«Εαν το δίλημμα είναι οι εξαγγελίες ή οι δεσμεύσεις της Αριστεράς και από την άλλη μεριά ο λαός, θα θυσιαστούν οι εξαγγελίες της Αριστεράς, δεν θα θυσιαστεί ο λαός, είναι ξεκάθαρο στο μυαλό μου», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γιάννης Πανούσης και σε συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό «Βήμα» πρόσθεσε ότι «προφανώς δεν μιλάμε για υποχωρήσεις που καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό ή καταστρέφουν τη δημοκρατία. Μιλάμε για έντιμο συμβιβασμό, για άλλους επώδυνο, για άλλους με άλλο χαρακτηρισμό. Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή ο λαός θέλει μια έντιμη διαπραγμάτευση, θέλει όμως και μια πολύ σοβαρή διακυβέρνηση».
Ο Γιάννης Πανούσης σημείωσε - για την κριτική που δέχεται από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ - πως «εδώ προκύπτει ένα ζήτημα από την πρώτη μέρα. Δηλαδή, η αμφισβήτησή μου, όχι των πράξεών μου. Ότι ο Γιάννης Πανούσης πρέπει να φύγει, διότι δεν είναι αριστερός, δεν τον θέλουμε, δεν τον κάνουμε… «Τι τον θες, ρε πρωθυπουργέ;», και όλα αυτά. Κάποια στιγμή, πρέπει να προστατεύσεις την αξιοπρέπεια και την επιστημοσύνη σου, αλλά εν πάση περιπτώσει… Τι θέλουν; Να αφοπλίσω όλη την Αστυνομία;».
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με τον υπουργό Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλο είπε ότι «είμαστε 30 χρόνια και τον εκτιμώ αφάνταστα και το ήθος του και επιστημονικά. Απλώς προχθές δεν είχε λόγο να πει ότι αυτά που λέω οδηγούν σε εξοικείωση με την αγριότητα και σε λύσεις λιντσαρίσματος, ενώ υπάρχουν οι αξίες της Δικαιοσύνης κτλ. Να σας πω ότι για πρώτη φορά σκέφτηκα ότι η διατύπωση δεν ήταν σωστή; Η διατύπωση, προσέξτε. Ήταν αλλιώς η διατύπωση: ότι προσοχή, θα έχουμε βία. Να το δεχθώ. Η αντίδραση, έχει σχέση με αυτό; 'Αλλο ότι δεν χρειαζόταν έτσι, άλλο ότι δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς και άλλο ότι «σε ξέρουμε ποιος είσαι και γιατί μιλάς και τι θες». Ότι «είσαι υπέρ της θανατικής ποινής και κατά της δίκαιης δίκης»… Με στοχοποιούν με έναν τρόπο και όχι μόνο στο λιντσάρισμα το εσωτερικό, διότι όταν λες σε ένα φυλακισμένο που έχει συγκεκριμένο κώδικα τιμής εντός και εκτός εισαγωγικών ότι αυτός ο Πανούσης είναι υπέρ της θανατικής ποινής, υπέρ του ενός ή του άλλου, σε στοχοποιούν και σε αυτούς και στους μπαχαλάκηδες κτλ. Και δεν το κάνουν κατά λάθος αυτό…».
Για την διακυβέρνηση ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «είναι ωραίο να είσαι ρομαντικός σαν άνθρωπος, αλλά δεν μπορείς να κυβερνήσεις ρομαντικά. Δηλαδή, έξω από σχεδιασμό. Π.χ. ένα ιδεολόγημα της Αριστεράς ότι όλοι είναι εχθροί μας, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Όταν παίρνεις την κυβέρνηση, πρέπει να διευρύνεις τον κόσμο που θα πιστέψει και θα σε στηρίξει. Δεν πρέπει να τον πολώνεις. Αν ξεκινήσεις με την ιδέα ότι το 36% είμαστε οι σωστοί και απόλυτοι και όλοι οι άλλοι εχθροί μας, δεν βγαίνει πουθενά. Δεν μπορείς να είσαι ούτε στοχαστής ούτε ακτιβιστής όταν κυβερνάς. Πρέπει να φύγουμε από ιδεολογήματα».
Για τον Σάββα Ξηρό και τη διάταξη για το «βραχιολάκι» σημείωσε πως «το θέμα δεν ήταν η διάταξη αυτή καθαυτή. Ήταν ότι γινόταν υπό την πίεση καταλήψεων, δηλαδή πολιτικών καταλήψεων και όχι συνδικαλιστικών και αφορούσε ένα ίδιο πρόσωπο. Ήταν μια στάθμιση που δεν μπορεί να την κάνει ένας υπουργός και αναρμόδιος. Έληξε το θέμα, διότι ο κ. Ξηρός δεν δέχθηκε το «βραχιολάκι», για τους λόγους που δεν δέχθηκε. Θεωρούσα πως μπορούσε να λυθεί και με άλλους τρόπους αυτό το ζήτημα, ενός ανθρώπου που έχει λέγεται ότι έχει αυτή την αναπηρία. Θέλω να πιστεύω πως τελείωσαν εδώ τα πράγματα και δεν θα έχει συνέχεια, γιατί υπήρχε ένα σύνολο αιτημάτων των καταληψιών και δεν ξέρω εάν η άρνηση του κ. Ξηρού επαναφέρει διάφορα πράγματα και θέλει λίγο προσοχή»
