Σαν σήμερα, στις 23 Οκτωβρίου
1951, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους παίρνει θέση στην αντιδικία του δημοσίου
με την εκκλησία για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του δημοτικού σχολείου του χωριού
Βλάση.
Το έγγραφο που έστειλε το Νομικό
Συμβούλιο του Κράτους στις 23 Οκτωβρίου 1951 στον οικονομικό έφορο της
Καλαμάτας αναφέρει τα εξής:
«Κοινοποιηθέντος ημίν την 17-10-1951 αντιγράφου της
υπ΄ αριθ. 121/48 αποφάσεως του Προέδρου των αυτόθι Πρωτοδικών δι΄ ης επί τη
αιτήσει του εν Βλάσση Πυλίας ιερού Ναού Αγία Παρασκευή καθορίσθη εις δραχ.
(300) τριακοσίας το βασικόν μίσθωμα των εν τω χωρίω Βλάσση κειμένων δυο
συνερχομένων συνεπεία μισθώσεως ως δημοτικόν σχολείον παρακαλούμεν όπως
ειδοποιήσητε τον δικηγόρον κ. Φ. Κατσανόν και καταθέση την προσήκουσαν εκ
μέρους του Δημοσίου έφεσιν κατά της ως είρηται αποφάσεως καθ΄ όσον ως δείκνυται
εκ της από 20-6-48 πράξεως του μεταγραφοφύλακος Βουφράδας αι περί ων πρόκειται
οικίαι ανήκουσιν εις την κυριότητα του εν Βλάσση σχολικού Ταμείου Στοιχειώδους
Εκπαιδεύσεως μεταγραφείσαι επ΄ ονόματι αυτού εις τα βιβλία μεταγραφών του τέως
Δήμου Βουφράδος εν τόμω 59 και αριθμώ 105 και κατ΄ ακολουθίαν δεν
ενομιμοποιείτο ενεργητικώς ο προρηθείς Ιερός Ναός προς υποβολήν της εφ΄ ης εν
λόγω απόφασις αιτήσεως».
Το έγγραφο υπογράφει ο πρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου
του Κράτους Κ. Δημητρακάκης.
Ας δούμε, όμως, το ιδιοκτησιακό
του καθεστώς σε όλη του την έκταση. Το 1926 ο επιθεωρητής Ζαχαρίας Καπερνάρος
με έγγραφό του μας πληροφορεί ότι το διδακτήριο παραχωρήθηκε από το
εκκλησιαστικό συμβούλιο στο δημόσιο για τη στέγαση του σχολείου.
Από εκεί και
μετά αρχίζουν μια σειρά από ενέργειες για να χρηματοδοτηθεί από το δημόσιο και
να χτιστεί το διώροφο κτίριο. Έτσι με ημερομηνία 30 Ιουνίου 1935 ο τότε
υπουργός Θρησκευμάτων και Παιδείας Δ. Χατζίσκος με έγγραφό του ζητά από τις
αρμόδιες υπηρεσίες να δώσουν επιχορήγηση 25.000 δρχ. για την ολοκλήρωση του
έργου, πράγμα που έγινε λίγο αργότερα.
Στις 25 Οκτωβρίου 1935 η δασκάλα Μαρία
Μαντάγαρη μαζί με τον πρόεδρο της σχολικής εφορείας Βασίλειο Κοτσόβολο ζητά
δεύτερη επιχορήγηση για την αποπεράτωση της στέγης.
Το ίδιο είχαν κάνει και
στις 3 Σεπτεμβρίου 1935 με την 9η πράξη ο πρόεδρος της
σχολικής εφορείας Βασίλειος Κοτσόβολος, ο ταμίας Διονύσης Αποστολόπουλος,
και τα μέλη Νίκος Ασημάκης και Μάρκος Κακούρης αφού για μια σειρά έργων όπως η
κατασκευή της κύριας πόρτας, η κατασκευή της τσιμεντένιας σκάλας, η κατασκευή
των τεσσάρων παραθύρων είχαν ξοδέψει 41.750 δρχ. Το 1936 στις 20 Ιουλίου έχουμε
νέα επιχορήγηση από το κράτος.
Όταν δασκάλα ήταν η Μαρία Μαντάγαρη η οποία και
έκανε δωρεά και δικά της χρήματα στο σχολείο έγινε και η μεταγραφή του σχολείου
στα βιβλία Μεταγραφών του τέως δήμου Βουφράδας στο 59 τόμο με αριθ. 105 και με
ημερομηνία 20 Ιουλίου 1938. Τη μεταγραφή την υπογράφει ο Μεταγραφοφύλαξ Κώστας
Θεοδώρου Μαργέλης.
Η μεταβίβαση από τον Ιερό Ναό «Η Κοίμηση της Θεοτόκου» στο
τοπικό ταμείο Εκπαιδευτικής Πρόνοιας της κοινότητας Βλάση έγινε με το άρθρο 3
του υπ΄ αρ. 2442 της 22ας Ιουνίου 1920.
Η καθ΄ υπόθεση αξία του ανήλθε τότε
στις 20.000 δρχ. Η οικία τώρα, το προαύλιο, ο κήπος μεταβιβάστηκαν με το άρθρο
22 του υπ΄ αρ. 5010 του έτους 1931 νόμου, έχοντας την κατοχή, τη νομή και την
κυριότητα πλέον το σχολικό ταμείο της στοιχειώδους εκπαίδευσης.
Η δε μεταγραφή
έγινε με βάση το εδάφιο 1 του άρθρου 22 του νόμου 5019 του 1931.
Το 1951 το
εκκλησιαστικό συμβούλιο αρχίζει δικαστικό αγώνα να πάρει πάλι πίσω το σχολείο
και να υποχρεώσει το δημόσιο να καταβάλλει ενοίκιο για το σχολείο καθώς και
αποζημίωση.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1951 καταθέτει αγωγή κατά του δημοσίου
απευθυνόμενη στο ειρηνοδικείο Αθηνών.
Στη δικάσιμο της 2ας Φεβρουαρίου 1952
ζητά από το δημόσιο να καταβάλλει το ποσό των 1.125.000 δρχ για μισθώματα από
1-1-1947 μέχρι 31-12-1951. Παράλληλα με την υπ. Αριθ. 121/48 απόφαση του
προέδρου των πρωτοδικών το μίσθωμα ορίζεται στις 300 δρχ.
Ο δικηγόρος του
δημοσίου Φ. Κατσανός καταθέτει έφεση εκ μέρους του δημοσίου. Η έφεση
έγινε στις 3 Νοεμβρίου 1951 προς το Ν.Σ. Κράτους με την υπ΄ αριθ. 8549.
Σε
εκτέλεση όλων των παραπάνω με βάση την υπ΄αριθ. 108.565/5.168/29-11-51 ο
οικονομικός έφορος Καλαμάτας με την υπ΄αριθ. 10.243/14-12-1951 άσκησε εκ μέρους
του δημοσίου έφεση.
Στην εκδίκαση της έφεσης το δημόσιο αδράνησε για άγνωστους
σε μας λόγους και το 1959 το σχολείο πέρασε και πάλι στην κατοχή της εκκλησίας.
Ο Βουφραδιώτης