Η απόφαση δεν αποκλείεται να έχει αντίκτυπο στη νέα υπουργική απόφαση που εκδόθηκε πριν λίγο καιρό και η οποία έχει τους ίδιους ακριβώς όρους.
Σύμφωνα με την υπ’ 551/2019 απόφαση, η δυνατότητα σε καζίνο και
κέντρα διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ., να δημιουργούν κλειστούς ή
στεγασμένους χώρους καπνιζόντων μέχρι το μισό του συνολικού εμβαδού του
καταστήματος, υπό την προϋπόθεση της καταβολής ετήσιου τέλους 200 ευρώ
ανά τετραγωνικό μέτρο, έχει καθαρά εισπρακτικούς σκοπούς. «Η εν λόγω
εξαίρεση από την απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος δεν θεσπίστηκε επί
τη βάσει κριτηρίων προκυπτόντων από την επίμαχη διεθνή σύμβαση, αλλά
αντιθέτως υπαγορεύθηκε από δημοσιονομικούς λόγους, ήτοι λόγους που
παρίστανται κατ΄ εξοχήν απρόσφοροι για την εξυπηρέτηση των επιδιωκομένων
από τη διεθνή σύμβαση σκοπών» αναφέρει χαρακτηριστικά το Δ’ Τμήμα του
ΣτΕ.
Κατά τους συμβούλους της Επικρατείας, όσο μεγαλύτερο είναι το
εμβαδό των κλειστών ή στεγασμένων χώρων των καζίνο και των κέντρων
διασκεδάσεως για τους καπνίζοντες, «τόσο μεγαλύτερο όφελος προκύπτει για
τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ αντίθετα τόσο λιγότερο εξυπηρετείται ο
σκοπός της μείωσης της κατανάλωσης καπνού και της έκθεσης σε αυτόν, στον
οποίο αποβλέπει η διεθνής σύμβαση της 21ης Μαΐου 2003 της Παγκόσμιας
Οργάνωσης Υγείας για τον έλεγχο του καπνού» η οποία κυρώθηκε με το νόμο
420/2005.
Έτσι η διάταξη του άρθρου 45 του νόμου 3986/2011 «είναι ανίσχυρη ως
αντιβαίνουσα στις διατάξεις της κυρωθείσας με το νόμο 3420/2005 διεθνής
σύμβαση, η οποία έχει επαυξημένη ισχύ έναντι κάθε αντίθετης διάταξης
της εσωτερικής έννομης τάξης». Πάντως, η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία
«Μήνυμα Ζωής» που είχε προσφύγει κατά της επίμαχης υπουργικής απόφασης,
έχει κινήσει τις ίδιες διαδικασίες και κατά της καινούργιας απόφασης
των υπουργών Οικονομικών και Υγείας, που υπεγράφη τον περασμένο
Ιανουάριο, η οποία υιοθέτησε κι αυτή τη δυνατότητα εξαγοράς χώρου
καπνιζόντων.
