Τεχνητή νοημοσύνη από τον Βόλο... για το χωράφι

Την τεχνητή νοημοσύνη στο χωράφι φέρνουν δυο νέοι γεωργοί, απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. 
Ο λόγος για τον Γιώργο Βαρβαρέλη και το Δημήτρη Ευαγγελόπουλο, οι οποίοι κατά την ενασχόληση με τα χωράφια τους, διαπίστωσαν πως η τεχνολογία στον αγροτικό κλάδο είχε πολύ μικρή διείσδυση σε σχέση με άλλους τομείς.
   Όπως τονίζει στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο ένας εκ των δύο συνιδρυτών της εταιρίας Augmenta, Δημήτρης Ευαγγελόπουλος «δε μπορούσα να διανοηθώ ότι ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνονταν οι αποφάσεις, για τη λίπανση και τον ψεκασμό ήταν χωρίς δεδομένα», κάτι που «μας έδειξε πως στον αγροτικό κλάδο υπάρχει τεράστιος χώρος να κάνει κάποιος πράγματα».
   Έτσι, οι δυο τους δημιούργησαν μια συσκευή «Plug & Play», το Field Analyzer όπως το ονομάζουν. Αυτό τοποθετείται πολύ εύκολα στην οροφή ενός τρακτέρ. Αποτελείται από έξι πολυφασματικές κάμερες και όταν ο αγρότης ξεκινάει την εργασία στο χωράφι του, η συσκευή, έχει τη δυνατότητα να καταγράφει σε υψηλή ανάλυση (4Κ) τα φυτά σε πραγματικό χρόνο και μέσω της ανάκλασης του φωτός, της ακτινοβολίας να «καταλαβαίνει» εάν υπάρχει πχ έλλειψη αζώτου (λιπάσματος) ή κάποια ασθένεια.
   Η συσκευή είναι εφοδιασμένη με Software, το οποίο αφού αρχικά εντοπίσει τα παραπάνω προβλήματα, στη συνέχεια ρυθμίζει τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν στο πίσω μέρος του τρακτέρ, (στο λιπαντήρα ή στο λιπασματοδιανομένα), προκειμένου το λίπασμα ή το φυτοφάρμακο να πέσει στο μέρος του χωραφιού και στο φυτό που πραγματικά το έχει ανάγκη.
   Αξίζει να σημειωθεί ότι τα δεδομένα που συλλέγονται, επεξεργάζονται επάνω στο τρακτέρ σε πραγματικό χρόνο, ενώ το σύστημα μέσω της 4G σύνδεσης στο ίντερνετ που διαθέτει, στέλνει κάποιες από τις πληροφορίες στο υπολογιστικό σύννεφο (cloud), όπου γίνεται παράλληλα μια ακόμη επεξεργασία η οποία υποβοηθά την όλη εργασία.
   «Αυτό οδηγεί σε αύξηση της παραγωγής παράλληλα με μείωση του κόστους, πάντα σε σύγκριση με τις μέχρι σήμερα πρακτικές, όπου ρίχνουμε σε όλο το χωράφι την ίδια ποσότητα λιπάσματος, χωρίς να ξέρουμε αν πραγματικά χρειάζεται» αναφέρει από την πλευρά του ο δεύτερος συνιδρυτής, Γιώργος Βαρβαρέλης.
   Σε δοκιμές που έγιναν κατά τα προηγούμενα έτη σε μεγάλες εκτάσεις, σε διάφορες περιοχές, τα αποτελέσματα ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας που ήταν ο «παρατηρητής» του έργου, η αύξηση της παραγωγής άγγιξε το 12% κατά μέσο όρο στο σιτάρι, η εξοικονόμηση λιπάσματος το 5%, αριθμός ο οποίος αυξήθηκε στη συνέχεια, ενώ αυξήθηκε κατά 15% η πρωτεΐνη στο σιτάρι, που έχει ως αποτέλεσμα καλύτερη τιμή πώλησης.