Προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε και η
εφημερίδα «Αυγή» κάθε μέρα κατρακυλά σε λασπώδη μονοπάτια.
Τι συνέβη και
μια ιστορική εφημερίδα που τις σελίδες της κόσμησαν διανοούμενοι υψηλού
επιπέδου, λογοτέχνες, ποιητές, ιστορικοί, όχι μόνον του χώρου της
Αριστεράς, σήμερα έχει μετατραπεί σε φωνή μίσους και διχασμού.
Πώς από
τις 50.000 ημερήσια φύλλα προδικτατορικά, ξέπεσε σε κάτι παραπάνω από
μια χιλιάδα σήμερα.
Μια πρώτη απάντηση είναι πως ακολουθεί
την ίδια πορεία με τον πολιτικό φορέα που εκπροσωπεί.
Όση σχέση έχει ο
ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ εσωτερικού και την αποκαλούμενη «ανανεωτική αριστερά»,
τόση έχει και η «Αυγή» του σήμερα με την «Αυγή» της δεκαετίας του 70.
Όση σχέση έχουν οι Μπανιάδες και τα ορφανά του ΚΚΕ με τον Η.Ηλιού, τον
Λ.Κύρκο και τον Μπ.Δρακόπουλο, τόση σχέση και η «Αυγή» του κ. Χρήστου
και του κ. Καρτερού με την «Αυγή» του Σ. Χρυσοστομίδη, του Γρ.
Γιάνναρου, του Τ. Βουρνά.
Όμως αυτό δεν αρκεί γιατί δεν ερμηνεύει
τον κουτσαβακισμό, την ψευτομαγκιά, την αλαζονεία που
υπάρχει διάχυτη
στην εν λόγω εφημερίδα. Δεν εξηγεί την στοχοποίηση συγκεκριμένων
ανθρώπων που ασκούν το επάγγελμα τους όπως αυτοί νομίζουν και δεν
εξηγεί γιατί αυτή η μετάλλαξη γίνεται τώρα.
Η εξήγηση που δίνω είναι πως οι άνθρωποι
αυτοί έχασαν την γείωση τους. Μέθυσαν από την απόλυτη άσκηση της
εξουσίας και προπαντός αποθρασύνθηκαν από την απάθεια με την οποία τους
αντιμετωπίζει η υπόλοιπη κοινωνία και οι επί μέρους μικρόκοσμοι της
δημοσιογραφίας και της πολιτικής. Αισθάνονται παντοδύναμοι για να
κουνάνε το δάχτυλο σε όποιον διαφωνεί μαζί τους, να νουθετούν πατρικά
και αφ΄υψηλού όποιον θέλουν να ανακαλέσουν στην τάξη «τους» και
συμβάλλουν τα μέγιστα στην μόνιμη επιδίωξη του πολιτικού φορέα που
εκπροσωπούν, να ανακαλύπτουν εχθρούς. Χθες ήταν οι γελοιογράφοι, σήμερα
οι Ολυμπιονίκες, αύριο σίγουρα κάποιοι άλλοι.
Εκφράζουν, μέσα από την «Αυγή», τα πιο
επιθετικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ τις θέσεις που έχουν για την
ελευθεροτυπία, την Δημοκρατία, την διαφορετική άποψη. Έχει καταστεί η
συγκεκριμένη εφημερίδα ένα σύστημα που ελέγχεται από πολιτικά στελέχη τα
οποία εκφράζουν τον αρχικό πυρήνα του 4% και δεν το κρύβουν. Έχουν
μετατρέψει την εφημερίδα τους σε όργανο εκτέλεσης συμβολαίων. Ίσως
κάποιοι γηραιότεροι εκεί μέσα να διοχετεύουν και τα ιστορικά απωθημένα
τους.
Το πρόβλημα βέβαια, δεν είναι η κριτική
που ασκούν. Αναφαίρετο δικαίωμα τους. Το πρόβλημα βρίσκεται στην επιλογή
των στόχων και στην μορφή της κριτικής. Δεν επιχειρηματολογούν, δεν
τους ενδιαφέρει να πείσουν, αλλά να κατακεραυνώσουν και να στείλουν
«μηνύματα». Βέβαια μια περιθωριακή εφημερίδα, έτσι όπως την κατάντησαν
την «Αυγή», ούτε «μηνύματα» μπορεί να στείλει, ούτε να τρομοκρατήσει.
Άλλωστε η κυκλοφοριακή κατάρρευση της συμβαδίζει με την κατάρρευση και
του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνον γελοιοποιούνται.
Ουδείς θα ασχολείτο τι γράφει ένα έντυπο
των 1000 φύλλων ημερησίως, αν δεν εξέφραζε πολιτικά το κυβερνών κόμμα.
Και το πρόβλημα μεγεθύνεται όταν παρατηρούνται παρόμοιες αυταρχικές
κυβερνητικές συμπεριφορές, έτσι ώστε να διερωτόμαστε «πού το πάνε τελικά
αυτοί οι άνθρωποι;»
Σ. Μουμτζής -liberal.gr
