Μια νέα βρετανο-νορβηγική επιστημονική έρευνα κατέληξε για πρώτη φορά στο συμπέρασμα ότι οι ιδιοτροπίες των παιδιών στο θέμα του φαγητού έχουν και γενετικό υπόβαθρο - μάλιστα καθόλου ασήμαντο, αλλά περίπου κατά το ήμισυ (το άλλο μισό είναι οι επιρροές του περιβάλλοντος και της συμπεριφοράς των γονιών).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Αντρέα Σμιθ του University College του Λονδίνου (UCL), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό παιδοψυχολογίας και παιδοψυχιατρικής "Journal of Child Psychology and Psychiatry", σύμφωνα με τις βρετανικές «Γκάρντιαν» και «Τέλεγκραφ», ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 2.000 οικογένειες με δίδυμα ηλικίας περίπου 16 μηνών.
Οι γονείς απάντησαν σε ερωτηματολόγια για τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους. Για να απονομονώσουν τους γενετικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη διατροφική συμπεριφορά των παιδιών, οι επιστήμονες συνέκριναν τις συνήθειες των μονοζυγωτικών διδύμων (με κοινό το 100% των γονιδίων) με τις συνήθειες των διζυγωτικών διδύμων (που έχουν κοινά μόνο τα μισά γονίδια).
Κατ' αρχήν διαπιστώθηκε ότι τα ιδιότροπα παιδιά, που είναι άκρως επιλεκτικά με το φαγητό τους, είναι χονδρικά τα ίδια που απορρίπτουν συνήθως τα καινούρια και άγνωστα φαγητά. Επίσης, η μελέτη δείχνει ότι η επιλεκτικότητα στο φαγητό έχει γενετική επιρροή σε ποσοστό 46%, ενώ η «νεοφοβία» (η απόρριψη των νέων φαγητών) έχει ακόμη πιο έντονο γενετικό υπόβαθρο, σε ποσοστό 58%.
«Τα 'δύσκολα' με το φαγητό παιδιά επηρεάζονται σημαντικά από τα γονίδιά τους, ήδη από πολύ νωρίς. Είναι μια έμφυτη τάση και δεν φταίνε οι γονείς που τα παιδιά τους είναι τόσο ιδιότροπα. Η γενετική επίδραση είναι ολοφάνερη στην ηλικία των 16 μηνών», δήλωσε η Σμιθ.
Επισήμανε πάντως ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι εξίσου σημαντικοί, άρα οι γονείς έχουν σαφώς περιθώρια να επηρεάσουν τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους. Πρόσθεσε ότι οι γονείς δεν πρέπει να πιέζουν το παιδί τους να φάει κάτι που δεν θέλει ή να το «δωροδοκούν» τεχνηέντως, αλλά είναι καλύτερα να του το προσφέρουν συχνά σε άσχετες στιγμές εκτός γευμάτων και να επικροτούν κάθε προσπάθειά του να το αγγίξει ή να το μυρίσει.
Παραμένει άγνωστο αν υπάρχουν συγκεκριμένα γονίδια και ποια είναι αυτά, που επηρεάζουν τις διατροφικές ιδιοτροπίες των παιδιών. Το πιθανότερο, κατά τους ερευνητές, είναι ότι πολλά γονίδια εμπλέκονται και το καθένα παίζει μικρό ρόλο από μόνο του.
