Και η απάντηση είναι απλή: πρόκειται για επιβραδυντικό χημικό που είναι επίτηδες κόκκινο ώστε να φαίνεται καθαρά τόσο από το έδαφος όσο και από τον αέρα.
Και να βοηθά τους πυροσβέστες φυσικά να καταλαβαίνουν τι γίνεται, πού έχει ήδη πέσει δηλαδή.
Την ώρα που το νεράκι είναι εξαιρετικό βοήθημα στο έργο της κατάσβεσης, άφθονο και φτηνό καθώς είναι, όταν η φωτιά μαίνεται ωστόσο εκτός ελέγχου και τα μέτωπα είναι τεραστίων διαστάσεων, τότε χρειάζεσαι κάτι δυνατότερο.
Το κόκκινο επιβραδυντικό δηλαδή που όχι μόνο σβήνει τις ήδη υπάρχουσες εστίες, αλλά επιβραδύνει και την εξάπλωση της λαίλαπας.
Πρόκειται για χημικό «κοκτέιλ», ένα λασπώδες μείγμα που αποτελείται από ενώσεις άλατος, νερό και άργιλο συνήθως, ενώ συχνά χρησιμοποιείται και μια πηχτή, κολλώδης ουσία σαν τσίχλα. Και η κόκκινη χρωστική φυσικά.
Κυκλοφορούν πολλές παραλλαγές του «κόκκινου νερού», καθεμιά κατάλληλη και για διαφορετικό τύπο φωτιάς, και το πλεονέκτημά του σε σχέση με το απλό νερό είναι πως παραμένει περισσότερο στο σημείο όπου πέφτει, επιφέροντας καλύτερα κατασβεστικά αποτελέσματα.
Κάποιες παραλλαγές του λειτουργούν αποκλειστικά ως ζώνες πυρασφάλειας, ρίχνοντάς το στις παρυφές του μετώπου και δημιουργώντας έτσι έναν πρακτικά άκαυστο χιτώνα πάνω από σπίτια και δέντρα. Εκεί δηλαδή που το νερό απλώς θα εξατμιζόταν.
Άλλο ένα εργαλείο με δυο λόγια στη φαρέτρα του πυροσβέστη για την άνιση μάχη με την πύρινη κόλαση…
