«Στην πραγματικότητα όμως», επισημαίνει, «η επίθεση από τη Ρώμη είναι θρασύτερη και πιο επικίνδυνη. Είναι πιο επικίνδυνη, γιατί η Ιταλία, σε αντίθεση με την πολύ μικρότερη Ελλάδα, θα μπορούσε να στηριχθεί το πολύ για ένα-δύο χρόνια από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης. Στη συνέχεια το ευρώ θα κυλούσε αναπόφευκτα σε μία κρίση, η οποία θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξή του, συμπαρασύροντας στην άβυσσο τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς σε όλον τον κόσμο. Αν η Ελλάδα ήταν ο εκρηκτικός μηχανισμός, η Ιταλία είναι η πυρηνική βόμβα».
«Επιπλέον», συνεχίζει στον σχολιασμό του το SPIEGEL, «η καμπάνια της Ρώμης διακρίνεται από ιδιαίτερη θρασύτητα. Η Ελλάδα ήταν μια πτωχή χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, η οποία παρακάλεσε για βοήθεια σε ώρα ανάγκης. Αντιθέτως οι Ιταλοί διαθέτουν κατά μέσο όρο περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τους Γερμανούς και είναι πολύ πλουσιότεροι από τους πολίτες της Λετονίας ή της Σλοβακίας- οι οποίοι όμως καλούνται να επωμιστούν το βάρος μίας φορολογικής μεταρρύθμισης, που θα οφελούσε κυρίως τους πλουσιότερους Ιταλούς. Εάν τελικά η νέα κυβέρνηση (της Ρώμης) περάσει αυτό που θέλει, θα καθιερώσει μία εξαιρετικά ύπουλη μορφή μεταφοράς πόρων στην Ευρώπη, από τους πιο φτωχούς στους πιο πλούσιους».
«Η Ιταλία να μεταρρυθμιστει με τις δικές της δυνάμεις»
Σε υψηλούς τόνους και το σχόλιο της Koblenzer Zeitung: «Όπως είναι φυσικό, η απαίτηση της Ρώμης για δραστικό κούρεμα χρέους ξυπνάει τον παραδοσιακό φόβο των Γερμανών- και όχι μόνο- για κοινοτικοποίηση των κινδύνων (στην ευρωζώνη). Η νομισματική ένωση, όπως και η κοινή ένωση ευθύνης των τραπεζών, δεν έγιναν για να να διορθώνονται λάθη περασμένων κυβερνήσεων με τα χρήματα των εταίρων. Η Ιταλία θα πρέπει με τις δικές της δυνάμεις να μεταρρυθμιστεί και να εξυγιάνει το υπερχρεωμένο κράτος, πριν κληθούν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να μετριάσουν τους μελλοντικούς κινδύνους».
