Του
Σταύρου Στραβόλαιμου
Μέλους της Νομαρχιακής Συντ. Γραμματείας
Κινήματος
Δημοκρατών Σοσιαλιστών
Μεσσηνίας
Η χώρα δυστυχώς μέσα στο καταχείμωνο
του 2016 ξαναζεί το δράμα του καλοκαιριού του 2015 που οδήγησε στο κλείσιμο των
τραπεζών, την επιβολή των capital controls και την ανανέωση και παράταση της
ύφεσης για άλλα δυο χρόνια.
Η αέναη παράταση της διαπραγμάτευσης,
ανοίγει συνεχώς μέτωπα αντί να τα κλείνει και γίνεται σε ολοένα και περισσότερο
ρευστό ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Μόνο η αβεβαιότητα για την τύχη της
χώρας ενισχύεται, όπως και οι προβλέψεις και εκτιμήσεις για νέα μέτρα σε βάρος
ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων από το 2017.
Με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης
Σύριζα-Ανέλ να προχωρήσει στην χορήγηση
έκτακτης ενίσχυσης σε συνταξιούχους, η ελληνική πολιτική σκηνή, με μαέστρο
βεβαίως την κυβέρνηση, έθεσε σε κίνηση αφορισμούς και τακτικισμούς.
Κανείς δεν δικαιούται όμως να παίζει
με την τύχη της χώρας και με τον πόνο και την απόγνωση των ανθρώπων. Και αυτοί
που επιπόλαια συνεχίζουν τα σενάρια διχασμού, επιτελούν ένα καταστροφικό έργο.
Καθολική ευθύνη της κυβέρνησης είναι
να εργάζεται απρόσκοπτα προς όφελος του Εθνικού συμφέροντος, να χτίζει
συμμαχίες και στρατηγικές, να βλέπει και να σταθμίζει πολιτικά τις εξελίξεις
στον κόσμο αλλά και στο περιβάλλον των θεσμικών μας εταίρων. Δεν χωρούν σε
αυτές τις στιγμές επικοινωνιακά παιχνίδια και τακτικισμοί δεκαημέρου.
Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε
διαπραγματεύσεις που θα επικεντρωθούν στην ανάπτυξη και την κοινωνική της
συνοχή, κατακτώντας κάθε φορά καλύτερη θέση στο πεδίο της διαπραγμάτευσης.
Ούτε η παραδοχή για πρωτογενή
πλεονάσματα του 3,5% για πολλά χρόνια μετά το 2018, ούτε η καθυστέρηση
αποφάσεων για το χρέος, ούτε η αβεβαιότητα που συντηρεί η συνεχής παράταση της
αξιολόγησης, ούτε η μη ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της
ΕΚΤ, υπηρετούν τις ανάγκες της χώρας.
Ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει με
βαριά μέτρα την κρίση.
Με μέτρα που κάθε φορά γίνονται
βαρύτερα, όσο λείπει η σύνεση, η συνεννόηση και η σύμπνοια για ένα Εθνικό
σχέδιο εξόδου, ή όσο αντί της ευθύνης του πολιτικού συστήματος επιβιώνουν
μικροκομματικές αντιλήψεις.
Αν δεν υπάρξει άμεσα αναστροφή αυτής
της πορείας και τακτικής του πολιτικού συστήματος, τότε το τέλμα και τα
παιχνίδια, κάθε είδους συστημάτων, θα επαναφέρουν την ατζέντα της συζήτησης,
μέσω διχασμού, σε διπλά νομίσματα ή ακόμη και σε έξοδο από το ευρώ, με
καταστροφικές συνέπειες για την πορεία προς το αύριο και την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ στη
χώρα.
Παράδειγμα προς μίμηση σε αυτήν την
κατεύθυνση, ας αποτελέσει επί τέλους η
πατριωτική, υπεύθυνη και συλλογική αντιμετώπιση της κρίσης από τις πολιτικές
δυνάμεις της Ιρλανδίας, Πορτογαλίας και
Κύπρου, που μπήκαν στο μνημόνιο μετά από
μας και βγήκαν πριν από μας. Το ζήτημα είναινα υπάρξει κι
εδώ πολιτική βούληση για διέξοδο από τα αδιέξοδα μας.
