Του: Αντώνη .Α. Αντωνόπουλου
Real
fm-pamesports.gr
Προ ημερών
στο ελληνικό κοινοβούλιο, χτυπήσαμε… κάρτα για αρκετές ώρες.
Τη μια με την
συζήτηση του αθλητικού νομοσχεδίου στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων, την άλλη
στην Ολομέλεια. Πολλές ώρες, πολλά και ενδιαφέροντα τα όσα λέγονται επισήμως
και όσα λέγονται και γίνονται ανεπισήμως είτε στο καφέ, είτε στο εντευκτήριο,
είτε στα γραφεία των πολιτικών κομμάτων, είτε στους διαδρόμους.
Και ενώ πίνω
καφέ σκάει μύτη ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης
,πίνει καφέ με τον Σταθάκη, κάνει
ένα πέρασμα ο Καμένος και τους
χαιρετάει στο δρόμο για τα γραφεία των «ΑΝΕΛΛ»
Λίγο αργότερα ο Σταμάτης ψάχνει παρέα στο καφέ των καπνιστών, και εκεί που λες
,άντε να αρχίσει η συζήτηση να ξεχαστούμε από την βαρεμάρα, σκάει μύτη η Ραχήλ Μακρή με την πράσινη κολλητή
(Πιο κολλητή δεν γίνεται)φούστα. Η πρώτη σκέψη που κάνεις μετά το αναγνωριστικό
σου βλέμμα στη …ένα όρθιο χιλιόμετρο γράμμωση της Ραχήλ, είναι το πράσινο υποσυνείδητο
της βουλευτίνας. Εκτός αν η φούστα ξέμεινε στη γκαρνταρόμπα από την εποχή που ήταν
στο ΠΑΣΟΚ. Πιο πέρα ο Γιακουμάτος έχει κάνει πηγαδάκι με ένα αστυνομικό, και εκεί
που η Ραχήλ μονοπωλεί να σου και μπαίνει στο… γήπεδο το βαρύ πυροβολικό. Σέντερ-φόρ
ολκής για πολλά γκολ .Η αυτού μεγαλιότης
Άννα Καραμανλή, όπως το παλιό καλό κρασί. Αεράτη ,φινετσάτη, που παρά τον
εξαερισμό της βουλής ξαφνικά κόβεται η ανάσα και έχουμε …ανάγκη από υπογλώσσια.
Η Αννούλα του χιονιά, στη
κυριολεξία, ντυμένη στα λευκά η Άννα, έκανε ένα γκαρσόνι και δυο τρεις
βουλευτές να κουτουλήσουν παραλίγο στα μάρμαρα. Το… άγαλμα της Άννας ήταν εκεί.
Παραδίπλα ακούω ένα αναστεναγμό, τον προσπερνώ, και χαιρετάω την Άννα που αλαφιασμένη
είχε σημαδέψει τον Κώστα Κουκοδήμο
(Εισηγητή της Ν.Δ στο νομοσχέδιο)και περίμενε να συνεννοηθούν, για την επίθεση που
θα έκαναν στον Κοντονή.
Ο ηθοποιός
και Βουλευτής Παύλος Χαϊκάλης έχει κάνει …Ομόνοια-Σύνταγμα
,την αίθουσα της ολομέλεια με αυτή του εντευκτηρίου, και τον έχει φάει η αγωνία
αναζητώντας να βρει άκρη και να συνεννοηθεί με τον Κοντονή. Η συζήτηση ξεκινάει, και αρχίζει το σφυροκόπημα. Ως
παλαιότερος στο βήμα ο Θανάσης Πετράκος
,που ενώ σημειώνει με στόμφο πως η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βάλλει το
μαχαίρι στο κόκκαλο, θα μιλήσει για κάποιους που λειτούργησαν με σκοπό στο
ποδόσφαιρο τον προσωπικό πλουτισμό, για να σταθεί στην ατάκα του Σπύρου
Καλογήρου προς τον Νίκο Κουρκουλο, λέγοντας
«Τελικά είναι πολλά τα λεφτά
Άρη…» Για να διευκρινίσει με νόημα ότι δεν εννοεί την ομάδα Άρη
Θεσσαλονίκης. Μιλούν και οι άλλοι βουλευτές από τα άλλα κόμματα, μέχρι που έρχεται
και η ώρα του άλλου Μεσσήνιου Συριζαίου ,του Πέτρου Κωνσταντινέα, που κάνει αναδρομή στις κυβερνήσεις λέγοντας
πως χρησιμοποίησαν τον αθλητισμό μόνο ως εργαλείο πολιτικής επιβολής. Έκανε
λόγο για την λογική της ζούγκλας που από την μπάλα βρίσκει καταφύγιο και στα άλλα
αθλήματα, ζήτησε να εναρμονιστεί η ΕΠΟ
με τα διεθνή καταστατικά ,και αυτό-προσδιοριστηκε ως μοναχικός καβαλάρης στον αγώνα
κατά της διαφθοράς κλέβοντας μερίδιο της δόξας του Θωμαϊδη, και κάνοντας τον Πετράκο λίγο να ζηλέψει ,αν και δεν
νομίζω ότι «αγαπιούνται» και ιδιαίτερα οι δύο τους ,ακόμη και στο κλασικό
συναδελφικό επίπεδο. Έχει και μια λογική αυτό, και μια ερμηνεία. Αυτά και άλλα τόσα
συμβαίνουν στον ναό της δημοκρατίας .Και εκεί που αναζήτησα δεύτερο καφέ ,από
την φιλενάδα μου την Ρούλα ,παλαιότερη και από τον παλαιότερο βουλευτή(Μόνο ο
μαθουσάλας μπαμπάς Μητσοτάκης της ρίχνει σε χρόνια στο κοινοβούλιο)να σου και σκάνε
μύτη οι χρυσαυγίτες ,που ένας –ένας οδεύουν προς την ολομέλεια γιατί είχε και θέματα
παιδείας. Ο Μιχαλολιάκος έδειχνε ξεκούραστος και φρέσκος, αυτός που φαίνεται να
του στοίχησε η μπουζού ήταν ο Παπάς .Και η Ζαρούλια εξερχόμενη μαζί με τον
Παναγιώταρο ,του λέει «Ρε συ κλέψανε το λάπτοπ του αρχηγού… »Ποιοι άραγε; Λοιπόν
αναλώσιμα όλα ,και καθημερινά. Με συγχωρείτε πολύ, αλλά εγώ κρατώ τα λευκά της Άννας
και την πράσινη γραμμωτή φούστα της Ραχήλ.
ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην υπάρχει και να βαδίζει σταθερά στα αζήτητα, αλλά η πράσινη φούστα
της δίμετρης Ραχήλ όχι μόνο «ζει» αλλά έχει και την τιμητική της. Και τι
τιμητική. Με τον… αέρα της Ραχήλ.
Ωραίες στιγμές…
