Η κατανάλωση στα μαγαζιά, ο κόσμος που ξοδεύει τα ελάχιστα, οι απλήρωτες υποχρεώσεις σε λογαριασμούς, δάνεια και επιταγές..
Η κατάντια των δύο ευρώ στην τιμή του λαδιού, έφερε τους παραγωγούς να μην μπορούν σχεδόν να διαχειριστούν τα έξοδά τους ..
Οπότε ήταν επόμενο ότι θα φανεί στις πιο πολλές δραστηριότητες του Μεσσήνιου πολίτη..
Όλοι λίγο-πολύ έχουν κάποια σχέση με το λάδι, έστω και συγγενική.
Τα πάντα είναι η αλυσίδα φυσικά.
Λάδια περσινά πωλούνται με κάτι παραπάνω από 1 ευρώ το κιλό, και οι υποχρεώσεις σε λιπάσματα και άλλα εργατικά τεράστιες.. «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται»... έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και με μία Ελλάδα πάμφτωχη, οι Ιταλοί διακινητές του λαδιού, και οι Έλληνες συνέταιροι τους, βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρό να αρπάξουν το χρυσάφι της (ναι χρυσάφι) ,το λάδι της Πελοποννήσου σε εξευτελιστικές τιμές.
Και μην ακούω ότι δεν κάναμε εμφιαλώσεις, και τρελές παρουσιάσεις για να πουλήσουμε το λάδι ! Αυτά ξέραμε, αυτά μπορούσαμε.
Δεν μπορούν ολοι οι αγρότες να γίνουν έμποροι, και να τρέχουν σε παρουσιάσεις γευσιγνωσίας στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη..
Ανταγωνισμός θα μου πείτε !
Τυνησία ,Ισπανία και άλλες χώρες, με χιλιάδες τόνους λάδι..
Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι...
Ομως αυτό το θαυμάσιο υλικό το ελαιόλαδο, κρατούσε και οικονομία και εργασία και ζωή ,σε αυτόν τον τόπο..
Να το χάσουμε και αυτό και να αφήσουμε και άλλους να χαιρετίσουν αυτό τον τόπο; Οποιος πονάει αυτό τον τόπο ας τον βοηθήσει...
Άλλωστε η ελιά είναι συνυφασμένη με την ίδια την Ελλάδα και τη ζωή..
Αυτή εζησε και προγόνους ,και περιμένει να ζήσει και απογόνους…
Θοδωρος Γαλανοπουλος
