Επισήμως κατέχουμε το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωζώνη. Όμως η στατιστική δεν μπορεί να αποτυπώσει το ψυχολογικό βάρος που προκαλεί αυτή η κατάσταση στους ανθρώπους που την υφίστανται.
Η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», μίλησε με τα μέλη δύο οικογενειών, στις οποίες δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος!
Ο 46χρονος Δημήτρης Κ. μένει στον Χολαργό. Με πτυχίο πολιτικού μηχανικού είχε μέχρι το 20120 μία επιτυχημένη καριέρα στο χώρο των πωλήσεων.
Το ετήσιο ατομικό του εισόδημα έφθανε τις 50.000 ευρώ. Είναι πατρεμένος με μία επίσης άνεργη αρχιτέκτονα και έχουν ένα αγοράκι 2 ετών.
Εδώ και τρία χρόνια το ζευγάρι δεν έχει καταφέρει να βρει κανενός είδους δουλειά και αναγκάζονται να καταφεύγουν στα συσσίτια για να πάρουν τρόφιμα και ρούχα για το παιδί τους. Αυτό που τον ανησυχεί περισσότερο είναι ότι σε λίγο καιρό λήγει η ασφάλεια του ΙΚΑ και μένει ανασφάλιστο και εκτεθειμένο το παιδί του.
Ο Δημήτρης λέει ότι εφευρίσκει τρόπου για να επιβιώσει. Πηγαίνει αργά στη λαϊκή και παίρνει ό,τι μένει στους πάγκους, ζητά τρίμματα τυριού από το βαρέλι στο μπακάλικο, παίρνει το «τελευταίο» αλεύρι για να φτιάξει ψωμί στο σπίτι. Και για δουλειά, ούτε λόγος. Κανείς δεν προσλαμβάνει ανέργους άνω των 40 ετών.
Αλλά και η γυναίκα του, στα 32 της, δεν μπορεί να βρει δουλειά.
Στο Βύρωνα, η οικογένεια του Δημήτρη Δρίτσα ζει εδώ και πέντε μήνες με κομμένο το ρεύμα. Θέρμανση δεν υπάρχει στο σπίτι εδώ και δύο χρόνια. Ο Δημήτρης και η σύζυγός του είναι άνεργοι, ανειδίκευτοι εργάτες, που παλεύουν καθημερινά να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό για τους ίδιους και για τον μικρό γιο τους, μόλις 1,5 έτους. Το ζευγάρι προσπαθεί να επιβιώσει όπως-όπως με τη σύνταξη των 280 ευρώ που παίρνει ο παππούς του Δημήτρη.
Το γάλα καταναλώνεται με φειδώ, όπως και όλα τα άλλα τρόφιμα που παίρνει η οικογένεια από την ενορία της περιοχής.
«Πηγαίνω στο καφενείο να ακούσω τις ειδήσεις, Μήπως και άλλαξε κάτι. Αλλά όλο τα ίδια με άλλα λόγια. Γραβατωμένοι χαρτογιακάδες που αφήνουν τον κόσμο να πεινάει», λέει με νόημα ο 27χρονος άνεργος πατέρας.
