Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα χάσει την εξουσία επειδή θα χάσει ψήφους.
Αλλά,
επειδή έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα.
Αν την είχε ποτέ.
Γιατί το 2019 δεν ούτε 2012 ούτε 2015.
Οι Έλληνες τότε τον έφεραν στην
κυβέρνηση για έναν και μοναδικό λόγο: Για να διώξει την τρόικα και να
ξαναβγάζουν όσα έβγαζαν πριν. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ τους πουλάει ακροδεξιό
κίνδυνο και προοδευτικές συμμαχίες για να επιπλεύσει. Με το συμπάθιο,
αλλά στα παλιά του τα παπούτσια ο πολίτης. Να περνάει καλά οικονομικά
θέλει. Τα άλλα, είναι σκελετοί του 1948.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την απουσία πολιτικού σχεδιασμού για το μέλλον- όπως και για το παρόν- έχει εφεύρει τον ακροδεξιό κίνδυνο. Αφού οι πολίτες δεν πιστεύουν το οικονομικό του θαύμα για να τον ψηφίσουν, ας τρομοκρατηθούν τουλάχιστον από έναν κίνδυνο. Ο οποίος δεν προέρχεται από τη Χρυσή Αυγή και την ακροδεξιά Μιλίτσια, αλλά από τη ΝΔ, με τη σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΝΑΛ δηλαδή!
Θα ήταν να γελάς αν δεν ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την απουσία πολιτικού σχεδιασμού για το μέλλον- όπως και για το παρόν- έχει εφεύρει τον ακροδεξιό κίνδυνο. Αφού οι πολίτες δεν πιστεύουν το οικονομικό του θαύμα για να τον ψηφίσουν, ας τρομοκρατηθούν τουλάχιστον από έναν κίνδυνο. Ο οποίος δεν προέρχεται από τη Χρυσή Αυγή και την ακροδεξιά Μιλίτσια, αλλά από τη ΝΔ, με τη σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ, του ΚΙΝΑΛ δηλαδή!
Θα ήταν να γελάς αν δεν ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο.
Γιατί, όταν
ονομάζεις ως αντίπαλό σου ένα άκρο, και μάλιστα σε πόλεμο εξόντωσης,
σημαίνει ότι εσύ είσαι το άλλο άκρο. Και αν αυτός που ονομάζεις για
αντίπαλό σου δεν είναι το άκρο που ονομάζεις, εσύ παραμένεις το άλλο
άκρο. Και ο λαός σιχαίνεται τα άκρα. Ο λαός είναι της ασφαλούς οδού.
Παγκοσμίως.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ή μάλλον κάποιοι ανεγκέφαλοι εκεί μέσα, ζουν με όρους 1946-48. Εκεί έχουν μείνει. Φαντασιώνονται εμφύλιους που τους κερδίζουν, σαν τους Αμερικάνους που μετά τη συντριβή στο Βιετνάμ γύρισαν καμιά 500αριά ταινίες, στις οποίες νικάνε. Έτσι είναι. Όποιος αποτύχει στον έρωτα το ρίχνει στη φαντασίωση για να γλιτώσει τον καθρέφτη του.
Το επικίνδυνο είναι ότι η εμμονή στη φαντασίωση μπορεί να τη μετατρέψει σε πραγματικότητα. Έτσι γίνονται οι δολοφόνοι, οι βιαστές και οι σήριαλ κίλερς. Όταν παπαγαλίζεις από απελπισία ή φανατισμό ότι όσοι διαφωνούν με τις Πρέσπες είναι ακροδεξιοί, μπορεί να δημιουργήσεις ακροδεξιούς από πεισματωμένους. Όταν σπέρνεις από βλακεία ότι όποιος διαφωνεί μαζί σου είναι ακροδεξιός, θα βρεθούν αρκετοί που από την αντιπάθεια που εμπνέεις θα αυτοχαρακτηριστούν τέτοιοι για να σε κοντράρουν. Εσύ θα τους έχεις δημιουργήσει. Γιατί εσύ θα έχεις απευθυνθεί στα ταπεινότερα ένστικτα των αμόρφωτων από τους πολίτες. Τους οποίους εσύ έχεις κάνει αμόρφωτους. Γιατί εσύ κρατάς τα κλειδιά της Παιδείας στα χέρια σου εδώ και πολλά χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λέει ότι δεν ευθύνεται για τίποτε γιατί δεν κυβέρνησε ποτέ, αλλά κυβέρνησε και μάλιστα υπόγεια και ύπουλα. Πριόνισε την ελληνική παιδεία στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, χέρι χέρι με τον κοσμοπολιτικό εκσυγχρονισμό εδώ και 25 χρόνια. Και της έδωσε τη χαριστική βολή όταν ήρθε στην εξουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε μαζί με όσους αντιδρούσαν σε κάθε αλλαγή στη δημόσια διοίκηση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην ασφάλιση, στην κοινωνική πρόνοια, στον Πολιτισμό, στη δικαιοσύνη, στα διαφάνεια, στις ανεξάρτητες αρχές, στις επενδύσεις, στους νόμους του προστατευτισμού κάθε συντεχνίας, στον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και σε κάθε απόπειρα αλλαγής προς το προοδευτικότερο, που ερχόταν από αυτούς που σήμερα καλεί στην δήθεν προοδευτική συμμαχία. Του ανύπαρκτου Θεοχαρόπουλου και της Ρεπούση που μισεί την ιστορία της χώρας της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια μόνιμη άρνηση σε κάθε πρόταση και σε κάθε συναίνεση, την οποία ζητάει τώρα, όταν τα βρίσκει μπαστούνια. Κυβερνούσε. Γιατί η απήχησή του στη διανόηση, που είναι πηγή έκρηξης, αντίδρασης και σηκωμού, ήταν μεγάλη. Μέχρι που με τη φτήνια του και τον λαϊκισμό του και το ξεπούλημα της ιδεολογίας, την έχασε κι αυτήν. Για την ακρίβεια, την εξαφάνισε. Την ξεγύμνωσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ή μάλλον κάποιοι ανεγκέφαλοι εκεί μέσα, ζουν με όρους 1946-48. Εκεί έχουν μείνει. Φαντασιώνονται εμφύλιους που τους κερδίζουν, σαν τους Αμερικάνους που μετά τη συντριβή στο Βιετνάμ γύρισαν καμιά 500αριά ταινίες, στις οποίες νικάνε. Έτσι είναι. Όποιος αποτύχει στον έρωτα το ρίχνει στη φαντασίωση για να γλιτώσει τον καθρέφτη του.
Το επικίνδυνο είναι ότι η εμμονή στη φαντασίωση μπορεί να τη μετατρέψει σε πραγματικότητα. Έτσι γίνονται οι δολοφόνοι, οι βιαστές και οι σήριαλ κίλερς. Όταν παπαγαλίζεις από απελπισία ή φανατισμό ότι όσοι διαφωνούν με τις Πρέσπες είναι ακροδεξιοί, μπορεί να δημιουργήσεις ακροδεξιούς από πεισματωμένους. Όταν σπέρνεις από βλακεία ότι όποιος διαφωνεί μαζί σου είναι ακροδεξιός, θα βρεθούν αρκετοί που από την αντιπάθεια που εμπνέεις θα αυτοχαρακτηριστούν τέτοιοι για να σε κοντράρουν. Εσύ θα τους έχεις δημιουργήσει. Γιατί εσύ θα έχεις απευθυνθεί στα ταπεινότερα ένστικτα των αμόρφωτων από τους πολίτες. Τους οποίους εσύ έχεις κάνει αμόρφωτους. Γιατί εσύ κρατάς τα κλειδιά της Παιδείας στα χέρια σου εδώ και πολλά χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λέει ότι δεν ευθύνεται για τίποτε γιατί δεν κυβέρνησε ποτέ, αλλά κυβέρνησε και μάλιστα υπόγεια και ύπουλα. Πριόνισε την ελληνική παιδεία στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, χέρι χέρι με τον κοσμοπολιτικό εκσυγχρονισμό εδώ και 25 χρόνια. Και της έδωσε τη χαριστική βολή όταν ήρθε στην εξουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε μαζί με όσους αντιδρούσαν σε κάθε αλλαγή στη δημόσια διοίκηση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην ασφάλιση, στην κοινωνική πρόνοια, στον Πολιτισμό, στη δικαιοσύνη, στα διαφάνεια, στις ανεξάρτητες αρχές, στις επενδύσεις, στους νόμους του προστατευτισμού κάθε συντεχνίας, στον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και σε κάθε απόπειρα αλλαγής προς το προοδευτικότερο, που ερχόταν από αυτούς που σήμερα καλεί στην δήθεν προοδευτική συμμαχία. Του ανύπαρκτου Θεοχαρόπουλου και της Ρεπούση που μισεί την ιστορία της χώρας της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια μόνιμη άρνηση σε κάθε πρόταση και σε κάθε συναίνεση, την οποία ζητάει τώρα, όταν τα βρίσκει μπαστούνια. Κυβερνούσε. Γιατί η απήχησή του στη διανόηση, που είναι πηγή έκρηξης, αντίδρασης και σηκωμού, ήταν μεγάλη. Μέχρι που με τη φτήνια του και τον λαϊκισμό του και το ξεπούλημα της ιδεολογίας, την έχασε κι αυτήν. Για την ακρίβεια, την εξαφάνισε. Την ξεγύμνωσε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλάει κλίμα και συνθήματα του 1948, λες και η έγνοια των
πολιτών είναι ιδεολογική! Αφού ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε ταφόπλακα στην
ιδεολογία. Ισοπεδώνοντας τα πάντα, εφαρμόζοντας στην κυβερνητική πράξη
ό,τι και όλοι οι άλλοι που κυβέρνησαν. Δεξιοί, κεντρώοι, σοσιαλιστές,
εκσυγχρονιστές κομμουνιστές τα ίδια. Ένα και το αυτό Επειδή στη ζωή
μετράει η πράξη.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εξασφαλίσει στη συντριπτική πλειονότητα, τη μεσαία
τάξη, ότι θα περνάει καλύτερα; Η απάντηση είναι βροντερή: ΟΧΙ. Πρώτον
γιατί δεν μπορεί. Δεν ξέρει πώς να το κάνει. Και δεύτερον, γιατί σαν
αυτόχειρας διατυμπανίζει ότι δεν τον ενδιαφέρει η μεσαία τάξη, αλλά «τα
αδύναμα λαϊκά στρώματα». Οι άνθρωποι έχουν μπλέξει τη διακυβέρνηση με
τις ΜΚΟ. Νομίζουν ότι δουλεύουν για την περίθαλψη αναξιοπαθούντων. Στη
θεωρία πάντα. Γιατί, όπου υπάρχουν αναξιοπαθούντες υπάρχει κρατική
εγκατάλειψη. Πρόσφυγες, άστεγοι, άνεργοι, φτωχοσυντήρητοι, άρρωστοι,
όλοι ζουν στα όρια της ύπαρξης.
Όταν ο ένας στους τρείς φορολογούμενους είναι συνταξιούχος είσαι
κλέφτης. Γιατί κάνεις ό,τι ακριβώς δήλωνε κυνικά του 2010 ο τότε
Τσακαλώτος, Παπακωνσταντίνου: «Τα παίρνουμε από αυτούς που μπορούμε».
Έτσι. Στεγνά. Ποια αδύναμα λαϊκά στρώματα υπερασπίζεσαι;
Ποια προοδευτική συμμαχία και πράσινα άλογα.
Αυτή είναι συμμαχία με
πράσινα γαϊδούρια.
Όλο το σώσμα του ΠΑΣΟΚ, ανδρεοπαπανδρεϊκό και
σημιτικό, διαφημίζεται ως προοδευτικό.
Δηλαδή, μια από τα ίδια, από το
παρελθόν χωρίς καμιά πρόταση για το μέλλον. Εκτός αν η πρόταση είναι να
αποκρούσουμε «την ακροδεξιά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ» (με το συμπάθιο του
ΚΙΝΑΛ). Με τον Ραγκούση, τον Παππά, τη Ρεπούση, τον Θεοχαρόπουλο και τον
Μπίστη.
Συγνώμη, σύντροφοι. Με τη δίκη της Χρυσής Αυγής, με το πόθεν έσχες
της περιουσίας σας, που την κρύβετε για τρίτη χρονιά με νόμο (!), με
τους μαφιόζους των φυλακών που έχετε αφήσει να αλωνίζουν, με τους
λαθρέμπορους στα πανεπιστήμια και στις πιάτσες της Κουμουνδούρου, με
τους νονούς των δημόσιων έργων, με τους νονούς των ναρκωτικών και των
όπλων που αφήνετε ανέγγιχτους, με την ακροδεξιά Μιλίτσια, με το
παραδικαστικό κύκλωμα κατά πολιτικών αντιπάλων, με την περιφρόνηση κάθε
νόμου για να καλυφθεί ή να επιβληθεί ένας δικός σας, τι γίνεται; Μήπως η
ακροδεξιά είσαστε εσείς;
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
liberal.gr