Οι γυναίκες που πίνουν πολύ νερό παρουσιάζουν λιγότερες ουρολοιμώξεις

Όπως εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης, Dr Thomas Hooton, καθηγητής μολυσματικών ασθενειών, πολλοί πιστεύουν ότι το νερό θα μπορούσε να «εξαλείψει» τα βακτηρίδια, μειώνοντας τον κίνδυνο επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων. Ωστόσο, πριν από αυτή την έρευνα, δεν υπήρξαν μελέτες που να αποδεικνύουν ότι το πόσιμο νερό είχε κάποιο αποτέλεσμα. 

Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος είναι πιο συχνές μεταξύ των γυναικών με ποσοστό 50-60% όλων των γυναικών να εμφανίζουν τις μολύνσεις αυτές τουλάχιστον μία φορά στο χρόνο ζωής τους. Ενώ, η σεξουαλική επαφή μπορεί να μην μεταδίδει αυτές τις μολύνσεις αλλά μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αυτών των λοιμώξεων της ουροδόχου κύστης ή της «οξείας απλής κυστίτιδας», σημειώνουν οι ερευνητές.
Όπως εξηγεί ο επικεφαλής της μελέτης, Dr Thomas Hooton, καθηγητής μολυσματικών ασθενειών, πολλοί πιστεύουν ότι το νερό θα μπορούσε να «εξαλείψει» τα βακτηρίδια, μειώνοντας τον κίνδυνο επαναλαμβανόμενων λοιμώξεων. Ωστόσο, πριν από αυτή την έρευνα, δεν υπήρξαν μελέτες που να αποδεικνύουν ότι το πόσιμο νερό είχε κάποιο αποτέλεσμα.
Η τελευταία μελέτη με τίτλο "Η επίδραση της αυξημένης ημερήσιας πρόσληψης νερού σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος" δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος της εσωτερικής ιατρικής JAMA. Η μελέτη αυτή, έδειξε επίσης ότι 1 στις 5  γυναίκες κινδυνεύουν να εμφανίσουν υποτροπιάζουσες λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης και των οδών.
Η ομάδα ερευνητών εξέτασε 140 γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε προεμμηνοπαυσιακές επεμβάσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι οποίες υπέφεραν από υποτροπιάζουσες UTI. Αυτές οι γυναίκες είχαν όλες τη συνήθεια να πίνουν πολύ λιγότερο από το συνιστώμενο ποσό νερού κάθε μέρα.
Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους, οι ερευνητές εξασφάλιζαν ότι αυτές οι γυναίκες έπιναν τουλάχιστον 6-8 λίτρα νερό ημερησίως. Τα αποτελέσματα ήταν καθοριστικά καθώς έδειξαν ότι οι γυναίκες που πίνουν περισσότερο νερό είναι κατά 50% λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν UTI.
Οι γυναίκες που δεν έπιναν τη σωστή ποσότητα νερού καθημερινά, παρουσίασαν διπλάσιες λοιμώξεις της ουροδόχου κύστης κατά την περίοδο της μελέτης, με μέση συχνότητα 3.2 λοιμώξεων ετησίως σε σύγκριση με 1,7 ανά έτος για όσες έπιναν αρκετό νερό.
Μεταξύ των σημαντικότερων στοιχείων για τη δωδεκάμηνη περίοδο μελέτης:

• Το 93% των γυναικών στην ομάδα νερού είχε δύο ή λιγότερα επεισόδια κυστίτιδας σε σύγκριση με το 88% των γυναικών στην ομάδα ελέγχου που είχαν τρία ή περισσότερα επεισόδια.
• Ο αριθμός των επεισοδίων κυστίτιδας ήταν περίπου το ήμισυ στην ομάδα νερού συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου.
• Συνολικά, υπήρχαν 327 επεισόδια κυστίτιδας: 111 στην ομάδα νερού και 216 στην ομάδα ελέγχου.
• Ο εκτιμώμενος μέσος ετήσιος αριθμός αντιμικροβιακών θεραπευτικών αγωγών που χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία επεισοδίων κυστίτιδας ήταν 1,9 στην ομάδα νερού, σε σύγκριση με 3,6 στην ομάδα ελέγχου.
• Ο μέσος αριθμός αντιμικροβιακών θεραπευτικών αγωγών που χρησιμοποιήθηκαν για τη θεραπεία επεισοδίων κυστίτιδας ήταν 1,8 στην ομάδα νερού, σε σύγκριση με 3,5 στην ομάδα ελέγχου.
• Το μέσο χρονικό διάστημα μεταξύ συμβάντων κυστίτιδας ήταν 142,9 ημέρες στην ομάδα νερού σε σύγκριση με 85,2 ημέρες στην ομάδα ελέγχου.
• Ο διάμεσος χρόνος έως το πρώτο επεισόδιο κυστίτιδας ήταν 148 ημέρες στην ομάδα νερού, σε σύγκριση με 93,5 ημέρες στην ομάδα ελέγχου.

Με αφορμή τα αποτελέσματα αυτά, ο Δρ Hooton επισημαίνει, ότι σε μια εποχή όπου η ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά φάρμακα, ακόμα και σε αυτά που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία των ουρολοιμώξεων, είναι εξαιρετικά μεγάλη,  αυτή η μελέτη είναι πολύ σημαντική για τους επιστήμονες.
Όπως λέει, η αυξημένη πρόσληψη νερού είναι μια αποτελεσματική αντιμικροβιακή στρατηγική για την πρόληψη της υποτροπιάζουσας κυστίτιδας σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο υποτροπής και οι οποίες καταναλώνουν καθημερινά μικρές ποσότητες υγρών.
Πηγές:
https://jamanetwork.com/journa...
https://www.news-medical.net/n...
Kate Anderton B.Sc., Biomedical Sciences, Cell Biology
Ananya Mandal MD, Medical Doctor, Clinical Pharmacologist