ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ - Πεισματάρικο << ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟΝ >>

Του  Παναγιώτη Αντωνόπουλου 

   Οι συνθήκες αντίξοες. Πείσμωσε να ζήσει κι έζησε. Κόντρα στο ρεύμα δεν έφαγε τα μούτρα του, ούτε έβαλε λουκέτο, αλλά καμαρώνει στην  πλατεία της πάνω πόλης της Κυπαρισσίας, με σκόρπιες τις θύμισες από τα παλιά.

  Για το μπακάλικο του Παναγιώτη Μπακολιά ο λόγος, σήμερα με ιδιοκτήτη το γιο του που το λειτουργεί προς ίδιον όφελος.

  Δεκαετία του εξήντα με υποσχέσεις κάλπικες από το εθνοσωτήριο γκουβέρνο του υπουργείου παιδείας για ένα ισχυρό << χαρτί >> επαγγελματικής αποκατάστασης, πλασαρίστηκα ως μαθητής στο γυμνάσιο.  Διακοσμώντας το τραπέζι μου με λιτή τροφή, ενώ η ελίτ τάιζε τα παιδιά της με γκουρμεδάτους λαγούς, ότι χρειαζόμουνα το προμηθευόμουνα απ’ το μαγαζί του. Κι ότι άλλα τρόφιμα απ’ αυτό τ’ αγόραζα. Το ίδιο και οι ορεσίβιοι  συμμαθητές μου που κι αυτοί είχαν παραδοθεί στο αβάσταχτο βάρος των γραμμάτων και στο βάρος που ζύγιζε το σακούλι στις κυρτές πλάτες τους, κουβαλώντας το απ’ το σταθμό, τίγκα στη μυζήθρα και στον τραχανά.

    Ο μπακάλης είχε βρει τον τρόπο να τρυπώσει μέσα μας βλέποντας να ψοφολογάμε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μας στο γυμνάσιο και προσπαθούσε να μας κάνει κυρίαρχους με τον τρόπο του. Στις απενταρίες μας ψωνίζαμε βερεσέ, μας φίλευε σαρδέλες παστές, μας περίμενε το Σεπτέμβρη να τον ξεχρεώσουμε από το δανεισμό μας να αγοράσουμε το μεταχειρισμένο βιβλίο.

   Ξέροντας καλά τι πανηγύρι είναι η ζωή, μας έλεγε όταν τα είχε τσούξει πίνοντας με την παρέα: << Το νου σας  στα γράμματα, έχουν δύναμη. Μ’ αυτά πέφτουν οι αχρείοι ηγεμόνες. Αλλά κι εσείς όταν μεγαλώσετε δε θα γίνετε φακίρηδες και κομπογιαννίτες αλλά επιστήμονες >>.

   Ομολογώ, πως όταν μπαίνω και ψωνίζω εντυπωσιάζομαι. Δικαίως κατέχει τα πρωτεία στον κτιριακό διάκοσμο της πλατείας, όχι για την αισθητική του αλλά για το πείσμα και την επιμονή του να μη θέλει να << ξεριζωθεί >> από τις πλάκες του πεζοδρομίου, χρόνια πολλά από τότε που ριζώθηκε.

  Στην αντίπερα όχθη τώρα, στην πολιτική, άνθρωποι σε κουστούμια υπουργικά, υπεύθυνοι για τη διατήρηση της παράδοσης, καρφί δεν τους καίγεται να την κρατήσουνε ζωντανή. Μόνο να εκβιάζουν ξέρουν το πόπολο να προσδίδει θριαμβευτικές διαστάσεις νίκης στο κόμμα τους σε κάθε εκλογές. Και σαν ξέρουν πως το πόπολο όσο και να γαυγίζει δεν δαγκώνει,  κυβερνάνε κι έναν παρά δε δίνουν για το παλιό και το ωραίο. 

      ellinikoxronografima.blogspot.gr