Η σωστή φύλαξη
Πώς όμως γίνεται σωστά η φύλαξη του ελαιολάδου; «Η φύλαξη του λαδιού γίνεται σε σκουρόχρωμα δοχεία και σε χώρους χωρίς φως. Να μην τα βλέπει το φως. Να είναι γεμάτα και να μην υπάρχει αέρας για να οξειδώνεται το λάδι. Και όχι κοντά σε πηγές θέρμανσης να θερμαίνεται και να ανεβάζει θερμοκρασίες»…
Για την αποθήκευση του ελαιολάδου τα καλύτερα δοχεία είναι τα ανοξείδωτα. «Το ανοξείδωτο είναι καλό γιατί δεν το διαπερνά το φως. Δεν έχει “μετανάστευση” μετάλλων κ.λπ. Όπως επίσης και το γυαλί είναι καλό. Και επίσης και οι τενέκες που χρησιμοποιούν, που είναι σκοτεινές και δεν έρχεται το λάδι σε επαφή με το μέταλλο. Αλλά η τενέκα είναι μιας χρήσης. Τα άσπρα δοχεία του εργοστασίου είναι καλά για να μεταφέρεις το λάδι. Αλλά από ’κει και πέρα δεν πρέπει να μείνει άλλο μέσα σε αυτά, γιατί περνάει το φως. Και το λάδι από πρασινοκίτρινο θα κιτρινίσει στο τέλος και θα οξειδωθεί. Σε ό,τι αφορά τα κόκκινα βαρέλια των τροφίμων, είναι κι αυτά καλά, αλλά θα πρέπει να προσέχουμε να μην έρχεται σε επαφή το λάδι με τα άσπρα λάστιχα που έχουν τα βαρέλια αυτά κάτω από το καπάκι τους, και τα οποία μπορεί να αφήσουν πλαστικοποιητές στο ελαιόλαδο»…
Μέχρι πότε πρέπει να κρατάμε το λάδι
«Είναι ένα θέμα να έχει μείνει πίσω λάδι. Έπρεπε να το είχαν διαθέσει», λέει τέλος ο Μανόλης Μιχελινάκης, καταλήγοντας πως «ένα λάδι μετά από ένα χρόνο μπορεί να έχει αλλοιωθεί. Αλλά, αν αποθηκευτεί σωστά, μπορεί να διατηρηθεί μέχρι και 1,5 χρόνο. Καλό θα είναι πάντως να μην κρατάμε λάδια πέρα από τον ένα χρόνο», λέει χαρακτηριστικά.
Να προσέχουν σε όλα τα στάδια
«Αν ένας παραγωγός έχει ψεκάσει με λιποδιαλυτά φάρμακα, θα πρέπει να ξέρει ότι αυτό απαγορεύεται. Διότι τα χρησιμοποιούμε μόνο το καλοκαίρι, γιατί είναι φάρμακα που περνάνε στο λάδι. Αν ψέκασε με υδατοδιαλυτά φάρμακα – που με αυτά πρέπει να ψεκάζουμε – θα πρέπει να ξέρει ότι χρειάζεται να περάσουν γύρω στις 40 μέρες για να ξεκινήσει να ραβδίζει», όπως εξηγεί ο γνωστός χημικός επιστήμονας της ΕΑΣΗ.
Σύμφωνα με τον κ. Μιχελινάκη, «αν έχεις κάνει ακόμα και ολική κάλυψη, αφού χρησιμοποιείς υδατοδιαλυτά φάρμακα δε θα έχεις κάποιο θέμα. Αλλά το σωστότερο είναι να κάνουμε δολωματικούς ψεκασμούς, οι οποίοι αφήνουν λιγότερη υπολειμματικότητα»…
Στην ελαιοσυλλογή
Σε ό,τι αφορά την ελαιοσυλλογή, ο Μανόλης Μιχελινάκης τονίζει: «Είναι βασικό να μην τραυματίζουμε τον καρπό κατά το ράβδισμα. Και να αλέθονται άμεσα οι ελιές. Ει δυνατόν την ίδια μέρα. Διότι αρχίζουν οι ζυμώσεις και οι υδρολύσεις και δεν πρέπει να καθυστερούμε καθόλου. Επίσης να μην αφήσει ο παραγωγός τον καρπό να ωριμάσει. Να τον μαζεύει δηλαδή σε ένα χρώμα πρασινοϊώδες. Και όσο πιο γρήγορα αλέθει τον καρπό, τόσο πιο καλό λάδι θα βγάλει»…
Αντίστοιχα, άλλωστε, «όσο πιο γρήγορα καταναλώσουμε το ελαιόλαδο, τόσο πιο πολλές θα είναι οι θετικές του επιδράσεις στην υγεία μας», σύμφωνα με τον Μανόλη Μιχελινάκη. «Δε χρειάζεται καν να το αφήσουμε το φρέσκο λάδι να “καθίσει”. Ωμό το τρως. Αμέσως με το που βγαίνει»…
Στο μεταξύ, πλέον υπάρχουν νέες συσκευασίες… παλετοκιβώτια, όπως λέγονται, για τη μεταφορά του ελαιοκάρπου στο ελαιουργείο. «Είναι σαφώς καλύτερα από τα σακιά. Αλλά μπορεί να τα έχει ο παραγωγός ή να τα έχει ο ελαιουργός. Εκεί ο καρπός αερίζεται και δεν πιέζεται. Άρα είναι πολύ καλύτερα τα παλετοκιβώτια απ’ ό,τι τα σακιά»…
Όχι κόσμος στο ελαιουργείο
Παράλληλα, ο χημικός της ΕΑΣΗ καλεί τους ελαιουργούς να είναι πολύ προσεκτικοί και να μην αφήνουν τους παραγωγούς να μπαινοβγαίνουν μέσα στις εγκαταστάσεις. «Δεν πρέπει να αφήνουν τον κόσμο να κυκλοφορεί μέσα στους μαλακτήρες, να τους ανοίγουν, να καπνίζουν κ.λπ. Αυτό απαγορεύεται. Δυστυχώς αυτά γίνονται, αλλά θα πρέπει να τα σταματήσουμε σιγά-σιγά»…
neakriti.gr
