" ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ "

 Γράφει η:

 Ελευθερία Κρικέλη

 Ιατρός-Συγγραφέας

Ο Αχιλλέας Παπαδιονυσίου είναι ο άνθρωπος με τη μοναδική ικανότητα να ανακαλύπτει το σπάνιο και το μοναδικό. 

Άνθρωπος ταλαντούχος, προικισμένος με το χάρισμα του καλού λαγωνικού, μπορεί και μυρίζεται το καλό «θήραμα», αναγνωρίζει, με το μάτι του ειδικού το ξεχωριστό, διερευνά με τη διαίσθηση του εκλεκτού και επιλέγει με τη γνώση του εμπειρογνώμονα. Άνθρωπος με πολυποίκιλα ενδιαφέροντα και διαρκείς κι αστείρευτες ανησυχίες, ξέρει να τολμά υπερπηδώντας εμπόδια και με το ταλέντο της προσεγγισιμότητας καταφέρνει να εκμηδενίζει αποστάσεις χιλιομετρικές αλλά και κοινωνικές προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Αυτόνομος, ανεξάρτητος και ανυπότακτος σε σκοπιμότητες, ξέρει να στοχεύει ψηλά με σθένος, θάρρος και ψυχική δύναμη. 

Κρατώντας στο ένα χέρι την πέννα του που την καθοδηγεί η διεισδυτική του σκέψη, και στο άλλο το μαγικό κλειδί της επιτυχίας, δώρο της Μούσας του, της μοναχοκόρης του Χρυσοβαλάντης, κατάφερε ώστε σήμερα να θεωρείται ο «πλουσιότερος» άνθρωπος, αφού πέτυχε, με πάθος ίδιο με κείνο που χαρακτηρίζει τον μανιακό συλλέκτη έργων τέχνης μέσα σε 26 χρόνια σκληρής δουλειάς και με αναρίθμητες προσωπικές θυσίες να συγκεντρώσει στην εκπληκτική ιδιωτική του συλλογή, που κυκλοφορεί με τον τίτλο, «Συναντήσεις με προσωπικότητες», 61 πορτραίτα, μοναδικού κάλους και ανεκτίμητης πνευματικής συλλεκτικής αξίας. Σε λιγότερο από δέκα χρόνια, από το 1996 μέχρι το 2007, οργάνωσε πάνω από είκοσι τιμητικές εκδηλώσεις σε συνεργασία με φορείς και συλλόγους, προκειμένου να τιμηθούν προσωπικότητες με έντονη κοινωνική προσφορά, στο χώρο της Τέχνης, της Λογοτεχνίας, της Μουσικής, της Ιατρικής καθώς και συναυλίες για καθαρώς φιλανθρωπικούς σκοπούς.

          Ο Αχιλλέας Παπαδιονυσίου έτυχε ο ίδιος τιμητικών διακρίσεων για το κοινωνικό του έργο από το Πανεπιστήμιο Πατρών καθώς και από την Ένωση Δημοσιογράφων και Συγγραφέων Τουρισμού.

          Το Αχιλλέα Παπαδιονυσίου γνώρισα πρόσφατα, μόλις πριν δύο χρόνια. Στην καρδιά μου όμως κατέκτησε εκείνη την ξεχωριστή θέση του παλαιού – καλού φίλου. Πριν δύο χρόνια, μου έδωσε ο ίδιος την ευκαιρία να γνωρίσω τον άνθρωπο – Αχιλλέα με τις πολλές ευαισθησίες και ανθρωπιά που διαθέτει, αγαθά που τον προσφέρουν τη δυνατότητα να πλησιάζει τον συνάνθρωπο του, να παίρνει στα χέρια του τον πόνο του, να κάνει πρόβλημά του το δικό σου, και να σ’ ανακουφίζει, με πλήρη ανιδιοτέλεια, με πλήρες αίσθημα φιλαλληλίας, χωρίς ίχνη φιλαυτίας. Μετά γνώρισα τον Αχιλλέα Παπαδιονυσίου, τον δημοσιογράφο – συγγραφέα που γεννήθηκε το 1952 στην Πάτρα και ο οποίος από το 1979 ασχολήθηκε με τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζοντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Μεσολογγίου συνεντεύξεις από τον χώρο της Μουσικής, του Θεάτρου Εικαστικών τεχνών και Επιστημών.

          Ο Αχιλλέας Παπαδιονυσίου  είναι μια πολύπλευρη και ταλαντούχα προσωπικότητα, που διαθέτει μια εκπληκτική όσο και μοναδική ικανότητα προσέγγισης, ανάλυσης και παρουσίασης προσωπικοτήτων. Είναι ο συγγραφέας ενός ιδιαίτερου όσο και μοναδικού βιβλίου, 504 σελίδων που στοιχειοθετούν το λεύκωμα, ενός έργου ζωής. Διαβάζοντας το ο αναγνώστης έχει το μοναδικό προνόμιο να συναντιέται ο ίδιος στον προσωπικό του χώρο και να συνομιλεί με προσωπικότητες, όπως ο Κάρολος Κουν, ο Christian Barnard, ο Βασίλης Βασιλικός, ο Magdi Yacoub, ο Ανδρέας Τζάκης, η Αντιγόνη Βαλάκου, και πλειάδα άλλων εκλεκτών καλεσμένων ενός και μόνο έξοχου οικοδεσπότη, όπως είναι ο Αχιλλέας Παπαδιονυσίου. Το βιβλίο - λεύκωμα του Αχιλλέα είναι κυριολεκτικά και όχι μόνο λογοτεχνικά Έργο Ζωής, γραμμένο με το μεράκι του συλλέκτη έργων τέχνης και την αγάπη του ανθρώπου – Αχιλλέα για τον Άνθρωπο.

          Ο συγγραφέας διακρίνεται για την εκπληκτική ικανότητα συγγραφής ερωτήσεων που γίνονται με σθένος και θάρρος στον καθένα από τους εκλεκτούς καλεσμένους του ώστε στο τέλος ο αναγνώστης να συλλέγει με την σειρά του εμπειρίες του χθες και του σήμερα με την γλυκιά αύρα προσμονής ενός καλλίτερου αύριο, διαβάζοντας τις σημαντικές επιτεύξεις στα εκάστοτε επιστημονικά , ιατρικά πολιτισμικά και κοινωνικά δρώμενα, όπως καταχωρούνται στις ερωτήσεις – κλειδί του συγγραφέα.

          Στην σημερινή τιμητική εκδήλωση ο Αχιλλέας Παπαδιονυσίου κατ’ εξαίρεση, δεν είναι ο οργανωτής αλλά το τιμώμενο πρόσωπο.

          Όλοι εμείς σήμερα έχουμε την ευκαιρία να σφίξουμε το χέρι του δημοσιογράφου και συγγραφέα Αχιλλέα Παπαδιονυσίου και να τον συγχαρούμε για το μοναδικό στο είδος του βιβλίο του, με τίτλο «συναντήσεις με προσωπικότητες» για το οποίο, ας μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω τα λόγια της Θεοδώρας Μαρούδα – Ανεστοπούλου, γεν. γραμματέως Εταιρείας λογοτεχνών ΝΔ Ελλάδος, της οποίας ο πρόλογος στο βιβλίο του Αχιλλέα με εκφράζει πλήρως, τα λέει όλα: «Έργο πνοής, ντοκουμέντο απόψεων εκλεκτών προσωπικοτήτων, γύρω από τις επιστήμες, τις τέχνες και τον πολιτισμό. Δοσμένο με απλότητα, μια συγκινητική – συγκεντρωτική προσπάθεια αγάπης για τον Άνθρωπο.

          Στη σημερινή όμως τιμητική εκδήλωση θα τιμήσουμε επίσης τον άνθρωπο Αχιλλέα  Παπαδιονυσίου, τον σύζυγο και Πατέρα, ο οποίος διακρίνεται για το ταλέντο της ανθρωπιάς του, για το σπάνιο χάρισμα απλότητας και ταπεινότητας, καθώς και για το Θείο δώρο αγάπης που διαθέτει για τον πάσχοντα συνάνθρωπο.

          Το βιβλίο του, το έργο αυτό ζωής, όπως μας παρέχεται σήμερα η μοναδική ευκαιρία να το αποκτήσουμε, είναι η πιο γενναιόδωρη προσφορά του ίδιου δια της διάθεσης των εσόδων, σ’ έναν αγώνα που διεξάγεται σ’ όλο τον κόσμο για την αντιμετώπιση μιας δύσκολης αλλά τόσο ευρύτατα διαδεδομένης νόσου, όπως είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας, της οποίας η ιστορία αρχίζει από το 1822 περίπου, όπου τότε παρουσιάστηκε σαν ένα περιορισμένο σύνολο συμπτωμάτων, ανεξήγητων για την εποχή, όπως θαμπάδα στα μάτια με δυσκολία και αδυναμία διαβάσματος και γραφής. Λίγα χρόνια αργότερα, στην λίστα των ανεξήγητων συμπτωμάτων προστέθηκαν κι άλλα , όπως κάποια μουδιάσματα στα άκρα που προκαλούσαν δυσχέρεια βαδίσεως, σπασμοί αλλά και κατάθλιψη. Όσο το ρολόι του χρόνου γυρίζει τόσο και η νόσος φάντασμα δειλά – δειλά κάνει όλο και πιο θαρραλέο το ντεπούτο της στην διατάραξη της φυσιολογικής λειτουργίας του ανθρώπινου οργανισμού ως ένα σύνολο συστημάτων με αρμονική αλληλεξάρτηση των λειτουργιών του.

          Διάσημοι γιατροί – ερευνητές και παρατηρητές αρχίζουν σιγά – σιγά και συναρμολογούν το πάζλ μιας νόσου του κεντρικού νευρικού συστήματος. Πρώτος ο γάλλος γιατρός Jean Cruvelhier κατά το 1885 δημοσίευσε μια εικόνα με βλάβες στην σπονδυλική στήλη και τον εγκέφαλο 4 ασθενών, τις οποίες ονόμασε «σκληρύνσεις» δανειζόμενος την Ελληνική λέξη σκλήρυνση, ως την πιο αντιπροσωπευτική για να περιγράψει την καταστροφή της μυελίνης από τις νευρικές ίνες. Τότε περίπου κυκλοφόρησε και το πρώτο βιβλίο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε μάθει πολλά για τη νόσο αυτή και η συνεχής έρευνα που διενεργείται ανά τον κόσμο, ανακαλύπτει όλο και περισσότερο, όλο και πιο σύγχρονα όπλα για την αντιμετώπιση της.

          Η ημέρα της πλήρους και ολοκληρωτικής αντιμετώπισης της δεν βρίσκεται μακριά και όσο υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Αχιλλέα Παπαδιονυσίου να ενισχύουν την έρευνα με την γενναιοδωρία τους, η μέρα αυτή πολύ σύντομα θα γίνει Σήμερα –Τώρα.