Ποιοι είναι οι υποστηρικτές της δραχμής και γιατί επιλέγουν ΟΧΙ ;
Υπάρχουν δύο κατηγορίες.
Η πρώτη, και αριθμητικά μικρότερη, αποτελείται από συμπολίτες μας οι οποίοι λόγω ιδεολογικής τοποθέτησης κρίνουν, πολύ εσφαλμένα κατά τη γνώμη του υπογράφοντα, αλλά ανιδιοτελώς, ότι η επιστροφή στη δραχμή θα εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον.
Η δεύτερη δεν έχει ιδεολογικές αναφορές αλλά οικονομικά συμφέροντα και προέρχονται κυρίως από τρεις ομάδες:
Πρώτον, ένα τμήμα του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Παραμονή στο ευρώ προϋποθέτει συρρίκνωση του τελευταίου και καθιέρωση ουσιαστικού ελέγχου/αξιολόγησης των επιδόσεων του ανθρώπινου δυναμικού του, που θα καταργήσουν την καθολικά εγγυημένη απασχόληση στο ευρύτερο Δημόσιο και θα μειώσουν τις υπερβολικά γενναιόδωρες αμοιβές που απολαμβάνουν ορισμένα στελέχη του.
Επίσης, θα καταστήσουν δύσκολη την απόκτηση αδήλωτων εισοδημάτων που δημιουργούνται σε συνθήκες γραφειοκρατίας και διαφθοράς και βλέπει το ευρώ ως το όχημα που θα του στερήσει αδικαιολόγητα προνόμια και εισοδήματα.
Δεύτερον, ένα τμήμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Πολλές αγορές αγαθών και υπηρεσιών χαρακτηρίζονται από ολιγοπωλιακές συνθήκες που επιβάλλουν τιμές πολύ υψηλότερες από αυτές που θα ίσχυαν σε συνθήκες ανταγωνισμού.
Η παραμονή στο ευρώ επιβάλλει ευελιξία τιμών που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από το άνοιγμα των αγορών και τη συνακόλουθη αύξηση του ανταγωνισμού.
Ετσι, εντός ευρώ κάποιοι από τους συμπολίτες μας που δραστηριοποιούνται στα κλειστά επαγγέλματα θα δουν τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται λόγω της μείωσης τιμών, που θα προκαλέσει ο αυξημένος ανταγωνισμός, αλλά και του όγκου εργασίας τους που θα προκύψει από κάλυψη μέρους της προσφοράς από νεοεισερχόμενους παρόχους.
Τρίτον, ένα τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου, το οποίο είτε λόγω ατυχούς οικονομικής διαχείρισης είτε λόγω μεγάλου βαθμού εξάρτησης από τον δημόσιο τομέα αντιμετωπίζει κίνδυνο χρεοκοπίας ή σημαντικής μείωσης του κύκλου εργασιών του.
Το τμήμα αυτό ευνοεί η επιστροφή στη δραχμή για δύο λόγους.
Πρώτον, γιατί η σημαντική υποτίμηση της νέας δραχμής θα του επέτρεπε να καλύψει εσωτερικά χρέη με επαναπατρισμό κεφαλαίων που διατηρεί στο εξωτερικό.
Δεύτερον, γιατί θα εξαφάνιζε την πίεση που ασκεί στον κύκλο εργασιών του η δημοσιονομική εξυγίανση που επιβάλλει μείωση μη απαραίτητων/μη ανταγωνιστικά τιμολογημένων δημοσίων δαπανών.
Στα παραπάνω θα μπορούσε κανείς να αντιτάξει ότι οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για παραμονή στο ευρώ αυξάνουν τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας και τα μελλοντικά εισοδήματα των παραπάνω ομάδων, άρα αυτές έχουν ισχυρό οικονομικό κίνητρο να τις υποστηρίξουν.
Αυτό πράγματι ισχύει και σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει.
Από την άλλη, όμως, υπάρχουν δύο παράγοντες που σε ορισμένες περιπτώσεις ανατρέπουν την ανάλυση κόστους-ωφέλειας υπέρ της δραχμής:
• Πρώτον, η ύπαρξη υψηλών καταθέσεων στο εξωτερικό, των οποίων η αγοραστική αξία εντός Ελλάδας θα υπερδιπλασιαστεί ως αποτέλεσμα της μεγάλης υποτίμησης που θα υποστεί η νέα δραχμή.
Αυτό το κέρδος κεφαλαίου μπορεί να αποζημιώσει κάποιους από τους κατόχους καταθέσων εξωτερικού τόσο σε επίπεδο κατανάλωσης όσο και σε επίπεδο απόκτησης νέων περιουσιακών στοιχείων π.χ. ακίνητα κ.ά.)
• Δεύτερον, παραμονή στο ευρώ συνεπάγεται καταβολή εκ μέρους της Ελλάδας σημαντικών πόρων για την αποπληρωμή του υψηλού δημοσίου χρέους.
Με δεδομένη την αποτελεσματικότερη λειτουργία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού που συνεπάγεται η παραμονή στο ευρώ, το λόμπι της δραχμής θα καταβάλει υψηλά ποσά για την αποπληρωμή του χρέους, αφού έχει υψηλά εισοδήματα/στοιχεία ενεργητικού και σε αυτό εστιάζεται η εκτεταμένη στη χώρα μας φοροδιαφυγή.
Αυτό δεν θα συμβεί εάν η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή και προχωρήσει σε μονομερή στάση πληρωμών, όπως προτείνουν ΣΥΡΙΖΑ ,ΑΝΕΛ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ .
Συμπερασματικά, το λόμπι της δραχμής αποτελείται από ομάδες για τις οποίες παραμονή στο ευρώ σημαίνει απώλεια προνομίων/εισοδημάτων και αύξηση της συνεισφοράς τους στα φορολογικά έσοδα και οι οποίες στην ουσίαέσυραν τον κο Τσίπρα στο δημοψήφισμα το οποίο θα σφραγίσει την πορεία της χώρας για τις επόμενες γενεές
Β.Μ
