Αυτά τα πλακάτ ήταν διαφορετικά. Κατ' αρχήν, ήταν χρωματιστά. Με μια δεύτερη ματιά, παρατηρούσες ότι δεν είχαν αιτήματα για το Ασφαλιστικό, ούτε «την κρίση να πληρώσουν οι τράπεζες», ούτε καν οπαδικά συνθήματα.
Ασε που εκείνοι που τα κρατούσαν ήταν ύποπτα καλοδιάθετοι...
Το μήνυμα σ' αυτά τα πλακάτ έλεγε: «Δωρεάν Αγκαλιές».
Στον πεζόδρομο της Ηφαίστου , έξω από τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι , κόσμος πηγαινοέρχεται βιαστικά.
Αλλοι πίνουν τον καφέ τους , άλλοι σουλατσάρουν κάτω απ' τον μεσημεριανό ήλιο.
Ολοι πέφτουν πάνω σε κάποιον από τους «διαδηλωτές» που ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά του. Ορισμένοι προσπερνούν σοκαρισμένοι.
Οι περισσότεροι απλώνουν και τα δικά τους χέρια και αγκαλιάζουν τον άγνωστο, ξεσπώντας σε γέλια. «Ποιος δεν χρειάζεται, ειδικά σήμερα, μια αγκαλιά;», λέει εύθυμα ένας νεαρός άντρας. «Αλλωστε, είναι δωρεάν και... ευεργετική!».
