Επικεφαλής του Ποταμιού απάντησε και προσκάλεσε και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
«Ο δρόμος είναι ένας και δεν υπάρχει άλλος. Η λύση ότι κάποια στιγμή θα βρέξει λεφτά και ότι κάποιοι θα μας δώσουν τσάμπα χρήμα δεν υπάρχει. Αυτό το τσάμπα χρήμα θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Άρα, το θέμα είναι τα χέρια μας. Τα χέρια των ανθρώπων εδώ στην περιοχή. Αυτό είναι το δίδαγμα και γι αυτό έκατσα αυτές τις 2 μέρες εδώ στη Μεσσηνία και για να μιλήσω με τους ανθρώπους και για να μεταδώσω αυτό το μήνυμα. Προσκαλώ και τους άλλους πολιτικούς ηγέτες αντί να μιλούν μέσα από κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης να βγουν στην πλατεία της Καλαμάτας και να δεχθούν τα ερωτήματα του κόσμου. Να τολμήσουμε να συζητήσουμε με τον κόσμο και να μην κάνουμε μονολόγους».
Ο επικεφαλής του Ποταμιού αναφέρθηκε:
– στις πρόωρες εκλογές
«υπάρχουν στιγμές που λες ότι οι εκλογές πρέπει να γίνουν νωρίτερα αλλά κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα που δεν έχει πολιτική σταθερότητα, εάν πάντως αυτή η κυβέρνηση συνεχίσει να είναι αυτή που είναι, να πάμε σε εκλογές».
– στην ασυλία των πολιτικών
«το πολιτικό σύστημα να πάψει να έχει ασυλία και ν’ αλλάξει το Σύνταγμα. Έχουμε συγκεκριμένη πρόταση, αυτή η Βουλή να βάλει ως προτεραιότητα την αναθεώρηση του Συντάγματος. Στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού δεν θα σκίσουν το μνημόνιο, ας διορθώσουν τουλάχιστον μερικά στραβά του πολιτικού συστήματος».
– στην αναβολή της συνάντησης με τον ΣΥΡΙΖΑ
«δεν είμαι στον προθάλαμο ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε του Σαμαρά. Δεν είμαι στον προθάλαμο κανενός. Έχουμε ολοκληρωμένη πρόταση για τη χώρα και θα ξαναζητήσω συναντήσεις αλλά όχι με τη λογική, πες μου τι θέλεις, για να είσαι μαζί μου».
– στον πόλεμο που δέχεται το Ποτάμι
«Το Ποτάμι δεν θα στηρίξει μία κυβέρνηση του κομματικού σωλήνα, είτε δεξιού είτε αριστερού. Διαδίδουν ψέματα για το Ποτάμι, γιατί ξέρουν ότι την καρέκλα δεν θα την πάρουν, αν το Ποτάμι δυναμώσει. Χρειάζεται μία κυβέρνηση πατριωτική, η εθνική Ελλάδος. Η χώρα δεν έχει ανάγκη τον κομματικό σωλήνα και το Ποτάμι πρέπει να είναι η τρίτη δύναμη της χώρας, όμως όχι με 5%, αλλά 15%. Το συμφέρον της χώρας είναι να βάλουν στο παιχνίδι ένα τίμιο, καινούριο παίχτη. Η Ελλάδα είναι πολύ κοντά στον παράδεισο και πολύ κοντά στην κόλαση, αν δεν αλλάξουμε κάποια πράγματα ριζικά, θα φτάσουμε στην κόλαση, θα γίνουμε Ιφιγένειες.”
Απαντώντας στα ερωτήματα του κόσμου, αλλά και των δημοσιογράφων, ο Σταύρος Θεοδωράκης μίλησε για την τοπική ανάπτυξη και «τον πλούτο» του λαδιού.
«Ανάπτυξη είναι να ξεχορταριάζουμε τον κήπο μας. Η Ελλάδα να ξεκινήσει ξανά να παράγει. Το 1/3 της ντομάτας μας είναι εισαγόμενο κι αυτό είναι έγκλημα, γιατί χάνουμε λεφτά, χάνουμε δουλειές. Να υπάρξει παραγωγικός σχεδιασμός, αλλιώς δεν θα απορροφήσουμε ποτέ τους ανέργους και τα λεφτά θα φεύγουν έξω. Σε αυτή τη χώρα παράγουμε το καλύτερο λάδι του κόσμου και ταυτόχρονα το δίνουμε χύμα στους Ιταλούς! Στην Καλαμάτα, τη Μεσσηνία, την Κρήτη, την Πελοπόννησο δεν έχουμε κατορθώσει τον χρυσό πλούτο που έχουμε στα χωράφια μας να τον εξάγουμε στις τιμές που πρέπει. Υποβαθμίζουν τη δύναμη αυτού του προϊόντος, το δίνουμε στους Ιταλούς για να το βάλουν αυτοί σε μπουκαλάκια να το στείλουν στο Harrods και στα άλλα λονδρέζικα μαγαζιά που το πουλούν 7 λίρες το μπουκάλι.
Τι φταίει γι’ αυτό θα σας πω. Τρία πράγματα φταίνε: Πρώτον, ότι δεν έχουμε μία πολιτική σταθερή στην εκπαίδευση που να έχει σχέση με την ελαιουργία. Δεν μπορεί μία χώρα παραγωγός να έχει ανθρώπους που έχουν εξειδικευτεί στο ελαιόλαδο στη Γαλλία και να μην βγάζει εξειδικευμένα στελέχη για το λάδι. Το λάδι της Ελλάδας χρειάζεται την ομπρέλα του κράτους. Το brand name Kαλαμάτα χτίζεται από το κράτος. Και το τελευταίο είναι ότι πρέπει να απενοχοποιήσουμε και στον δημόσιο διάλογο και στους δρόμους και στη Βουλή και παντού τον όρο επιχειρηματική δράση και επιχειρηματικότητα.
Από την Καλαμάτα, επίσης, ο Σταύρος Θεοδωράκης αναφέρθηκε στον τουρισμού και στις ενέργειες που πρέπει να γίνουν ώστε να βελτιωθούν οι προσφερόμενος υπηρεσίες.
«Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από τις τοπικές κοινωνίες ότι όταν μιλάμε πλέον για τουρισμό δεν μιλάμε για τον τουρίστα που έρχεται να κάνει ένα μπάνιο, να φάει ένα φαγητό και να φύγει. Αν παραμείνουμε σε αυτό το μοντέλο, η Ελλάδα δεν θα πάψει ποτέ να είναι μια φτωχή χώρα. Μιλάμε για μια πολιτική που πρέπει περιέχει τον αγροτουρισμό και την αγάπη του προϊόντος. Πανηγυρίζει η χώρα που έχουν έρθει 20 εκατομμύρια τουρίστες. Εγώ δεν πανηγυρίζω, χρειαζόμαστε τουρίστες οι οποίοι θα καταναλώνουν. Δεν είναι κατανάλωση η ομπρέλα στη θάλασσα. Είναι οι παροχές πολιτισμού, οι παροχές διατροφής, οι εναλλακτικές παροχές που επιτρέπουν να γίνει η χώρα προορισμός ενός μέσου εισοδήματος τουρίστα Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα, και εδώ δεν υπάρχει καμία προσπάθεια. Φέρνουμε τους τουρίστες τους μαντρώνουμε και θεωρούμε ότι αυτό είναι αρκετό για τη χώρα. Ε, δεν είναι αρκετό.
Πρέπει να κάνουμε την Ελλάδα brand name – μυθικό χώρο που παράγει προϊόντα για τη μεσαία τάξη της Ευρώπης».
Λίγο πριν το τέλος της συζήτησης, μετά από ερώτηση δημοσιογράφων για το τι εικόνα άφησε στον Σταύρο Θεοδωράκη η Καλαμάτα, ο Επικεφαλής του Ποταμιού απάντησε και προσκάλεσε και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
«Ο δρόμος είναι ένας και δεν υπάρχει άλλος. Η λύση ότι κάποια στιγμή θα βρέξει λεφτά και ότι κάποιοι θα μας δώσουν τσάμπα χρήμα δεν υπάρχει. Αυτό το τσάμπα χρήμα θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Άρα, το θέμα είναι τα χέρια μας. Τα χέρια των ανθρώπων εδώ στην περιοχή. Αυτό είναι το δίδαγμα και γι αυτό έκατσα αυτές τις 2 μέρες εδώ στη Μεσσηνία και για να μιλήσω με τους ανθρώπους και για να μεταδώσω αυτό το μήνυμα. Προσκαλώ και τους άλλους πολιτικούς ηγέτες αντί να μιλούν μέσα από κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης να βγουν στην πλατεία της Καλαμάτας και να δεχθούν τα ερωτήματα του κόσμου. Να τολμήσουμε να συζητήσουμε με τον κόσμο και να μην κάνουμε μονολόγους».