Να ευχηθούμε σε… καλή μεριά, τα λεφτά που μας έφεραν!
Υποτίθεται ότι η απουσία γραβάτας από
την πρωθυπουργική ενδυμασία, δεν ήταν ένδειξη… πένθους για την σκλαβιά
των μνημονίων.
Δεν ήταν ας πούμε σημειολογική ένδειξη, όπως το σαρίκι με
τα κρόσσια σαν δάκρυα, στο κεφάλι των Κρητικών, που εξέπεμπε τη θλίψη
τους για τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ήταν ενδυματολογική επιλογή που
σηματοδοτούσε για τον φορέα της την εικόνα της επαναστατικότητας, του
ριζοσπαστισμού, της απόρριψης του συμβιβασμένου μικροαστισμού (ως
ιδεολογία, τρόπο σκέψης και στάση ζωής).
Ως εκ τούτου ποιος είναι ο συνδετικός
κρίκος μεταξύ της γραβάτας που φόρεσε έστω και για λίγο, όπως είπε, και
θα τη φοράει «κάθε φορά που θα έχουμε νίκες»; Από πότε η γραβάτα είναι
βραβείο;
Τον άλλο καιρό θα είναι αγραβάτωτος, φορώντας «τη στολή
εργασίας». Πλήρης άγνοια. Δεν έχει έναν επικοινωνιολόγο να του εξηγήσει
ότι
για τους υψηλούς κρατικούς αξιωματούχους, η γραβάτα που συνοδεύει το
ευπρεπές, σοβαρό ντύσιμο, ακριβώς είναι στολή εργασίας, και χωρίς αυτή
μοιάζει με χωρικός προπολεμικής εποχής σε πανηγύρι;
Αυτά για την αστεία παράσταση της γραβάτας,
Κατά τα άλλα, η επιμήκυνση που κάποτε
για τον Πρωθυπουργό ήταν το μακρύτερο σκοινί για να κρεμαστούμε, έγινε
το νέο ένδοξο αφήγημα. Η αδιαπραγμάτευτη διαγραφή χρέους έγινε
επιμήκυνση 10 ετών, η δόση από 30 έγινε 15 δις, η καθαρή έξοδος
μετετράπη σε ενισχυμένη επιτροπεία με τριμηνιαίο έλεγχο, τα
υπερπλεονάσματα καλά θα κρατούν (3,5% μέχρι το 2022 και στη συνέχεια
2,2% μέχρι το 2060).
Το Bloomberg επισημαίνει ότι θα είναι
δύσκολο να τονωθεί η ανάπτυξη λόγω των μεγάλων πρωτογενών πλεονασμάτων
και του δανεισμού με επιτόκια που μπορούν να καταστήσουν το χρέος της
Ελλάδας αδύνατο να εξυπηρετηθεί ξανά από το τέλος του 2023. Οι FT
τονίζουν ότι «Η οικονομική κηδεμονία της Ελλάδας δεν σταματά το
Καλοκαίρι», το Reuters ότι η «Ελλάδα ανταλλάσσει την κόλαση για το
αιώνιο καθαρτήριο», και η capital economics ότι η συμφωνία του
Eurogroup φέρνει κι άλλη λιτότητα. Προφανώς αυτοί δεν ξέρουν!
Παράλληλα στο φόντο της επινίκιας
γραβάτας, προβάλουν τα capital controls που θα τελείωναν σε τρεις μέρες
αλλά είναι ακόμη εδώ, ο… καταργημένος ΕΝΦΙΑ και το ΕΚΑΣ, η ανάπτυξη που
με την έλευσή της η κυβέρνηση την ανέκοψε, και τώρα αυτή περπατάει
καθηλωμένη με τα μισά πόδια φυματικής σαρανταποδαρούσας (για να
θυμηθούμε και τον επικό Ευκλείδη), το κόψιμο των συντάξεων που έρχεται
από το νέο έτος και τη μείωση του αφορολόγητου από το 2020.
Φυσικά οι …μαχητές του νέου
Γοργοπόταμου, όπως παρομοίωσε εαυτόν και Αλέξη ο Πάνος (και θα τρίζουν
τα κόκκαλα του Αρη και του Ζέρβα), δεν ενδιαφέρονται γι αυτά και δεν
κάνουν ίχνος αυτοκριτικής για τα δεκάδες δις που χρέωσαν τη χώρα άνευ
λόγου, για το ότι έφεραν περαιτέρω φτωχοποίηση στη μεσαία τάξη, γα τη
φοροδιαφυγή που δεν έπιασαν (τελικά είναι δύσκολο όπως ανακάλυψε ο
Ευκλείδης), για την ώθηση σε περαιτέρω κατήφεια τις ζωές των ανθρώπων
και σε απόγνωση το μέλλον των νέων. Αρκεί που τους ηττοβαρείς
συμβιβασμούς τους ονοματίζουν δαφνοστεφείς νίκες. Ου μην αυτό, αλλά και
αυτοί που μιλούσαν για προδότες και γερμανοτσολιάδες, μάθαμε ότι μας
έσωσαν από έναν (κατά φαντασίαν) εμφύλιο, όπως μας διαβεβαίωσε χθες στο
Ζάππειο ο Πάνος.
Να ευχηθούμε σε… καλή μεριά, τα λεφτά που μας έφεραν!
Τέλος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Με το
αιτιολογικό ότι ο ρόλος του Προέδρου δεν είναι στατικός, υποστήριξε
μεταξύ άλλων ότι «οι θυσίες δεν οφείλονται μόνο σε δικά μας λάθη, αλλά
και σε λάθη που έγιναν λόγω του περιεχομένου του προγράμματος, όπως
διαμορφώθηκε από εκείνους που το διαμόρφωσαν», ενώ για το δημοψήφισμα
ισχυρίστηκε ότι ο ελληνικός λαός με αυτό επέλεξε ότι μένουμε Ευρώπη.
Τότε γιατί ο Συριζαίοι έβριζαν και
χαρακτήριζαν απαξιωτικά όσους είχαν ταχθεί υπέρ του «Ναι», ως
«υποταγμένους Μενουμευρώπηδες»;
Γ. Σιδέρης-liberal.gr
