Τους βλέπεις πάντως ρε παιδί μου, και όσο να πεις, ψαρώνεις.
Με τις
στολάρες τους, τα χρυσά τους, τα κουμπιά τους, το λεβέντικο παράστημα
και το ύφος.
Εκείνο το ύφος που ούτε οι πλέον μπαρουτοκαπνισμένοι
πολέμαρχοι δεν διανοούντο να επιδεικνύουν δημοσία. Αυτοί όμως; Θα μου
πεις αυτό είναι και το μόνο που έχουν. Ύφος και πρωτοκαθεδρία στις
παρελάσεις, στις δοξολογίες και στα ταρατατζούμ.
Και το ύφος, η πόζα και η λεβεντιά, λόγων και έργων, δίνει και παίρνει μετά τη συνταξιοδότηση.
Και το ύφος, η πόζα και η λεβεντιά, λόγων και έργων, δίνει και παίρνει μετά τη συνταξιοδότηση.
Οι απόστρατοι, αυτή η μάστιγα. Θαρρείς
πως αμέσως άμα τη αναχώρηση από το στράτευμα –και προφανώς υπό το φως
της προσδοκίας μιας νέας, εξόχως πολιτικής καριέρας- οι στρατηγοί, οι
ναύαρχοι και οι πτέραρχοί μας, αλλάζουν πλήρως.
Κριτική σε ηγεσίες, στρατιωτική και πολιτική, δίκην τιμητών, αυτοί που είχαν μάθει πάντα να
υπακούουν προθύμως και άνευ αντιλογίας, οι ευπείθαρχοι που όμως ευθύς μετά την αποστράτευση, δεν προλαβαίνουν να δίνουν ομιλίες, συνεντεύξεις, να γράφουν άρθρα στα οποία συνήθως στηλιτεύουν τη φαυλοκρατία των πολιτικών –κατάλοιπο της επταετίας η ορολογία- καθώς και την ενδοτικότητα των μετέπειτα ηγεσιών των όπλων στα οποία ευδοκίμως υπηρέτησαν.
Χαρακτηριστικά θυμάμαι την περίοδο της κρίσης των Ιμίων που, ανεξάρτητα από τον τρόπο που τη χειρίστηκε η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, αν ρωτούσες δέκα απόστρατους ναυάρχους ή στρατηγούς, πρώην Α/ΓΕΕΘΑ, Α/ΓΕΝ, Α/ΓΕΣ θα έπαιρνες πιθανότατα έντεκα διαφορετικές γνώμες.
Δεν πέρασαν άλλωστε λίγες μέρες από την περιβόητη ομιλία άλλοτε αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, κατά την οποία, με ύφος βαρύμαγκα και λεξιλόγιο πεζοδρομίου, αναφέρθηκε στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ.
Εύλογα θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης, γιατί σήμερα έχουμε περιλάβει τους γενναίους στρατηγούς, πτεράρχους και ναυάρχους μας. Γιατί να, είναι βλέπετε ο Πάνος ο καμμένος –πάντα με μικρό κ- που δε μας αφήνει ν’αγιάσουμε.
Δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες του περί ου ο λόγος ανεκδιηγήτου ΥΠΕΘΑ, να εργάζεται (sic!) στο γραφείο του στο Πεντάγωνο, με στολή παραλλαγής. Ο κύριος Πάνος, φρόντισε αμέσως μετά την ανάρρησή του στον υπουργικό θώκο της Εθνικής μας Άμυνας, να μας αποκαλύψει το μεγάλο του καημό: τις στολές. Παραλλαγή, στολή λιμενικού, πιλότου, αλεξιπτωτιστή, γκρούμ ξενοδοχείου, πιερρότου με μόνη εκείνη της κοκκινοσκουφίτσας να του έχει –προς στιγμήν θέλουμε να ελπίζουμε γιατί το θέαμα θα ήταν εξόχως διασκεδαστικό- γλιτώσει.
Δεν θα αναφερθώ στο συνεταίρο του φυσικά που υποδύεται, όχι με μεγάλη επιτυχία, τον πρωθυπουργό και στο καθήκον που θα είχε να συγκρατήσει το ζωηρό ταμπεραμέντο του κυρίου Πάνου.
Κριτική σε ηγεσίες, στρατιωτική και πολιτική, δίκην τιμητών, αυτοί που είχαν μάθει πάντα να
υπακούουν προθύμως και άνευ αντιλογίας, οι ευπείθαρχοι που όμως ευθύς μετά την αποστράτευση, δεν προλαβαίνουν να δίνουν ομιλίες, συνεντεύξεις, να γράφουν άρθρα στα οποία συνήθως στηλιτεύουν τη φαυλοκρατία των πολιτικών –κατάλοιπο της επταετίας η ορολογία- καθώς και την ενδοτικότητα των μετέπειτα ηγεσιών των όπλων στα οποία ευδοκίμως υπηρέτησαν.
Χαρακτηριστικά θυμάμαι την περίοδο της κρίσης των Ιμίων που, ανεξάρτητα από τον τρόπο που τη χειρίστηκε η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, αν ρωτούσες δέκα απόστρατους ναυάρχους ή στρατηγούς, πρώην Α/ΓΕΕΘΑ, Α/ΓΕΝ, Α/ΓΕΣ θα έπαιρνες πιθανότατα έντεκα διαφορετικές γνώμες.
Δεν πέρασαν άλλωστε λίγες μέρες από την περιβόητη ομιλία άλλοτε αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, κατά την οποία, με ύφος βαρύμαγκα και λεξιλόγιο πεζοδρομίου, αναφέρθηκε στον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ.
Εύλογα θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης, γιατί σήμερα έχουμε περιλάβει τους γενναίους στρατηγούς, πτεράρχους και ναυάρχους μας. Γιατί να, είναι βλέπετε ο Πάνος ο καμμένος –πάντα με μικρό κ- που δε μας αφήνει ν’αγιάσουμε.
Δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες του περί ου ο λόγος ανεκδιηγήτου ΥΠΕΘΑ, να εργάζεται (sic!) στο γραφείο του στο Πεντάγωνο, με στολή παραλλαγής. Ο κύριος Πάνος, φρόντισε αμέσως μετά την ανάρρησή του στον υπουργικό θώκο της Εθνικής μας Άμυνας, να μας αποκαλύψει το μεγάλο του καημό: τις στολές. Παραλλαγή, στολή λιμενικού, πιλότου, αλεξιπτωτιστή, γκρούμ ξενοδοχείου, πιερρότου με μόνη εκείνη της κοκκινοσκουφίτσας να του έχει –προς στιγμήν θέλουμε να ελπίζουμε γιατί το θέαμα θα ήταν εξόχως διασκεδαστικό- γλιτώσει.
Δεν θα αναφερθώ στο συνεταίρο του φυσικά που υποδύεται, όχι με μεγάλη επιτυχία, τον πρωθυπουργό και στο καθήκον που θα είχε να συγκρατήσει το ζωηρό ταμπεραμέντο του κυρίου Πάνου.
Άλλωστε, στα διαφημιστικά σποτ των
ΑΝΕΛ, ήταν ξεκαθαρισμένοι οι ρόλοι και ο Αλέξης μας, ασμένως δέχτηκε το
ρόλο του «μικρού» που θα τον προσέχει για να μην εκτροχιαστεί ο εύσωμος
συνεταίρος του.
Αλλά αναφέρομαι, γι’ αυτό και η εισαγωγή, στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων της χώρας που δεν διαθέτει δυστυχώς τα κότσια και το θάρρος να εγκαλέσει τον Πάνο-Ίντι-Αμίν-Νταντά καμμένο που γελοιοποιεί κατ’ αυτόν τον τρόπο τις στολές και τα εμβλήματα των ενόπλων δυνάμεων.
Είναι πραγματικά λυπηρό, τη στιγμή που οποιοδήποτε οπλίτης, τρέμει τη φυλακή ή τη στέρηση εξόδου αν είναι αγυάλιστος ή ακομβίωτος, να βλέπει την ηγεσία του να χαχανίζει με έναν παλιμπαιδίζοντα παιδοβούβαλο που φοράει χιτώνιο σα ζακέτα και εμβλήματα ειδικών δυνάμεων που αποκτώνται μετά από επίπονη και κοπιώδη εκπαίδευση σα διακοσμητικά.
Ο Πάνος ο καμμένος, χρήσιμο θα ήταν, κάποια στιγμή να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, να του λύσει τα θέματα που έχει με τις στολές, τα τρενάκια, τα μολυβένια στρατιωτάκια. Έχει την αμέριστη συμπάθειά μου, όπως κάθε πάσχων συνάνθρωπος. Αλλά λυπάμαι ειλικρινά, βλέποντας τους ανθρώπους που κυρίως γελοιοποιεί ο ΥΠΕΘΑ με τα καραγκιοζιλίκια του, να «ρουφούν το αυγό τους», όμοια με τον συνταγματάρχη Σταύρο Ξενίδη ενώπιον της κυρίας του Λιλής Παπαγιάννη στην ταινία «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα».
παρατηρητήριο
Αλλά αναφέρομαι, γι’ αυτό και η εισαγωγή, στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων της χώρας που δεν διαθέτει δυστυχώς τα κότσια και το θάρρος να εγκαλέσει τον Πάνο-Ίντι-Αμίν-Νταντά καμμένο που γελοιοποιεί κατ’ αυτόν τον τρόπο τις στολές και τα εμβλήματα των ενόπλων δυνάμεων.
Είναι πραγματικά λυπηρό, τη στιγμή που οποιοδήποτε οπλίτης, τρέμει τη φυλακή ή τη στέρηση εξόδου αν είναι αγυάλιστος ή ακομβίωτος, να βλέπει την ηγεσία του να χαχανίζει με έναν παλιμπαιδίζοντα παιδοβούβαλο που φοράει χιτώνιο σα ζακέτα και εμβλήματα ειδικών δυνάμεων που αποκτώνται μετά από επίπονη και κοπιώδη εκπαίδευση σα διακοσμητικά.
Ο Πάνος ο καμμένος, χρήσιμο θα ήταν, κάποια στιγμή να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, να του λύσει τα θέματα που έχει με τις στολές, τα τρενάκια, τα μολυβένια στρατιωτάκια. Έχει την αμέριστη συμπάθειά μου, όπως κάθε πάσχων συνάνθρωπος. Αλλά λυπάμαι ειλικρινά, βλέποντας τους ανθρώπους που κυρίως γελοιοποιεί ο ΥΠΕΘΑ με τα καραγκιοζιλίκια του, να «ρουφούν το αυγό τους», όμοια με τον συνταγματάρχη Σταύρο Ξενίδη ενώπιον της κυρίας του Λιλής Παπαγιάννη στην ταινία «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα».
παρατηρητήριο
