Γελάνε στην υπόλοιπη Ελλάδα με τον «χιονιά – φονιά» της Αττικής!

 Γράφει ο Νίκος Τζιανίδης

Στο Κάτω Νευροκόπι της Δράμας τα θερμόμετρα συναγωνίζονται εκείνα της Σιβηρίας κι όταν στο Λεκανοπέδιο ο υδράργυρος αγγίξει το «μηδέν» ο ψυχολογικός πανικός ανεβάζει πυρετό…

Είναι το καλό χαρτί των sites και των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων: οι προγνώσεις κακοκαιρίας, ιδιαίτερα παραμονές γιορτών. Πριν ακόμα… χτενίσουν οι τσολιάδες τις φούντες από τα τσαρούχια τους για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου αρχίζουν τα καιρικά πρωτοβρόχια: «Τι καιρό θα κάνει τα Χριστούγεννα!», «Λευκό ποδαρικό από τον καινούργιο χρόνο»… Και το παράδοξο: τα θέματα που αναφέρονται κυρίως σε στατιστικά του παρελθόντος και έωλες προγνώσεις έχουν την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα και θεαματικότητα! Τρομάζουμε μη και πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας, σαν τους Γαλάτες του Αστερίξ…
Η μάνα μου έχει να σηκωθεί από το κρεβάτι τέσσερα χρόνια. Κάτι τα θρυμματισμένα ισχία της κάτι το βάρος των χρόνων στις πλάτες την καταδίκασαν να κινεί μοναχά τα μάτια και τα χέρια, κι όμως κάθε πρωί θα με ρωτήσει: «Τι καιρό θα κάνει αύριο; Τι λένε θα βρέχει;»… Λες και θα βγει για ιστιοπλοΐα, ή για αναρρίχηση… Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στους υγιείς που αυτοί θα περάσουν το κατώφλι της εξώπορτας τους. Ο καιρός τους κατατρύχει από παιδιά· ακόμα ακούνε – 60άρηδες πια – τη φωνή του γονιού τους: «Πάρε αμπέχονο, θα βγάλει αέρα…»!
Κι εδώ στην Αττική, ο διαβολόκαιρος τρομάζει σαν την κόλαση!
Και βλέπουν και διαβάζουν στη βόρεια Ελλάδα και κρυφογελούν. Στη Φλώρινα οι θερμοκρασίες με αρνητικό πρόσημο είναι χειμερινή καθημερινότητα, όπως στην Αττική έχουμε την επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ… Στο Κάτω Νευροκόπι της Δράμας τα θερμόμετρα συναγωνίζονται εκείνα της Σιβηρίας κι όταν στο Λεκανοπέδιο ο υδράργυρος αγγίξει το «μηδέν» ο ψυχολογικός πανικός ανεβάζει πυρετό…
Της υπερβολής πάντα και του παράδοξου. Η καλοκαιρία κράτησε μέχρι τα μέσα του Δεκέμβρη και η γκρίνια είχε σκαρφαλώσει στην κορυφή της αντοχής: «Αμάν πια να χειμωνιάσει!» έλεγαν οι νοικοκυραίοι. «Μας κούρασε το καλοκαίρι πια» άκουγες στους φούρνους, στα φαρμακεία, στα μανάβικα από τους μεσήλικες που θέλαν να κάψουν ξεχαρβαλωμένες καρέκλες στα τζάκια τους, να φωνάξουν και φίλους, να θυμηθούν τα θερινά τους χρόνια που τα ‘φαγε ο σκώρος των καιρών… Ο ήχος του καλοριφέρ έχει σιγήσει από καιρό· τώρα πια γάντια και πέλετ να φλέγονται και πουλοβεράκι και χοντρά τερλίκια μπροστά στην τηλεόραση, που μας καθοδηγεί για το πως να περπατάμε στους βρεγμένους δρόμους… της στεγνής ζωής μας!
Κι ακούς πια στα ραδιόφωνα: «Να χιονίσει να καταλάβουμε Χριστούγεννα», χωρίς να τρέξει για μια στιγμή ο νους τους σ’ εκείνους που κοιμούνται στα πεζοδρόμια και που μ’ ένα χιόνι θα πιάσουν θέση στον παράδεισο. Ποιος νοιάζεται; Και στην Ελλάδα των βουνών, που καίνε δάση ολόκληρα για να ζεσταθούν από τον Σεπτέμβριο, ακούνε για «Ζηνοβίες» και «Ετεοκλήδες»και «Τηλέμαχους» που νοτίζουν την Αττική κι άντε να ρίξουν και καμιά νιφάδα στην Πάρνηθα, και ξεκαρδίζονται στα γέλια.
Κι εμείς εδώ «κάτω» μόλις περάσουν οι γιορτές θα πέσει ο πρώτος τίτλος: «Πάσχα με χιονόνερο» ή «Ερχεται το πιο βαρύ καλοκαίρι των τελευταίων 100 χρόνων» και θα τρέξουμε να «ανοίξουμε» την… είδηση για να μάθουμε τον κακό μας τον καιρό…