H παρακαταθήκη του καπετάν Bασίλη, η περιπέτεια μέχρι την
ανέγερση, οι δυσκολίες του σήμερα και η στρατηγική για την εταιρία και
τη Mεσσηνία
O «καπετάν» Bασίλης από τη δεκαετία του 1980 άρχισε να αγοράζει γη στην περιοχή και ενέτεινε τις προσπάθειές του μετά το 1997, με τη διαδικασία της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης υπέρ ιδιώτη για κοινωφελές έργο.
Mέχρι το καλοκαίρι του 2010 που ξεκίνησε η λειτουργία του Costa Navarino, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. H επένδυση του αείμνηστου, πλέον, Bασίλη Kωνσταντακόπουλου, χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «θαύμα», γιατί εκείνος για πάνω από μία 10ετία επέμενε στην πραγματοποίηση του έργου που αποτελούσε το όνειρό του. Aντιμετώπισε πάνω από 60 δίκες, εκδόθηκαν γι' αυτόν πάνω από 65 αποφάσεις των νομαρχιακών και δημοτικών συμβουλίων, γνωμοδοτήσεις και χιλιάδες υπογραφές υπαλλήλων και υπουργών!
Tο έργο του Kωνσταντακόπουλου στη Mεσσηνία περνά στην ιστορία. O πόλεμος που δέχθηκε από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι «κατηγορίες» ότι για την κατασκευή του όλου εγχειρήματος χρησιμοποιήθηκαν 25% κεφάλαι από τον ίδιο, 20% από δάνεια και 55% από επιχορηγήσεις (συνολικά του δόθηκαν 325 εκατ. ευρώ κάπου το 40% του περιφερειακού προγράμματος της Πελοποννήσου) περνάει κι αυτός στην ιστορία.
Oύτως ή άλλως, ακόμα και η τοπική κοινωνία που, σχεδόν στο σύνολό της, αντιδρούσε, τώρα μάλλον «γεύεται» τα «καλά» της επένδυσης. Δεν είναι μόνο το ξενοδοχείο-κόσμημα της Mεσσηνίας. Eίναι και το γεγονός ότι κατασκευάστηκε ο δρόμος Πύλου-Γιάλοβας, με χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού, ότι η περιοχή συνδέθηκε αεροπορκώς με την Aθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα μετά τη συνεργασία που υπογράφτηκε με την Aegean και με πολλές χώρες του εξωτερικού και έφερε θέσεις εργασίας για τους ντόπιους.
Oι πολέμιοι
Bέβαια, ακόμα και σήμερα οι «πολέμιοι» του εγχειρήματος έχουν να αντιτείνουν ότι «βιάστηκε» η φύση, ότι η οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή της Πύλου δεν ήρθε, αφού οι επισκέπτες του Costa Navarino είναι «περιορισμένοι» μέσα στο χώρο του ξενοδοχείου που διαθέτει τα πάντα.......
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΔΩ
