Σημαντική απόφαση που αποτελεί «ομπρέλα» προστασίας
για τα δάση εξέδωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), επικυρώνοντας
απόφαση με την οποία δόθηκε το «πράσινο φως» για κατεδάφιση αυθαίρετων
κτισμάτων σε δημόσια έκταση στην Αττική 350 τετραγωνικών μέτρων.
Με την απόφασή του το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, έκρινε ότι η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να προχωρά στην κατεδάφιση αυθαίρετων κτισμάτων σε δάση, δασικές εκτάσεις και αναδασωτέες περιοχές αφού προηγουμένως κληθεί σε ακρόαση ο ενδιαφερόμενος.
Μάλιστα, για να προχωρήσει -σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ- το «ξήλωμα» των αυθαιρέτων κτισμάτων δεν χρειάζεται να έχει καταρτιστεί δασολόγιο η δασικός χάρτης ώστε να είναι νόμιμη η απομάκρυνση των αυθαιρέτων.
Επιπλέον, με την ίδια απόφαση το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας δέχθηκε, ότι η πράξη κατεδάφισης είναι πραγματοπαγής, αφορά δηλαδή τα κτίσματα και όχι τον ιδιοκτήτη των κτισμάτων. Κατά το ΣτΕ το κύρος των πράξεων της κατεδάφισης, δεν επηρεάζεται όταν μνημονεύεται ως ιδιοκτήτης κάποιος που δεν έχει το σχετικό νομικό δεσμό με τις κατασκευές, όπως για παράδειγμα συγγενικό πρόσωπο του πραγματικού ιδιοκτήτη.
Με το σκεπτικό αυτό το ΣτΕ, απέρριψε αίτηση που είχε κατατεθεί ενώπιον του, που επιδίωκε να ανατραπεί η απόφαση του Γενικού Γραμματέα περιφέρειας Αττικής με την οποια διατάχθηκε το 2007 η κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών σε δημόσια δασική έκταση 30 τετραγωνικών μέτρων στην Αττική.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο φάκελο της υπόθεσης, η συγκεκριμένη έκταση είχε κηρυχθεί αναδασωτέα το 2005.
Οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες τους στα τέλη της δεκαετίας του '80 προχώρησαν -σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας- σε κατάληψη και αλλαγή χρήσης της έκτασης κατασκευάζοντας οικία 116 τ.μ με περίφραξη και τσιμεντόστρωση πάρκινγκ.
Αξίζει να σημειωθεί πως από αεροφωτογραφίες προέκυπτε ότι το διάστημα 1937 έως 1962 η συγκεκριμένη έκταση ήταν δασική και αργότερα άρχισε να απομακρύνεται η βλάστηση με εμφάνιση των πρώτων κατασκευών στις αρχές του '90.
Το ΣτΕ επικυρώνοντας σχετική απόφαση του προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου για την κατεδάφιση δέχθηκε ότι αποτελεί δέσμια υποχρέωση της Πολιτείας και των οργάνων της να προχωρούν στην κατεδάφιση κτισμάτων σε τέτοιες εκτάσεις (δάσος, δασική έκταση, αναδασωτέες, κ.ά), αφού προηγουμένως κληθεί ο ενδιαφερόμενος σε ακρόαση.
Τέλος, σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, οι αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων που επιλύουν αμφισβητήσεις σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν περιλαμβάνουν κρίσεις δεσμευτικές για τον χαρακτήρα της έκτασης ως δασικής, ο οποίος κρίθηκε με την πράξη αναδάσωσης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής.
Με την απόφασή του το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, έκρινε ότι η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να προχωρά στην κατεδάφιση αυθαίρετων κτισμάτων σε δάση, δασικές εκτάσεις και αναδασωτέες περιοχές αφού προηγουμένως κληθεί σε ακρόαση ο ενδιαφερόμενος.
Μάλιστα, για να προχωρήσει -σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ- το «ξήλωμα» των αυθαιρέτων κτισμάτων δεν χρειάζεται να έχει καταρτιστεί δασολόγιο η δασικός χάρτης ώστε να είναι νόμιμη η απομάκρυνση των αυθαιρέτων.
Επιπλέον, με την ίδια απόφαση το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας δέχθηκε, ότι η πράξη κατεδάφισης είναι πραγματοπαγής, αφορά δηλαδή τα κτίσματα και όχι τον ιδιοκτήτη των κτισμάτων. Κατά το ΣτΕ το κύρος των πράξεων της κατεδάφισης, δεν επηρεάζεται όταν μνημονεύεται ως ιδιοκτήτης κάποιος που δεν έχει το σχετικό νομικό δεσμό με τις κατασκευές, όπως για παράδειγμα συγγενικό πρόσωπο του πραγματικού ιδιοκτήτη.
Με το σκεπτικό αυτό το ΣτΕ, απέρριψε αίτηση που είχε κατατεθεί ενώπιον του, που επιδίωκε να ανατραπεί η απόφαση του Γενικού Γραμματέα περιφέρειας Αττικής με την οποια διατάχθηκε το 2007 η κατεδάφιση αυθαίρετων κατασκευών σε δημόσια δασική έκταση 30 τετραγωνικών μέτρων στην Αττική.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο φάκελο της υπόθεσης, η συγκεκριμένη έκταση είχε κηρυχθεί αναδασωτέα το 2005.
Οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες τους στα τέλη της δεκαετίας του '80 προχώρησαν -σύμφωνα με έκθεση αυτοψίας- σε κατάληψη και αλλαγή χρήσης της έκτασης κατασκευάζοντας οικία 116 τ.μ με περίφραξη και τσιμεντόστρωση πάρκινγκ.
Αξίζει να σημειωθεί πως από αεροφωτογραφίες προέκυπτε ότι το διάστημα 1937 έως 1962 η συγκεκριμένη έκταση ήταν δασική και αργότερα άρχισε να απομακρύνεται η βλάστηση με εμφάνιση των πρώτων κατασκευών στις αρχές του '90.
Το ΣτΕ επικυρώνοντας σχετική απόφαση του προέδρου του Διοικητικού Πρωτοδικείου για την κατεδάφιση δέχθηκε ότι αποτελεί δέσμια υποχρέωση της Πολιτείας και των οργάνων της να προχωρούν στην κατεδάφιση κτισμάτων σε τέτοιες εκτάσεις (δάσος, δασική έκταση, αναδασωτέες, κ.ά), αφού προηγουμένως κληθεί ο ενδιαφερόμενος σε ακρόαση.
Τέλος, σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, οι αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων που επιλύουν αμφισβητήσεις σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς δεν περιλαμβάνουν κρίσεις δεσμευτικές για τον χαρακτήρα της έκτασης ως δασικής, ο οποίος κρίθηκε με την πράξη αναδάσωσης του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής.
