Αυτό που κάποτε ήταν αδιανόητο και ανάθεμα, συζητείται πλέον όλο και πιο συχνά, με καταστροφικές συνέπειες και για τις διεθνείς αγορές και για την πατρίδα μας!
Κάποιοι ισχυρίζονται πως το να έχεις δικό σου εθνικό'Α νόμισμα έχει δύο αβαντάζ:
α. Μπορείς να τυπώνεις δικό σου χρήμα για να πληρώσεις τυχόν δάνεια που έχεις στο δικό σου νόμισμα – κάτι που σήμερα φαίνεται πως πράγματι διευκολύνει τις σοβαρές χώρες που έχουν δικό τους νόμισμα, όπως η Αμερική, η Βρετανία, η Ιαπωνία,
β. Μπορείς να υποτιμάς το δικό σου νόμισμα για να βελτιώνεις την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων σου και του τουρισμού. Ξεχνάνε όμως την πορεία της οικονομίας μας πριν αρχίσει η προσπάθεια ένταξης στο ευρώ. Δραχμικά επιτόκια και κόστος δανεισμού για το Δημόσιο πάνω από 20% και για τις επιχειρήσεις πάνω από 30%. Ξεχνάνε τον πληθωρισμό, τις κρίσεις και τις υποτιμήσεις. Δεν φταίει μόνο το ευρώ για τη δημοσιονομική κακοδιαχείριση, την αναξιοκρατία, το δυσλειτουργικό κράτος, τη γραφειοκρατία, την τάση για υπερδανεισμό και καταναλωτισμό.
Η δραχμή
Η συζήτηση και μόνο για επάνοδο στη δραχμή είναι αδιανότητη και καταστροφική για την πατρίδα μας.
Γιατί;
1. Κανείς, μα κανείς δεν πρόκειται να επενδύσει στην πατρίδα μας όσο υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο και τέτοια αβεβαιότητα. Ποιος θα έβαζε ευρώ για να του επιστρέψουν δραχμές; H ανασφάλεια και η έλλειψη αξιοπιστίας αποτρέπουν κάθε επενδυτική δραστηριότητα.
2. Η νέα δραχμή θα είχε την junk αξιοπιστία της χώρας και των κυβερνήσεών της.
3. Oπως μέχρι σήμερα η ελληνική κυβέρνηση εμφανιζόταν στην Ευρωπαϊκή Eνωση χωρίς κανένα σοβαρά επεξεργασμένο σχέδιο για το τι ζητάει από τους Ευρωπαίους –πέρα από φθηνά δάνεια–, έτσι δεν έχει και κανένα σχέδιο εξόδου. Κάθε αλλαγή κατεύθυνσης προς τη δραχμή θα ήταν χαοτική και ευτελιστική για τους απλούς Eλληνες πολίτες.
4. Θα αποτελούσε αποδοχή ότι εμείς οι Eλληνες αποτύχαμε πλήρως, ότι είμαστε ανίκανοι να ανταγωνισθούμε και πέφτουμε στη Γ'Α Εθνική Ευρώπης.
5. Η «νέα δραχμή» αναγκαστικά θα ήταν εξαιρετικά υποτιμημένη για να μπορέσει να βοηθήσει την οικονομική δραστηριότητα και την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών. Δηλαδή, μισθοί και εισοδήματα θα κατέρρεαν (σε ευρώ, σε ευθυγράμμιση με την υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος).
6. Εκτός από τους μισθούς και τα εισοδήματα, θα υποχωρούσαν όλες οι υπόλοιπες αξίες. Aκίνητα, μετοχές στο χρηματιστήριο, ομόλογα, κινητές αξίες. Αυτή η διαδικασία έχει ήδη, δυστυχώς, αρχίσει. Αλλά θα χειροτερέψει πολύ περισσότερο όταν η πιθανότητα εξόδου από το ευρώ αυξηθεί. Δηλαδή, οι ξένοι θα μπορούσαν να μας αγοράσουν ακόμα πιο φθηνά. Κυριολεκτικά ακόμα πιο μπιρ-παρά σε σχέση με σήμερα.
7. Θα εξαφανιζόταν η εμπορική πίστη. Οι συναλλαγές και οι εισαγωγές θα γίνονταν, κατά το μεγαλύτερο μέρος, με ρευστό, με μετρητά, με όλα τα επακόλουθα για την οικονομική δραστηριότητα και την ανάπτυξη.
8. Ποτέ η υποτίμηση δεν είχε ουσιαστικά μεσοπρόθεσμα αποτελέσματα. Οδηγούσε σε φαύλο κύκλο πληθωρισμού, πολύ υψηλά επιτόκια, φόβο για νέα υποτίμηση, έξοδο κεφαλαίων και τελικά σε νέα υποτίμηση.
9. Το τεράστιο χρέος μας σε ευρώ θα έπρεπε να αποπληρωθεί με υποτιμημένες δραχμές. Σαν συνέπεια το χρέος μας θα ανέβαινε τουλάχιστον στο 250% του ΑΕΠ!
10. Oλοι οι πολίτες που είχαν καταθέσεις και επενδύσεις στη χώρα μας θα κοίταζαν να αποφύγουν τις ζημιές από την επάνοδο στη δραχμή και θα έβγαζαν έγκαιρα τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα την άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομικής δραστηριότητας! Hδη έχουν αρχίσει να το κάνουν. [Δηλαδή ήδη ισχύει ο «Νόμος του Γκρέσαμ» (που όμως πρώτος είχε συλλάβει ο Αριστοφάνης στους Βατράχους στ. 718-737), όπου όλοι θα προσπαθήσουν να «ξεφορτωθούν» τις δραχμές και να «αποθηκεύσουν» τα ευρώ]. Με άλλα λόγια, η επάνοδος στη δραχμή θα ισοδυναμούσε όχι με ένα ή δύο αλλά με πέντε μνημόνια.
11. Με τέτοιες επιπτώσεις, με την Ελλάδα εκτός της κεντρικής ευρωπαϊκής σκηνής, με τέτοια προφανή αδυναμία, με ποια ισχύ θα αντιμετωπίσουμε τα εθνικά θέματα;
12. Αλλά η έξοδος από το ευρώ δεν θα συνέφερε και τους Ευρωπαίους! Hδη έχουν λουστεί το πρόβλημα. Αντίθετα, θα προκαλούσε νέες εντάσεις η διαπίστωση ότι η Ε.Ε. είναι ανίκανη να λύσει το πρόβλημα ακόμα και μιας μικρής χώρας, ότι έπονται και άλλα κράτη, κ.λπ. Δηλαδή, θα επέτεινε την αστάθεια των αγορών, την εσωστρέφεια, και θα αμφισβητούσε ευθέως τη συγκρότηση όλου του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Δυστυχώς και αυτό το πρόβλημα έκανε ήδη την εμφάνισή του.
Τι πρέπει να γίνει
1. Να διαλαλήσουμε στις αγορές ότι θα κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε για να βάλλουμε σε τάξη τα δημόσια οικονομικά μας και για να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητά μας. Δεν μπορεί να εισάγουμε τριπλάσια απ'Α όσα εξάγουμε.
2. Να στηρίξουμε τις προσπάθειες του νέου πρωθυπουργού.
3. Να συντονιστούμε με τις ενέργειες της Ιταλίας, δεδομένου ότι η κατάσταση χειροτερεύει διεθνώς. Αν η Ιταλία «πέσει», δύσκολα θα γλιτώσουμε τα χειρότερα.
4. Ο νέος πρωθυπουργός να δημιουργήσει ένα Οικονομικό Συμβούλιο στο οποίο να συμμετέχουν αξιόλογοι Eλληνες όπως πολύ ενδεικτικά ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, ο Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, ο Λουκάς Τσούκαλης, ο Στέφανος Μάνος, ο Ιάκωβος Γεωργάνας, ο Μιχάλης Ιακωβίδης κ.ά., οι οποίοι θα μπορούν να συζητούν μαζί του εναλλακτικές ιδέες και προτάσεις.
5. Να πιστέψουμε στους εαυτούς μας. Μπορούμε!
