Σήμερα όμως δεν είναι Ιανουάριος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυβερνητικό παρελθόν !
Στις εκλογές του Ιανουαρίου ο Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε τον εαυτό του σαν τον ισχυρό της διαπραγμάτευσης και υποσχέθηκε:
Την άμεση κατάργηση των μνημονίων.
Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Το τέλος της λιτότητας με ένα πακέτο παροχών, αυξήσεων και καταργήσεων φόρων.
Μια νέα αναπτυξιακή πορεία της χώρας.
Είναι προφανές ότι απέτυχε πλήρως. Απέδωσε την αποτυχία του στην σκληρότητα των δανειστών. Σκληρότητα την οποία θεωρούσε δεδομένη όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά πριν τις εκλογές θεώρησε χρήσιμο να εμφανίσει τους δανειστές έτοιμους να υποχωρήσουν μπροστά στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ ο Αλέξης Τσίπρας δεν συνάρτησε τις υποσχέσεις του από τη στάση των δανειστών. Τις έδινε σαν άμεσα πραγματοποιήσιμες.
Μάλιστα, σε έναν παροξυσμό μεγαλομανίας μιλούσε για τα νταούλια και τους ζουρνάδες. Τώρα ρίχνει την ευθύνη για τις νέες εκλογές στην Αριστερή Πλατφόρμα, η οποία λέει σήμερα αυτά που έλεγε ο Τσίπρας μέχρι χθες.
Για τον παραιτηθέντα πρώην πρωθυπουργό υπάρχουν δύο πραγματικότητες. Μία όταν κατέχει την εξουσία και μία άλλη, εντελώς διαφορετική, όταν αντιπολιτεύεται. Είτε όσα έλεγαν από μαζί με τον Λαφαζάνη ήταν αλήθεια, οπότε έχει δίκιο ο Λαφαζάνης, είτε από κοινού εξαπατούσαν τους πολίτες.
Σήμερα όμως δεν είναι Ιανουάριος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυβερνητικό παρελθόν. Το οποίο διαψεύδει όλα όσα έλεγε προεκλογικά.
Η αχαλίνωτη επιδίωξή τους για εξουσία προκάλεσε μεγάλη ζημιά στη χώρα και τους πολίτες της. Κάθε κόλπο, κάθε ελιγμός να ξεφύγουν από το βάρος της απάτης που οργάνωσαν είχε όλο και χειρότερα αποτελέσματα. Η ζαριά του δημοψηφίσματος ήταν ένα μεγάλο βήμα προς την καταστροφή. Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να νομίζει ακόμη ότι το δημοψήφισμα έγινε για το συμφέρον των πολιτών; Ο Αλέξης Τσίπρας αντέστρεψε σε τρεις μέρες το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά οι επιπτώσεις από το κλείσιμο των τραπεζών δεν αναιρούνται. Τώρα πάλι προκαλεί εκλογές. Ζητάει τώρα ή να εφαρμόσει εκείνος το μνημόνιο ή να φορτώσει την εφαρμογή του σε κάποιους άλλους. Είτε κερδίσει τις εκλογές είτε τις χάσει θα βγει κερδισμένος. Στην πρώτη περίπτωση θα διατηρήσει την πολυαγαπημένη του εξουσία. Αν πάλι χάσει θα έχει γλιτώσει την εφαρμογή των μέτρων και θα απολαμβάνει την άνεση της αντιπολίτευσης, απαλλαγμένος από τους διαφωνούντες. Ο Τσίπρας υπέγραψε το νέο μνημόνιο για να αποφύγει την τελευταία στιγμή την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας, μια καταστροφή που θα τον κυνηγούσε σε όλη του τη ζωή. Μόλις ο κίνδυνος απομακρύνθηκε επέστρεψε στους τακτικισμούς για χάριν της εξουσίας. Η μεγάλη αγωνία του είναι να μην καταλήξει «αριστερή παρένθεση». Μία μέρα πριν από την παραίτησή της η απερχόμενη κυβέρνηση έκλεισε το ορυχείο στις Σκουριές για να ανακτήσει τον... αριστερό της χαρακτήρα. Έτσι βλέπουν τις ζωές των ανθρώπων. Σαν πιόνια στη σκακιέρα της εξουσίας τους.
Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Το τέλος της λιτότητας με ένα πακέτο παροχών, αυξήσεων και καταργήσεων φόρων.
Μια νέα αναπτυξιακή πορεία της χώρας.
Είναι προφανές ότι απέτυχε πλήρως. Απέδωσε την αποτυχία του στην σκληρότητα των δανειστών. Σκληρότητα την οποία θεωρούσε δεδομένη όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά πριν τις εκλογές θεώρησε χρήσιμο να εμφανίσει τους δανειστές έτοιμους να υποχωρήσουν μπροστά στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ ο Αλέξης Τσίπρας δεν συνάρτησε τις υποσχέσεις του από τη στάση των δανειστών. Τις έδινε σαν άμεσα πραγματοποιήσιμες.
Μάλιστα, σε έναν παροξυσμό μεγαλομανίας μιλούσε για τα νταούλια και τους ζουρνάδες. Τώρα ρίχνει την ευθύνη για τις νέες εκλογές στην Αριστερή Πλατφόρμα, η οποία λέει σήμερα αυτά που έλεγε ο Τσίπρας μέχρι χθες.
Για τον παραιτηθέντα πρώην πρωθυπουργό υπάρχουν δύο πραγματικότητες. Μία όταν κατέχει την εξουσία και μία άλλη, εντελώς διαφορετική, όταν αντιπολιτεύεται. Είτε όσα έλεγαν από μαζί με τον Λαφαζάνη ήταν αλήθεια, οπότε έχει δίκιο ο Λαφαζάνης, είτε από κοινού εξαπατούσαν τους πολίτες.
Σήμερα όμως δεν είναι Ιανουάριος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κυβερνητικό παρελθόν. Το οποίο διαψεύδει όλα όσα έλεγε προεκλογικά.
Η αχαλίνωτη επιδίωξή τους για εξουσία προκάλεσε μεγάλη ζημιά στη χώρα και τους πολίτες της. Κάθε κόλπο, κάθε ελιγμός να ξεφύγουν από το βάρος της απάτης που οργάνωσαν είχε όλο και χειρότερα αποτελέσματα. Η ζαριά του δημοψηφίσματος ήταν ένα μεγάλο βήμα προς την καταστροφή. Υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να νομίζει ακόμη ότι το δημοψήφισμα έγινε για το συμφέρον των πολιτών; Ο Αλέξης Τσίπρας αντέστρεψε σε τρεις μέρες το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά οι επιπτώσεις από το κλείσιμο των τραπεζών δεν αναιρούνται. Τώρα πάλι προκαλεί εκλογές. Ζητάει τώρα ή να εφαρμόσει εκείνος το μνημόνιο ή να φορτώσει την εφαρμογή του σε κάποιους άλλους. Είτε κερδίσει τις εκλογές είτε τις χάσει θα βγει κερδισμένος. Στην πρώτη περίπτωση θα διατηρήσει την πολυαγαπημένη του εξουσία. Αν πάλι χάσει θα έχει γλιτώσει την εφαρμογή των μέτρων και θα απολαμβάνει την άνεση της αντιπολίτευσης, απαλλαγμένος από τους διαφωνούντες. Ο Τσίπρας υπέγραψε το νέο μνημόνιο για να αποφύγει την τελευταία στιγμή την ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας, μια καταστροφή που θα τον κυνηγούσε σε όλη του τη ζωή. Μόλις ο κίνδυνος απομακρύνθηκε επέστρεψε στους τακτικισμούς για χάριν της εξουσίας. Η μεγάλη αγωνία του είναι να μην καταλήξει «αριστερή παρένθεση». Μία μέρα πριν από την παραίτησή της η απερχόμενη κυβέρνηση έκλεισε το ορυχείο στις Σκουριές για να ανακτήσει τον... αριστερό της χαρακτήρα. Έτσι βλέπουν τις ζωές των ανθρώπων. Σαν πιόνια στη σκακιέρα της εξουσίας τους.
Σπ. Βλέτσας
