Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Κατέβαινα την Ελευθερίου Βενιζέλου όταν ήρθα φάτσα με φάτσα με τον Πλάτωνα. Σταματήσαμε πέραν του ορίου του ενός μέτρου και πριν τον καλημερίσω , μου είπε εκπνέοντας δακτυλίδια καπνού σε ύψη και σε μάκρη. << Παρακούς την εντολή, ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙ και γυρνάς; Γιατί; >> Γέλασε και συμπλήρωσε: << Κι εγώ επίορκος θα μου πεις είμαι ή ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω >> και μου ‘δειξε sτον ακάλυπτο του << Onore >> που είχε κατεβάσει τα ρολά, ένα τραπέζι με δυο καθίσματα.
Καθίσαμε. << Καιρούς και ζαμάνια έχω να σε δω, πώς πάει; >> τον ρώτησα. << Ας όψεται ο εστεμμένος >> ψέλλισε, υπονοώντας τον κορονοϊό κι έβαλε το χέρι στην τσέπη. Έβγαλε δυο τσιπουράκια και με ιεροτελεστία χαράς τα έβαλε πάνω στο τραπέζι. Ύστερα με φιλοσοφικό μειδίαμα τ’ άνοιξε και μου προσέφερε το ένα, ψιθυρίζοντας: <<Λίγο απ’ αυτό θα μας εμπνεύσει να βρούμε τη διάθεση και την όρεξη για κουβέντα! >> Η πρώτη γουλιά μας ζέστανε η δεύτερη και η τρίτη μας έφερε στο τσακίρ κέφι. << Τώρα να πούμε λίγα για τον εστεμμένο! >> είπε, και ξεδίπλωσε την αφήγηση: <<Μπήκαμε λένε σε καραντίνα. Ξέρεις τι σημαίνει; Το σύνολο των υγειονομικών μέτρων που συνίστανται στην προληπτική απομόνωση πλοίων, ατόμων, ζώων, ή ολόκληρων περιοχών, όταν υπάρχουν υποψίες ή ενδείξεις ότι είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών. Ο όρος από το ιταλικό << guarantina >>. Τουτέστιν επιφυλακή και απομόνωση σαράντα ημερών των πληρωμάτων των πλοίων προτού πάρουν το οκέι για αποβίβαση στην ακτή. Πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος σ’ ένα έγγραφο του 1377 που αναφέρει την απομόνωση ανθρώπων που ήθελαν να μπουν στο Μουμπρόβνινκ της Κροατίας και θα διαρκούσε τριάντα μέρες <<τρεντίνα>> [trentina ] δηλαδή. Το 1448 οι άρχοντες της Βενετίας επεξέτειναν το τριάντα σε σαράντα μέρες και τότε ήταν που ονομάστηκε αυτή η περίοδος << καραντίνα >>. Σωστό μέτρο καθώς η βουβωνική πανώλη είχε έναν κύκλο 37 ημερών από τη μόλυνση μέχρι το θάνατο. Το 1348 μέχρι το 1359 η πανώλη σκότωσε γύρω στα 100 εκατομμύρια παγκοσμίως. Σε Ευρώπη και Ασία ο πληθυσμός μειώθηκε από 450 εκατομμύρια σε 350.
Στην πεντάτευχο τον 7ο π.χ. αιώνα γράφει: << Αν κάποιος παρουσιάσει στο δέρμα του πρήξιμο, εξάνθημα ή κηλίδα, που μπορεί να εξελιχθεί σε πληγή λέπρας, αυτός πρέπει να οδηγηθεί στον Ααρών, τον ιερέα ή σ’ έναν από τους γιους, τους ιερείς. Πρέπει να απομονώσουν τον άρρωστο για εφτά μέρες >>. To 1720 η Ευρώπη υπόφερε από τη Μεγάλη πανούκλα της Μασσαλίας. 100.000 χιλιάδες οι νεκροί. Το 1820 άλλη επιδημία χολέρας πάλι στην Ευρώπη άφησε 120.οοο χιλιάδες νεκρούς. Το 1920 η Ισπανική γρίπη σκότωσε εκατομμύρια ευρωπαίους >>.
Άδειασε μέχρι πάτο το μπουκαλάκι και συμπλήρωσε: << Εν ολίγοις σου είπα από τα πολλά δεινά των ανά τον κόσμο ιών. Αυτό το φάντασμα ο ιός που ταξιδεύει όλο τον πλανήτη δε σου θυμίζει κάτι από το γέρο Κάρολο Μαρξ που είχε πει όταν κυκλοφόρησε το κομουνιστικό μανιφέστο πως ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Ιδεολογικό εκείνο, θανάτου τούτος ο ιός >>.
Κατέβαινα την Ελευθερίου Βενιζέλου όταν ήρθα φάτσα με φάτσα με τον Πλάτωνα. Σταματήσαμε πέραν του ορίου του ενός μέτρου και πριν τον καλημερίσω , μου είπε εκπνέοντας δακτυλίδια καπνού σε ύψη και σε μάκρη. << Παρακούς την εντολή, ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙ και γυρνάς; Γιατί; >> Γέλασε και συμπλήρωσε: << Κι εγώ επίορκος θα μου πεις είμαι ή ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω >> και μου ‘δειξε sτον ακάλυπτο του << Onore >> που είχε κατεβάσει τα ρολά, ένα τραπέζι με δυο καθίσματα.
Καθίσαμε. << Καιρούς και ζαμάνια έχω να σε δω, πώς πάει; >> τον ρώτησα. << Ας όψεται ο εστεμμένος >> ψέλλισε, υπονοώντας τον κορονοϊό κι έβαλε το χέρι στην τσέπη. Έβγαλε δυο τσιπουράκια και με ιεροτελεστία χαράς τα έβαλε πάνω στο τραπέζι. Ύστερα με φιλοσοφικό μειδίαμα τ’ άνοιξε και μου προσέφερε το ένα, ψιθυρίζοντας: <<Λίγο απ’ αυτό θα μας εμπνεύσει να βρούμε τη διάθεση και την όρεξη για κουβέντα! >> Η πρώτη γουλιά μας ζέστανε η δεύτερη και η τρίτη μας έφερε στο τσακίρ κέφι. << Τώρα να πούμε λίγα για τον εστεμμένο! >> είπε, και ξεδίπλωσε την αφήγηση: <<Μπήκαμε λένε σε καραντίνα. Ξέρεις τι σημαίνει; Το σύνολο των υγειονομικών μέτρων που συνίστανται στην προληπτική απομόνωση πλοίων, ατόμων, ζώων, ή ολόκληρων περιοχών, όταν υπάρχουν υποψίες ή ενδείξεις ότι είναι φορείς μολυσματικών ασθενειών. Ο όρος από το ιταλικό << guarantina >>. Τουτέστιν επιφυλακή και απομόνωση σαράντα ημερών των πληρωμάτων των πλοίων προτού πάρουν το οκέι για αποβίβαση στην ακτή. Πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος σ’ ένα έγγραφο του 1377 που αναφέρει την απομόνωση ανθρώπων που ήθελαν να μπουν στο Μουμπρόβνινκ της Κροατίας και θα διαρκούσε τριάντα μέρες <<τρεντίνα>> [trentina ] δηλαδή. Το 1448 οι άρχοντες της Βενετίας επεξέτειναν το τριάντα σε σαράντα μέρες και τότε ήταν που ονομάστηκε αυτή η περίοδος << καραντίνα >>. Σωστό μέτρο καθώς η βουβωνική πανώλη είχε έναν κύκλο 37 ημερών από τη μόλυνση μέχρι το θάνατο. Το 1348 μέχρι το 1359 η πανώλη σκότωσε γύρω στα 100 εκατομμύρια παγκοσμίως. Σε Ευρώπη και Ασία ο πληθυσμός μειώθηκε από 450 εκατομμύρια σε 350.
Στην πεντάτευχο τον 7ο π.χ. αιώνα γράφει: << Αν κάποιος παρουσιάσει στο δέρμα του πρήξιμο, εξάνθημα ή κηλίδα, που μπορεί να εξελιχθεί σε πληγή λέπρας, αυτός πρέπει να οδηγηθεί στον Ααρών, τον ιερέα ή σ’ έναν από τους γιους, τους ιερείς. Πρέπει να απομονώσουν τον άρρωστο για εφτά μέρες >>. To 1720 η Ευρώπη υπόφερε από τη Μεγάλη πανούκλα της Μασσαλίας. 100.000 χιλιάδες οι νεκροί. Το 1820 άλλη επιδημία χολέρας πάλι στην Ευρώπη άφησε 120.οοο χιλιάδες νεκρούς. Το 1920 η Ισπανική γρίπη σκότωσε εκατομμύρια ευρωπαίους >>.
Άδειασε μέχρι πάτο το μπουκαλάκι και συμπλήρωσε: << Εν ολίγοις σου είπα από τα πολλά δεινά των ανά τον κόσμο ιών. Αυτό το φάντασμα ο ιός που ταξιδεύει όλο τον πλανήτη δε σου θυμίζει κάτι από το γέρο Κάρολο Μαρξ που είχε πει όταν κυκλοφόρησε το κομουνιστικό μανιφέστο πως ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Ιδεολογικό εκείνο, θανάτου τούτος ο ιός >>.
