Βασικό
χαρακτηριστικό των συνδικάτων είναι ότι μεταβλήθηκαν σε κομματικές εκφράσεις
που κομματικοποίησαν τη συνδικαλιστική δράση. Και ενώ στο παρελθόν μπορεί να
υπήρχε μια μικρή ανοχή, σήμερα, που οι
κατακτήσεις των εργαζομένων κατεδαφίστηκαν και χρειαζόταν μια άλλη λογική που
θα έμπαινε φραγμός στις αχαλίνωτες προσωπικές φιλοδοξίες καμία ανοχή δεν
υπάρχει. Γιατί τα λέμε αυτά;
Γιατί Πρόεδρος των δασκάλων σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς
βρίσκεται ένα στέλεχος της ΔΑΚΕ που τη μια φοράει το μανδύα του συνδικαλιστή
και την άλλη το μανδύα του ανώτατου πολιτικού στελέχους.
Μιλάμε για τον πρόεδρο
της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας τον Χαράλαμπο Κόκκινο ο οποίος σύμφωνα με το
βιογραφικό του υπήρξε για πολλά χρόνια συνδικαλιστής πρώτης γραμμής στο χώρο
των δασκάλων, στη συνέχεια εγκατέλειψε τους δασκάλους και έγινε Περιφερειάρχης
Νοτίου Αιγαίου και αργότερα επέστρεψε στα συνδικάτα και έγινε πρόεδρος των
δασκάλων.
Μάλιστα όταν επέστρεψε και πάλι στα συνδικάτα η ΝΟΔΕ Δωδεκανήσου
εξέδωσε δελτίο τύπου όπου μεταξύ των άλλων αναφέρει: «Η Νομαρχιακή Διοικούσα
Επιτροπή Νέας Δημοκρατίας, συγχαίρει τον «δικό της» άνθρωπο, Χαράλαμπο Κόκκινο,
που εκλέχτηκε πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας».(Το δελτίο τύπου
βρίσκεται στο διαδίκτυο. Μάλιστα στο syrostoday.gr με ημερομηνία 14 Μαρτίου
2013 διαβάζουμε ότι καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό σε 12 μήνες φυλάκιση από το
Τριμελές Πλημμελειοδικείο Σύρου γιατί ως πρώην Γενικός Γραμματέας Νοτίου
Αιγαίου βεβαίωσε ψευδή παραστατικά.
Να γιατί
οι συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν εμπνέουν τους εργαζόμενους, να γιατί τους
απομακρύνουν από τα συνδικάτα, να γιατί απομαζικοποιήθηκαν οι αγώνες, να γιατί
τα συνδικάτα έγιναν αναξιόπιστα και αναποτελεσματικά.
Τώρα
χρειάζονται αγώνες. Οι εκπαιδευτικοί βγαίνουν στους δρόμους.
Η συμμετοχή πρέπει
να είναι μεγάλη αλλά κάποια στιγμή οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν τι κάνουν και
με ορισμένες ηγεσίες.
Spartakos
