Είναι
Νοέμβριος του 2011 και ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει την πρόθεσή του
να πάει σε δημοψήφισμα με το ερώτημα αν δέχεται ο ελληνικός λαός μια
επώδυνη συμφωνία με την τρόικα ή όχι. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε με
την οργή των δανειστών και τελικά την παραίτηση του κ. Παπανδρέου από
την κυβέρνηση.
Ιδιαίτερη
σημασία έχει όμως η απάντηση που είχε δώσει τότε ο Αλέξης Τσίπρας.
Τοποθετήθηκε επί της πρότασης για δημοψήφισμα που ουσιαστικά είχε το
ίδιο ερώτημα και έχει ενδιαφέρον τι είχε πει:
Διαβάστε αναλυτικά τι είχε πει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ:
Έχω
την αίσθηση ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση και
βγάζει από το μανίκι έναν υποτιθέμενο άσσο και το γνωρίζαμε καιρό και
δεν ήταν κάτι καινούργιο για εμάς. Όλες οι δημοσιογραφικές πληροφορίες
και οι έγκριτες πηγές γνώριζαν και εσείς το έχετε γράψει ότι υπήρχε αυτή
η ύστατη σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού του για να αποφύγει την
προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Θέλω λοιπόν να σας πω ότι πρόκειται για
ένα τρικ το οποίο έχει σαν απώτερο στόχο να κερδίσει ο πρωθυπουργός λίγο
ακόμα χρόνο στην εξουσία.
Πρόκειται
για ένα τρικ το οποίο έχει σαν στόχο να αποφύγει ο κ. Παπανδρέου την
άστατη πτώση. Να αποφύγει δηλαδή το να πάει άμεσα σε εκλογές και να
βρεθεί μπροστά στην οργή του λαού και ιδίως του κόσμου τον ψήφισε πριν
από δυο χρόνια και του έδωσε 44% και να πάρει ένα ιστορικά χαμηλό και
εξευτελιστικό ποσοστό για τον ίδιο και για το κόμμα το οποίο ίδρυσε ο
αείμνηστος Α.Παπανδρέου.
Αυτή
η υπεκφυγή συνοδεύεται και από μια απόπειρα ανασυγκρότησης του μετώπου,
του μπλόκ του μνημονίου. Δηλαδή, αντί να πάει σε εκλογές ως ΠΑΣΟΚ και
να πάρει κάτω από 20%, όπως λένε όλες οι δημοσκοπήσεις. Θέλει
ενδεχομένως να πάει σε μια αναμέτρηση, αν τα καταφέρει και φτάσει έως
εκεί γιατί την τοποθετεί κάποια στιγμή το Γενάρη, όπου δεν θα υπάρχει
πια ΠΑΣΟΚ, αλλά θα υπάρχει το νέο κόμμα που μας κυβερνά και είναι το
κόμμα του μνημονίου. Θέλει δηλαδή να συσπειρώσει σε αυτό το μνημονιακό
μπλοκ και άλλες δυνάμεις.
Το
κρίσιμο ερώτημα που θέτω ρητορικά είναι το εξής. Ας υποθέσουμε ότι
πηγαίνουμε τελικά σε δημοψήφισμα. Και ας υποθέσουμε ότι ακόμα και σε
εκβιαστικά διλλήματα εκφράζει ο λαός μας την οργή του απέναντι σε αυτές
τις επιλογές που τον έχουν οδηγήσει σε μια κόλαση. Διότι το Γενάρη θα
έχουμε νέο μισθολόγιο, θα έχουμε πάνω από 30.000 στην εφεδρεία, θα
έχουμε 25% ανεργία, 40% ανεργία στους νέους, χαράτσια δεξιά και
αριστερά. Το πιο πιθανό λοιπόν που αν συμβεί αυτό εμείς θα το
επιδιώξουμε είναι να υπάρξει μια συντριπτική υπεροχή του ΟΧΙ στην
υποτέλεια και στη μιζέρια. Τι θα κάνει μετά; Θα συνεχίσει να είναι
πρωθυπουργός και να κυβερνά τη χώρα μια κυβέρνηση μειοψηφίας ή θα
παραιτηθεί; Αυτό δεν μας το είπε. Εάν πρόκειται να συνεχίσει τότε
πρόκειται για κάποιον ο οποίος είναι επικίνδυνα γαντζωμένος στην
εξουσία. Αν πρόκειται όμως να παραιτηθεί τότε γιατί δεν οδηγεί από τώρα
τη χώρα στον πιο δημοκρατικά οργανωμένο τρόπο έκφρασης της λαϊκής
βούλησης και είναι οι εκλογές;
Γνωρίζετε
καλύτερα από εμένα ότι αν επιχειρήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να θέσει
τέτοια διλλήματα, η πραγματική και όχι η υποθετική πτώχευση θα επισυμβεί
πολύ πριν φτάσουμε στην κάλπη. Μόνο και μόνο με την πιθανότητα να τεθεί
αυτό το δίλλημα και να πάρει απάντηση αρνητική. Άρα, αν είναι έτσι όπως
τα λέτε, τότε πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη ζαριά όχι για τον
πρωθυπουργό, αλλά για τη χώρα. Αν πρόκειται για μια απόπειρα
οχυρωματικών έργων και ανασυγκρότησης του μπλοκ του μνημονίου, τότε
ούτως ή άλλως έχει κοντά ποδάρια. Αν πρόκειται για μια προσπάθεια φυγής
χωρίς την άστατη πρόσκρουση στην εκλογική διαδικασία του ίδιου του
πρωθυπουργού, τότε δεν αφορά τη χώρα. Αφορά τον ίδιο και καλύτερο θα
ήταν για όλους μας να το προγραμματίσει αυτό με τον πιο οργανωμένο
τρόπο. Να παραιτηθεί και να οδηγηθεί η χώρα στη λαϊκή ετυμηγορία.
Υπάρχουν συνταγματικές διαδικασίες που το προβλέπουν τις οποίες και
ζήτησα σήμερα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αν
εμείς τους πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην πολιτική της λιτότητας και
διεκδικήσουμε μια παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και διεκδικήσουμε
πολιτική ενίσχυσης των δημόσιων επενδύσεων για να βγούμε στην ανάπτυξη,
τότε η επιλογή τους είναι ή να μας αφήσουν στον καιάδα και να
κινδυνεύσουν και να πέσουν και αυτοί και να καταστραφούν ή να υποστούν
ότι έχουν μια χώρα και ένα λαό που δεν προχωρά εθελόδουλα στην
καταστροφή, διότι κανείς λαός δεν θέλει να αυτοκτονήσει. Και ο τρόπος με
τον οποίο μπορούμε να το κάνουμε αυτό δεν είναι τα δημοψηφισματικά
τρικ, αλλά αν εκεί καταλήξουμε, εμείς θα σηκώσουμε το γάντι.
Έχω
την αίσθηση όμως ότι δεν είναι στόχος να καταλήξει εκεί ο πρωθυπουργός
και είναι άλλος ο στόχος του. Αν όμως θέλουμε να μιλήσουμε για την
πραγματική λύση δημοκρατίας και διασφάλισης του Συντάγματος και της
εθνικής μας κυριαρχίας και λαϊκής ανεξαρτησίας είναι η οργανωμένη
προσφυγή στις κάλπες και μάλιστα με απλή αναλογική, ώστε να προκύψουν
μετά κυβερνήσεις στη βάση προγραμμάτων και λέμε ότι η διέξοδος για τη
χώρα είναι ένας νέος συνασπισμός εξουσίας με πυρήνα τις δυνάμεις της
αριστεράς.
