Αν αυτή ήταν μια τίμια προσπάθεια να αφήσουν τον ελληνικό λαό να κάνει δημοκρατικά την επιλογή του για το μέλλον του, που δεν είναι, εκτιμά ο Τσάμπιον. Τώρα, αυτό το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου θα είναι μια βεβιασμένη κίνηση, λανθασμένη στη βάση της και θα έρθει μετά την εκπνοή του προγράμματος και, πιθανότατα, μετά την κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών.
Το δημοψήφισμα, συνεχίζει το άρθρο, δεν είναι μια έκφραση δημοκρατίας, όπως επανειλημμένως έχει πει ο Α. Τσίπρας, απέναντι στην αυταρχικότητα των πιστωτών. Το επιχείρημά του ότι οι πιστωτές πρέπει να υποχωρήσουν μπροστά στην εντολή που έλαβε με την εκλογή του ήταν παράλογο από την αρχή:
Σε ποια χώρα που χρωστά δεν θα επέλεγαν οι ψηφοφόροι να έχουν χαλαρότερους πιστωτικούς όρους; Και σε ποια περίπτωση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή οποιοσδήποτε πιστωτής ήταν υπόλογοι στο εκλογικό σώμα της χώρας που του χρωστά, διερωτάται ο Τσάμπιον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει, είπε ψέματα από την αρχή με το τέλος του μνημονίου, τη συνέχιση της βοήθειας και την παραμονή στο ευρώ. Ετσι, από το να ζητήσει μια νέα καθαρότερη εντολή, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέφυγε πάλι στα συνήθη του τεχνάσματα, μέσω του δημοψηφίσματος.
Για ακόμα μια φορά, όπως είχε συμβεί και στην προεκλογική καμπάνια, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρουν τι σημαίνει το δημοψήφισμα για τη θέση της Ελλάδας στο ευρώ. Διατηρούν, γράφει ο Τσάμπιον, την αυταπάτη ότι το ερώτημα αποδοχής ή μη της συμφωνίας είναι κάτι ολότελα διαφορετικό από το αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, εάν δει τον χρηματοπιστωτικό της τομέα να καταρρέει και από το αν θα αναγκαστεί τελικά να βγάλει δικό της νόμισμα.
Ο Τσίπρας στην ομιλία του χρησιμοποίησε συγκινησιακά φορτισμένες λέξεις, όπως “εκβιασμός”, “ταπείνωση”, ‘τελεσίγραφο”, αλλά ούτε μια φορά δεν αναφέρθηκε στο κοινό νόμισμα.
Κι όταν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ρωτήθηκε από το Associated Press αν η ανάκαμψη και η πρόοδος που περιέγραψε ότι θα έρθει μετά το “όχι” στο δημοψήφισμα εκείνος απάντησε΅”εσείς (τα ΜΜΕ) θέτετε αυτό το δίλημμα”. Αυτό, συνεχίζει ο Τσάμπιον, αποτελεί λαϊκίστικη ανεντιμότητα.
Σε αυτό το σημείο, συνεχίζει το άρθρο, ίσως θα ήταν καλύτερο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα και να γυρίσει στη δραχμή (αν και όπως λέει, αμφιβάλει γι’ αυτό).
Να αποφασίσει δηλαδή ο λαός να συνεχίσει μόνος αντι να συνεχίσει να ζει σε μια δυσλειτουργική σχέση με τους εταίρους και πιστωτές. Ωστόσο το δημοψήφισμα δεν θέτει αυτό το ερώτημα.
Απλώς, ο Τσίπρας και το κόμμα του θέλουν με το δημοψήφισμα να νομιμοποιήσουν την απόφασή τους να πάνε τη χώρα σε χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ, χωρίς να ομολογούν στον λαό ότι στην πραγματικότητα αυτό θα κληθούν να επιλέξουν.
Και όπως εκτιμά ο αρθρογράφος, όλη η στάση της κυβέρνησης το προηγούμενο 5μηνο φαίνεται τώρα σαν εξαρχής πρόθεση να βγει η χώρα από το ευρώ, αφού πρώτα χρεοκοπήσει, μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να το ομολογήσει γιατί δεν είχε εντολή γι’ αυτό.
Πρέπει να ειπωθεί η αλήθεια στον ελληνικό λαό, καταλήγει το άρθρο, και αυτός να επιλέξει αν θέλει την επιστροφή στους όρους του προγράμματος βοήθειας εντός του ευρώ ή τη χρεοκοπία και την επιστροφή στη δημοσιονομική κυριαρχία έξω από το κοινό νόμισμα.
