Του: Αντώνη Αντωνόπουλου.
Συνηθίζεται
μια ζωή ολόκληρη αυτόν που αποχαιρετά τον μάταιο τούτο κόσμο ,να τον…
αποθεώνουν όλοι. Τότε «Ανακαλύπτουν» πόσο χαρισματικός, ικανός ,ντόμπρος με
προσφορά και καλό χαρακτήρα άνθρωπος ήταν. Ακόμη και αν ίδιοι άνθρωποι, τον
είχαν κατηγορήσει, του είχαν πάρει την δουλειά ,του είχαν κλείσει την πόρτα η
γυρίσει την πλάτη. Ακόμη και αν ήταν από εκείνους που είχαν ευεργετηθεί από αυτόν.
Δεν θα κάνω
το ίδιο σε αυτή την αναφορά μου στον συνάδελφο Βασίλη Κοντοβαζαινίτη που στα 77
χρόνια του μας άφησε και σήμερα το απόγευμα στις 5 μμ θα τον αποχαιρετήσουμε
από το νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου. Ο Βασίλης ήταν από τους πρώτους ανθρώπους
που σύνδεσαν το όνομα τους με τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές σε ποδοσφαιρικούς
αγώνες. Δεν θα αναφερθώ στις ατάκες του αείμνηστου Βασίλη που έχουν μείνει στην
Ιστορία του χώρου μας .Θα σταθώ και σε
προσωπική μου εμπειρία στις αρχές δεκαετίας του 90 όταν μου έδωσε την ευκαιρία
να πρώτο-μεταδώσω ποδοσφαιρικούς αγώνες
στην ΕΡΑ. θυμάμαι χωρίς πολλές κουβέντες ,με φώναξε στο γραφείο του και μου είπε
«Ρε μικρέ θα πάς να μεταδώσεις Εθνικός –Δόξα Δράμας. Να είσαι προσεκτικός» Και εκεί
στα δημοσιογραφικά του Παλιού «Καραϊσκάκης» πήρα και το πρώτο μάθημα από τον
αείμνηστο Νίκο Μουρκάκο ,πατέρα του επίσης αείμνηστου συναδέλφου και φίλου
Λάζαρου Μουρκάκου. Ο Βασίλης Κοντοβαζαινίτης είχε ανοίξει πόρτες σε πολλούς, τους
είχε δείξει τον δρόμο. Ποτέ δεν αναφέρθηκε, ποτέ δεν έδειξε ,ποτέ δεν είπε για
εκείνη την ευκαιρία που μου είχε δώσει. Οπότε με έβλεπε ρωτούσε «Πως πας ρε
,καλά;» Και οπότε του έλεγα ,έγινε εκείνο φέρθηκε περίεργα εκείνος, κουνούσε με
νόημα το κεφάλι και άλλαζε θέμα. Είχε την διορατικότητα να… βλέπει τα πάντα.
Ακόμη και όταν έφυγε από το επάγγελμα ,πήρε σύνταξη, ο Κοντοβαζαινίτης χωρίς
διακρίσεις υπερασπιζόταν την δουλειά του δημοσιογράφου, την δουλειά που έκανε
και ο ίδιος .Μετά ως δικηγόρος πολλών Ομάδων και ποδοσφαιριστών ο Βασίλης σου έδινε
την είδηση τον αφρό, αυτό που ήθελες .Τον θυμάμαι σε μια αποστολή που είχα πάει
στη Ξάνθη σε ένα ματς με την ΑΕΚ για την «Αθλητική Κυριακή». Είχε γίνει θυσία
για να με εξυπηρετήσει. Δεν έλεγε πολλά, λίγες κουβέντες αλλά με ουσία .Ο
Κοντοβαζαινίτης ήταν ωραίος τύπος. Ταυτισμένος και με την δημοσιογραφία και το
ποδόσφαιρο και με την δικηγορία που του έδινε τα αναγκαία της επιβίωσης ,αλλά
και της ικανοποίησης των παθών του .Γιατί όλοι οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν έχουν
τα πάθη τους .Άγραφος Νόμος. Και ο πολυσχιδής Βασίλης ,ζωντανό κύτταρο μέχρι
τέλους ήταν άνθρωπος του ρίσκου, Τζογαδόρος της ίδιας της ζωής .Την έπαιζε στη
ρουλέτα .Της πήγαινε κόντρα. Ο Βασίλης Κοντοβαζαινίτης λοιπόν αυθεντικός και
ωραίος ήταν πανηγύρι ακόμη και στις αγορεύσεις του στις υποθέσεις που
διαχειριζόταν .Μου έκανε εντύπωση όταν έβλεπα μεγάλους παράγοντες και λεφτάδες
να δείχνουν απεριόριστο σεβασμό στη γνώμη του Βασίλη και την άποψη του. Το έβλεπα
μέχρι πρόσφατα στις κληρώσεις ,που τον μετακινούσαν με τα προβλήματα υγείας που
τον βασάνιζαν. Μέχρι το τέλος ο Βασίλης Κοντοβαζαινίτης ο ίδιος και απαράλλακτος.
Δεν τον θυμάμαι να είπε γράψε εκείνο πες εκείνο. Ποτέ ,που είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει και να το απαιτήσει από ανθρώπους
που είχε βοηθήσει. Ο Βασίλης ήταν παλιάς κοπής .Ήξερες με ποιον είχες να κάνεις
.Ήταν γνήσιος .Ήταν αυτό που είχες απέναντι σου. Όχι όπως στις περισσότερες
περιπτώσεις σήμερα που νομίζεις ότι ξέρεις . Δεν ήταν σε τίποτα δήθεν. Αυτά κρατώ
μέσα μου και με αυτά θα πάω αύριο στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου να τον
αποχαιρετήσω για πάντα .
«Καλό
ταξίδι» ΑΡΧΟΝΤΑ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΝΤΟΒΑΖΑΙΝΙΤΗ…
