Στο Σύνταγμα κτυπά η καρδιά της Ελλάδος

Όλα δείχνουν πως η σημερινή συγκέντρωση θα είναι μεγαλύτερη της περσινής, γιατί φέτος και ο θυμός είναι μεγαλύτερος.

 Θυμός, όχι μόνον για την ίδια την συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και για τον φαύλο τρόπο που συγκροτείται η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.  

Διαλύθηκαν δύο κόμματα και ένα τρίτο είναι υπό κατάρρευση, για να βρεθούν οι έξι αποστάτες. Τα ρετάλια της πολιτικής.
Είναι μοιραίο και λογικό η συγκέντρωση, εκ των πραγμάτων, να λάβει και αντικυβερνητικό χαρακτήρα. Μέσα στο κάδρο θα βρεθεί και ο Π. Καμμένος που, ενώ τον Ιούνιο του 2018 είχε την ευκαιρία να αποτρέψει την συμφωνία των Πρεσπών, δεν το έπραξε για λίγους μήνες εξουσίας. Σήμερα είναι και δαρμένος και απατημένος.
Αυτό όμως που εξόργισε και εξοργίζει τους Έλληνες πολίτες είναι το γεγονός πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μαζί με τους idiots utiles, «έσπασε» την εθνική γραμμή δεκαετιών για να γίνει το βαποράκι του διεθνούς παράγοντα.
Είκοσι εφτά χρόνια ζούσαμε οι δύο χώρες με το πρόβλημα, και οι σχέσεις μας είχαν γίνει άριστες. Ήμασταν ο δεύτερος
οικονομικός εταίρος της FYROM, οι κάτοικοι της ερχόταν κατά χιλιάδες στην Β.Ελλάδα, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης είχε για καλύτερο πελάτη, τους επιχειρηματίες της γείτονος.
«Μα 150 χώρες αναγνώρισαν την FYROM με το όνομα Μακεδονία», κράζουν οι γνωστοί πρόθυμοι, αυτοί που προφήτευαν την καταστροφή της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν δεν αποδεχόταν το σχέδιο Ανάν. 

Είναι οι ίδιοι που βήχει ο διεθνής παράγοντας και αυτοί αρρωσταίνουν.
Λησμονούν πως την Ανατολική Γερμανία την είχαν αναγνωρίσει όλες οι χώρες του ΟΗΕ, πλην της Δυτικής Γερμανίας, και η συνέχεια είναι γνωστή. Μετά από 40 χρόνια η Δυτική Γερμανία, απορρόφησε την Ανατολική. Γιατί, ουσιαστικά, για απορρόφηση επρόκειτο και όχι για επανένωση.
Ας αφήναμε κι εμείς το πρόβλημα να υπάρχει για άλλα σαράντα χρόνια. Ποιον θα πείραζε; Τον διεθνή παράγοντα, θα απαντήσουν καλοπροαίρετοι σχολιαστές. Δεν ζούμε σε κενό διεθνών σχέσεων, θα πουν.
Σύμφωνοι. Τότε ο διεθνής παράγοντας ας πίεζε την FYROM να αποδεχθεί την εθνική γραμμή της Ελλάδος, όπως χαράχθηκε στο Βουκουρέστι. Αυτοί είχαν το πρόβλημα, αυτοί ας έβρισκαν και την λύση.
Μετά βεβαιότητος, με την συμφωνία των Πρεσπών οι σχέσεις των δύο χωρών θα δοκιμασθούν. Οι δύο λαοί θα ξαναβιώσουν παλιές έχθρες και διαφορές. Αυτή η κατάσταση της ηρεμίας, θα παρέλθει με άγνωστες συνέπειες. Γιατί; Γιατί είναι μια κακή συμφωνία.

Η κυβέρνηση της Αριστεράς την υπέγραψε με μεγάλη ευκολία, ερήμην των λοιπών κομμάτων και των πολιτών, για δύο λόγους που αφορούν την ίδια την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ: 1. Όλη η Αριστερά κουβαλά το προπατορικό αμάρτημα του «Μακεδονικού» από το οποίο, το μεγαλύτερο μέρος της δεν απαλλάχθηκε, γιατί δεν θέλησε να απαλλαγεί. 2. Ένα κομμάτι της, αυτό της ριζοσπαστικής Αριστεράς μετέφερε, δογματικά, και στις διεθνείς σχέσεις το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, που είναι η σημαία της στον χώρο των ατομικών δικαιωμάτων. Άλλο όμως διεθνείς σχέσεις και άλλο ατομικά δικαιώματα. Αυτά τα δύο ρεύματα της Αριστεράς συνέκλιναν και έφεραν την συμφωνία των Πρεσπών. Με τον αλαζονικό βολονταρισμό τους θέλουν να την επιβάλλουν στον Ελληνικό λαό, που σχεδόν σύσσωμος την αποδοκιμάζει. Ένα όπλο έχουμε στα χέρια μας για να δείξουμε την αντίθεση μας. Την φωνή μας. Ανέκαθεν η Αριστερά μισούσε και έτρεμε, συγχρόνως, τον λαό. Ήρθε η στιγμή να αποδείξουμε στον Τσίπρα και στην παρέα του πως καλά κάνουν και τρέμουν την λαϊκή οργή. Έρχεται!

  Σ. Μουμτζής

liberal.gr