«Πηγαίνοντας το παιδί μου στο νοσοκομείο με αναμμένα τα αλάρμ σε όλη τη διαδρομή κάπου στη Λ. Βουλιαγμένης με σταματάει η αστυνομία.
Στο πίσω κάθισμα το μωρό και μια γειτόνισσα που προσφέρθηκε να έρθει μαζί μου να βοηθήσει. Με σταματάει λοιπόν μια νεαρή αστυνομικός με ύφος σαράντα καρδιναλίων και ένας συνάδελφος της μου δείχνει το ραντάρ. 128 χιλ.
Πολύ ευγενικά απαντάω ότι έχουν δίκιο, τρέχω γιατί πάω το παιδί μου με σπασμούς στο νοσοκομείο.
Η νεαρή αστυνομικός βλέπει το παιδί και με ύφος χιλίων καρδιναλίων αυτή τη φορά μου ζητάει άδεια, δίπλωμα,ταυτότητα.
Της τα δίνω όλα. Δεν ζητάω κατανόηση, να μην μου κόψει κλήση την παρακαλώ όμως να μη με καθυστερήσει.
Εκείνη με εκνευριστικά αργούς ρυθμούς κοιτάζει για ώρα τα χαρτιά (δεν έχω ιδέα τι έψαχνε ?) παίρνω τηλ την παιδίατρο για να της επιβεβαιώσει ότι το παιδί εξετάστηκε πριν λίγο και κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του στο νοσοκομείο μήπως και ευαισθητοποιηθεί.
Εκείνη όμως με απαξιωτικό ύφος αρνήθηκε να μιλήσει με τη γιατρό.
Μετά από 15 λεπτά (φαίνεται και από τις κλήσεις στο κινητό μου) το παιδί να κλαίει (δεν ξέρω πως κράτησα την ψυχραιμία μου) και εκείνη ατρόμητη μου δίνει την κλήση και μου κρατάει το δίπλωμα.
Φεύγοντας λοιπόν της λέω: με την καθυστέρηση αυτή θα αναγκαστώ να πάω τώρα πιο γρήγορα για να μην κινδυνέψει κ άλλο το παιδί μου.
Δεν έχω απομακρυνθεί 300 μέτρα κ το ίδιο περιπολικό ανάβει τη σειρήνα με πλησιάζει δίνοντας μου εντολές από το μεγάφωνο του περιπολικού που να σταματήσω (λες και ήμουν εγκληματίας!!!) σταματάω λοιπόν ξανά δεξιά και ο οδηγός (μόνος του μέσα στο περιπολικό και με πολιτικά ρούχα) μιλώντας μου στον ενικό και με προσβλητικό τρόπο (είπαμε σαν να ήμουν εγκληματίας) μου ζητάει την άδεια και το δίπλωμα (που μου είχαν κρατήσει πριν από λίγα λεπτά) του δίνω πάλι ότι χαρτιά είχα κ μου κρατάει την άδεια του αυτοκινήτου λέγοντας μου: έλα έλα τελείωνε, πήγαινε τώρα!!
Έχω φίλο που δουλεύει για την αστυνομία και είναι εξαίρετος επαγγελματίας με ήθος και ανθρωπιά. Ξέρω λοιπόν πολύ καλά ότι δεν είναι όλοι ετσι.
Η εξουσία πρέπει να δίνεται σε ανθρώπους που είναι ικανοί να την διαχειριστούν αλλιώς γίνονται επικίνδυνοι.
Αρχής τετευχώς, ίσθι ταύτης άξιος. Όταν αποκτήσεις ένα αξίωμα, κοίταξε να φανείς αντάξιος αυτού.
Ευτυχώς το παιδί μου είναι καλά!»
