Το νόσημα μπορεί να εκδηλωθεί σε όλα τα θερμόαιμα ζώα αλλά, μέχρι σήμερα, μόνο τα θηλαστικά αναφέρονται ως φορείς και δεξαμενή του νοσήματος στη φύση. Τα πιο ευαίσθητα ζώα είναι οι αλεπούδες, τα τσακάλια, οι λύκοι και ορισμένα είδη τρωκτικών, ενώ μέτρια ευαισθησία παρουσιάζουν οι σκύλοι, τα πρόβατα, οι αίγες και τα άλογα. Ιδιαίτερα ευπαθή φαίνεται να είναι τα νεαρά σε ηλικία ζώα, ενώ σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση του νοσήματος παίζει η ποσότητα του ιού που ενοφθαλμίζεται όπως και η περιοχή εντόπισης της πύλης εισόδου.
Η μετάδοση του νοσήματος πραγματοποιείται
συχνότερα μετά από δήγμα μολυσμένου ζώου καθώς ο ιός απεκκρίνεται με το σάλιο και σπανιότερα μέσω λύσεων συνεχείας του δέρματος και των βλεννογόνων. Εξαιρετικά σπάνια θεωρείται η μετάδοση του νοσήματος μετά από εισπνοή του ιού.
Κατά την πορεία του ιού προς τον εγκέφαλο εκδηλώνονται ποικίλα κλινικά συμπτώματα. Συνήθως διαπιστώνεται διαταραχή της συμπεριφοράς, έντονη νευρικότητα, αγωνία, και τάση για απομόνωση του προσβεβλημένου ζώου. Ένα φιλικό ζώο μπορεί να γίνει επιθετικό και το αντίθετο. Όταν ο ιός φτάσει στους πρόσθιους λοβούς του εγκεφάλου συνήθως εκδηλώνεται αυτό που ονομάζεται μανιώδης ή ψυχωτική φάση του νοσήματος. Το θύμα γίνεται ευερέθιστο, υπερκινητικό, διεγείρεται εύκολα από κάθε είδους οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα, παρουσιάζει φωτοφοβία και υπεραισθησία. Συνήθως τα ζώα απομονώνονται σε σκοτεινά μέρη και αποφεύγουν την επαφή με τον άνθρωπο. Επίσης, διαπιστώνεται αταξία, αποπροσανατολισμός και βαριάς μορφής γενικευμένες επιληπτικές κρίσεις. Σε περίπτωση που το ζώο επιβιώσει από τη φάση αυτή ακολουθεί ένα σύντομο στάδιο που χαρακτηρίζεται από χαλαρή παράλυση και τελικά επέρχεται ο θάνατος.
Για την πρόληψη του νοσήματος όπως και τη μείωση των κρουσμάτων έχουν προταθεί και εφαρμόζονται διάφορα μέτρα με σημαντικότερο εκείνο των συστηματικών εμβολιασμών όλων των σκύλων και των γάτων μιας χώρας. Οι εμβολιασμοί ξεκινούν στην ηλικία των τριών μηνών και ακολουθούν αναμνηστικές δόσεις στην ηλικία του ενός έτους και στη συνέχεια κάθε ένα με τρία χρόνια ανάλογα με τις συστάσεις της εταιρείας παρασκευής του εμβολίου. Στις χώρες που το νόσημα ενδημεί εμβολιάζονται συστηματικά και τα άγρια ζώα με εμβόλια που χορηγούνται από το στόμα μέσα σε δολώματα τα οποία διασπείρονται στις δασικές περιοχές με τη βοήθεια αεροπλάνου. Τα εμβόλια που χρησιμοποιούνται μπορούν να είναι είτε τροποποιημένα ζωντανά, είτε αδρανοποιημένα που προέρχονται από κυτταρικές σειρές ή ανασυνδιασμένα.
Η Ελλάδα, θεωρείται επίσημα απαλλαγμένη χώρα καθώς δεν έχει διαπιστωθεί κρούσμα Λύσσας από το 1987. Παρόλα αυτά οι συστηματικοί εμβολιασμοί των σκύλων και των γάτων συνεχίζονται και είναι υποχρεωτικοί καθώς οι γείτονες χώρες (Βαλκάνια - Ευρωπαϊκή Τουρκία) εξακολουθούν, αν και με μικρή συχνότητα, να έχουν κρούσματα. Κάθε χρόνο αναφέρονται παγκοσμίως στα γραφεία επιζωοτιών τουλάχιστον 30.000 θάνατοι σε ανθρώπους, ενώ σε 10 με 12 εκατομμύρια χορηγείται ειδική αγωγή λόγω δήγματος από λυσύποπτο ζώο. Τα περισσότερα κρούσματα αφορούν κυρίως στις τροπικές χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της νοτίου και κεντρικής Αμερικής.
