Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Σε πίσω καιρούς η γραφίδα. Στην αρχή της εφηβείας μου όταν ήρθα στο
<< κλεινόν άστυ >> του κάμπου να μάθω γράμματα και ν’
αφυπνιστώ εκ της ραστώνης του χωριού, ν’ αποσβέσω το << μηδενός
επιθυμείν >> και να συνάψω νιτερέσα με τους υπερσυντέλικους, τα
οία και τα εστί.
Πρώτη μέρα και στον πίνακα άσπρη από την κιμωλία η χημικός, ψιλή σαν
λεύκα, πειθαρχημένη στην εξουσία και τη δύναμη της σχολικής έδρας, μας
δίδασκε για το νερό. << Το μόριο του νερού, αποτελείται από Η2 και
Ο >> έσκουζε με θυμό και λέρωνε την μπλούζα της από την
αιρούμενη λευκή σκόνη. Τι να καταλάβω! Από ορεσίβιος δεντρίτης στους
γήλοφους της Μουριατάδας έπεσα στους χημικούς τύπους! Πείραμα δεν
έκανε, ότι έλεγε από το ένα αυτί έμπαινε, απ’ το άλλο έβγαινε,
συμμαθήτριες με στήθη θριαμβικά γύρω μου σκόρπαγαν αστραπές, κρινένιες
μυρωδιές παντού, καράβι ωραίο τα γράμματα αλλά το ‘βλεπα να μπατάρει.
Εγώ το νερό το ήξερα στο χωριό μου ν’ αναβλύζει απ’ την πηγή του Αι-
Γιάννη, να το πίνουμε, να μαγειρεύουμε, να ποτίζουμε όνους, ίππους και
ερίφια, τα κηπευτικά, τους βασιλικούς και να ξεσκορτσαζόμαστε όταν ο
δάσκαλος μας έστελνε στο αυλάκι.
Η κοτσού παιδαγωγός συνέχιζε να λέει, να λέει, θέλοντας να μας κάνει
υπέρλαμπρα άστρα με το πρώτο μάθημα. Σκυμμένη που και που στο βιβλίο,
γύριζε και γέμιζε τον πίνακα χημικούς τύπους, υδρογόνα, οξυγόνα, θεία,
μέρος δεν άφησε του πίνακα που να μην το γρατσουνάει γράφοντας. Στο
τέλος όταν τον είχε ασπρίσει όλο μας ρώτησε με μάτι γερακίνας: <<
Τα καταλάβατε; >>
Αυτή η σπιθαμιαία καθηγήτρια ήταν και Μέγαιρα. Επιτηρήτρια στο
διαγώνισμα των Ελληνικών μου μονόγραψε την κόλλα, γιατί ρώτησα το
διπλανό μου αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την πίσω σελίδα για
πρόχειρο, μ’ έσπασε στο ξύλο και με τη μικρόνοιά της εισηγήθηκε στην
καθηγητική σύγκλητο την τιμωρία μου με πενθήμερη αποβολή.
Μόνο αργότερα φεύγοντας από το ποιμνιοστάσιό της έμαθα την ενότητα
<< νερό >>. Ένας καλός φυσικός, ένας Αϊνστάιν, στο
πανεπιστήμιο με την ηλεκτρόλυση τα έφερε όλα στα ίσα τους! Είδα τι
ήταν το υδρογόνο και το οξυγόνο και δεν έμεινα με τις λεκτικές
μπουρμπουλήθρες της κοτσού.
Πηδαλιούχο μου σοφή εκπαιδευτική, υποταγμένη στη μιζερόφιλη παιδεία
και στη γνωστική της ευτέλεια δε σε ξεχνώ! Επιβιώνω και με την
εξηλιθίωση που μου έμαθες.
