Σάββατο στις 6 μ.μ. - 8 μ.μ.
Αμφιθέατρο του Φιλοσοφικού Κέντρου Μεσσήνης Οδός Κούτσικα και Μουτσόπουλου
Για πολλά χρόνια ασχολείται με την έρευνα και καταγραφή της ιστορίας και λαογραφίας του χωριού του και της ευρύτερης περιοχής. Καρπός της πολύχρονης έρευνάς του είναι τα βιβλία «Το Κεφαλόβρυσο (Χαλβάτσου) Μεσσηνίας - Ιστορικές και λαογραφικές καταγραφές» (2001) και «Λαογραφικά των Κοντοβουνίων - Μνημεία του Λόγου» (2007).
Και τα δυο βιβλία του παραχωρήθηκαν αφιλοκερδώς σε Μεσσηνιακούς Συλλόγους, το πρώτο στον Σύλλογο Κεφαλοβρυσαίων και το δεύτερο στον Εξωραϊστικό Σύλλογο Αετοφωλιάς. Στο τρίτο του σύγγραμμα «Τα Κοντοβούνια στην Επανάσταση του 1821» παρουσιάζει την ιστορία των χωριών της ευρύτερης περιοχής των Κοντοβουνίων, που αποτελεί την «καρδιά» της Μεσσηνίας, και τη συμμετοχή τους στον Αγώνα του 1821.
Παρουσιάζονται συνολικά 62 χωριά, 55 των Κοντοβουνίων και 7 γειτονικά: Αετός, Αετοφωλιά, Άνυδρο, Αριστομένης, Αρσινόη, Αρχαία Μεσσήνη, Ασούταινα, Βιδίσοβα, Βούταινα, Γκολέμι, Διόδια, Δραΐνα, Δρογγάρι, Ζαπάντι, Ζερμπίσια, Καλογερέσι, Κεφαλινού, Κεφαλόβρυσο, Κλωνί, Κορομηλιά, Κουλκάδα, Κουτήφαρη, Κρυονέρι, Κυνηγού, Λαντζουνάτου, Λυκουδέσι, Μαγγανιακό, Μάκραινα, Μάλη, Μάλθη, Μάνεση, Μανιάκι, Μαργέλη, Μεταξάδα, Μηλιώτη, Μίλα, Μοναστήρι, Μπέτσι, Ντάρα, Παλαιόκαστρο, Παλαιό Λουτρό, Παπαφλέσσα, Πελεκανάδα, Περδικόβρυση, Πετράλωνα, Πλατανόβρυση, Πολυθέα, Ποταμιά, Πουλίτσι, Ραφτόπουλου, Ρευματιά, Ροδιά, Σελλά, Σταυρός, Στέρνα, Στρέφι, Τριπύλα, Τρίκορφο, Φλεσσιάδα, Χαμουζά, Χορεύτρα και Χρύσοβα.
Ο συγγραφέας καταγράφει την ιστορία των χωριών αυτών, με έμφαση στην προεπαναστατική περίοδο, στα χρόνια του Αγώνα και στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση. Φέρνει στο φως τα ονόματα των Οπλαρχηγών και των Αγωνιστών του κάθε χωριού και για τους περισσότερους από αυτούς παραθέτει πλήρη βιογραφικά σημειώματα. Παρουσιάζει, επίσης, την επαναστατική δράση των μεγάλων Κλεφταρματολών των Κοντοβουνίων (Νικολούλια, Γιώργο από τον Αετό,Μήτρο της Βιδίσοβας, Γιάννη Καλαμπόκη, Μήτρο Ντόγκα, Δημητράκη Κόντο-Μπουχανά, Αναστάσιο Γυφτάκη, Παναγιώτη Δεδούση κ. ά) και της θρυλικής Κλεφτοπούλας Αρκαδιανής.
Αναλύει γιατί οι Κοντοβουνήσιοι μαζί με τους Ντρέδες αποτελούσαν τον καλύτερο στρατό του 21, σύμφωνα με τους πρωταγωνιστές του Αγώνα, τους ιστορικούς και τους απομνημονευματογράφους. Αναδεικνύει την καταγωγή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από τα Κοντοβούνια και τους δεσμούς του με τους Αγωνιστές της περιοχής.
Εξιστορεί με συγκλονιστικές λεπτομέρειες τα ολοκαυτώματα των Κοντοβουνίων (Κουφιέρος, Ρωμαίικο αλώνι, Πατσιάντερα, Πάλουκα, Κοιλιάντερα), το Γολγοθά των Μεσσηνίων και των Κλεφτών του Μοριά στην Παλουκόραχη της Σκάλας και καταγράφει όλες τις τουρκικές βαρβαρότητες από το 1453 ως το 1828 σε όλη την Ελλάδα. Περιγράφει λεπτομερώς τις μεγάλες μάχες που έγιναν στα Κοντοβούνια (Χαλβάτσου, Αστράς, Μανιάκι, Γεφύρι τ’ Αντρειωμένου, Αετός, Λυκουδέσι).
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη μάχη του Μανιακίου, στην οποία ο συγγραφέας αφιερώνει περίπου 180 σελίδες με ανέκδοτο υλικό. Αφού εκθέτει λεπτομερώς όλα όσα προηγήθηκαν της μάχης, από τον εμφύλιο του 1824 ως το Μάιο του 1825, παρακολουθεί βήμα προς βήμα τη δραματική πορεία του Παπαφλέσσα προς το Μανιάκι και δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της μάχης βασισμένη σε αυθεντικές μαρτυρίες, ιστορικά κείμενα και κυρίως σε πρωτογενείς πηγές, δηλαδή σε αυθεντικά έγγραφα από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους.
Με τα αδιάσειστα στοιχεία που παραθέτει διαλύει όλους τους απλουστευτικούς μύθους και ό,τι πιστεύαμε ως τώρα για τη θρυλική μάχη, ενώ καταρρίπτει όλα τα αυθαίρετα ψυχογραφήματα, τις ψυχαναλύσεις, τις επικρίσεις,τους αφορισμούς, τις ανακρίβειες και κυρίως την ασύστολη συκοφαντία, ψευδολογία και λασπολογία εναντίον του Ήρωα, Εθνεγέρτη και Εθνομάρτυρα Παπαφλέσσα.
Επί πλέον, φέρνει στο φως για πρώτη φορά όλα τα ονόματα των Ηρώων της κορυφαίας μάχης, πεσόντων και διασωθέντων. Τέλος, όχι μόνο στα προλεγόμενα του Μανιακίου, αλλά και σε ειδικό κεφάλαιο ο συγγραφέας αποκαλύπτει άγνωστες και σκοπίμως αποσιωπημένες σελίδες από τις λεηλασίες και τις αγριότητες που έλαβαν χώρα στα Κοντοβούνια και στην υπόλοιπη Μεσσηνία από τον μισθοφορικό κυβερνητικό στρατό - και όχι μόνο - κατά τη διάρκεια του δευτέρου εμφυλίου (1824-1825).
Ο συγγραφέας θεωρεί ότι ο φωτισμός αυτών των μελανών σελίδων της ιστορίας μας είναι χρήσιμος, διότι αφενός αποτελεί μια ελάχιστη ηθική και ιστορική δικαίωση των θυμάτων και των μαρτύρων της τουρκικής αλλά και της εμφυλιοπολεμικής θηριωδίας και αφετέρου λειτουργούν ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Πραγματικό κόσμημα του βιβλίου αποτελεί το Επίμετρο «Οι Αγωνιστές γράφουν», στο οποίο ο συγγραφέας έχει συγκεντρώσει αυθεντικά κείμενα των Αγωνιστών του 21.
Οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της Επαναστάσεως μιλώντας μέσα από άρτια και γλαφυρά κείμενα -τα περισσότερα ανέκδοτα - δίνουν αποστομωτική απάντηση για όλες εκείνες τις πτυχές του Αγώνα, οι οποίες σήμερα συστηματικά αποσιωπούνται ή διαστρεβλώνονται από τους εθνομηδενιστές και τους αποδομητές της Ελληνικής Ιστορίας.
Οι Αγωνιστές γράφουν για τους Τούρκους κατακτητές και τα δεινοπαθήματα των Ελλήνων από αυτούς, για το είδος της Επανάστασης και την ημέρα έναρξης του Αγώνα, για σημαντικές μάχες, πρόσωπα και γεγονότα, για το τι έγινε στην Αγία Λαύρα και στην Άλωση της Τριπολιτσάς, για την προσφορά της Εκκλησίας και του Κλήρου, ενώ μέσα από τα κείμενά τους διαφαίνεται ο ανυπέρβλητος πατριωτισμός, το ήθος, η ανιδιοτέλεια, η αυταπάρνηση, η αυτοθυσία, η αρχαιολατρία και η θεοσέβεια που τους διέκρινε.
Όλα αυτά σε μια πολυτελή αρχειακή έκδοση 920 σελίδων, με μεγάλο σχήμα (21Χ29), σκληρόδετο εξώφυλλο και παράρτημα με έγγραφα και έγχρωμες φωτογραφίες.
