Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη και οριακή στιγμή για την πατρίδα μας και για τον πολιτικό μας χώρο.
Από τη μία ως κόμμα, πρωταγωνιστούμε στην τεράστια προσπάθεια για τη σωτηρία τη χώρας.
Έχουμε επωμισθεί το μεγαλύτερο βάρος επώδυνων αποφάσεων, με δυσάρεστες συνέπειες για τους πολίτες, προκειμένου να αποφευχθεί η ακόμα πιο δυσχερής προοπτική, δηλαδή η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της πατρίδας μας.
Από την άλλη, αυτό έχει βαριές πολιτικές επιπτώσεις πάνω μας.
Εκλογικά συμπιεζόμαστε, η βάση μας δυσανασχετεί, οι διαρροές σε άλλα κόμματα είναι ισχυρές και πληθαίνουν καθημερινά.
Οι επιλογές που έχουμε είναι δύο.
Η μία να αρχίσουμε όλοι μαζί το αυτομαστίγωμα και να λέμε πόσο χάλια τα κάναμε, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι οι ψηφοφόροι μας θα μάς λυπηθούν και θα γυρίσουν πίσω.
Αυτό για μένα ισοδυναμεί με παραίτηση και ανεξέλεγκτη αυτοαπαξίωση μας.
Η άλλη επιλογή, είναι να μιλήσουμε όσο πιο υπεύθυνα και ειλικρινά γίνεται.
Να κάνουμε ακριβοδίκαιη αυτοκριτική, αλλά να πούμε και αλήθειες, όσο σκληρές και αν είναι.
Να παραδεχτούμε τα λάθη μας, που ήταν πολλά και σημαντικά, αλλά και να ξεκαθαρίσουμε ότι οι σκληρές αποφάσεις δεν ελήφθησαν επειδή είμαστε σαδιστές ή κοινωνικά ανάλγητοι, αλλά επειδή επιβάλλονταν από τη δραματική συγκυρία, από τις ανάγκες μας αλλά και από τους δανειστές μας.
Ναι, από τους δανειστές μας.
Και, βέβαια, από το γεγονός ότι κληθήκαμε να λύσουμε μέσα σε 2 χρόνια προβλήματα 40 περίπου ετών, για τα οποία ως πολιτικός χώρος δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.
Οποιοσδήποτε, όμως, στη θέση μας, πρέπει να πούμε, θα είχε αναγκαστεί να πάρει τα ίδια και ενδεχομένως σκληρότερα μέτρα και με μεγαλύτερο πολιτικό και κοινωνικό κόστος.
Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο.
Οι πολίτες δεν θέλουν να ακούνε, ούτε αλαζόνες που πιστεύουν ότι όλα τα έκαναν καλά – όπως δυστυχώς και κάποια δικά μας στελέχη δείχνουν να πιστεύουν – ούτε όμως και κάποιους που συνεχώς αυτοοικτίρονται, προκαλώντας τη θυμηδία της κοινής γνώμης.
Χαμένες μάχες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι μόνο όσες δεν δίνονται. Επομένως, τη μάχη πρέπει να τη δώσουμε ως ΠΑΣΟΚ και ως δημοκρατική παράταξη δυνατά και συντεταγμένα.
Στην συγκυρία αυτή δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε της πολυδιάσπασης δυνάμεων, ούτε ενός ανεξέλεγκτου εσωκομματικού εμφύλιου.
Η ενωτική στάση και θέση του καθενός μας είναι θέμα επιβίωσης για το ΠΑΣΟΚ και ζήτημα ευθύνης απέναντι στην πατρίδα μας.
Το να προτάσσει κάποιος το καλό του κινήματος, την ενότητα του κόμματος και κυρίως την πολιτική σταθερότητα της χώρας είναι δείγμα προσωπικής σοβαρότητας και πολιτικής υπευθυνότητας.
Συνεπώς, θεωρώ πολύ θετική και χαιρετίζω τη συναπόφαση του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Αντρέα Λοβέρδου να συμπορευτούν και να συνεργαστούν για την ενότητα, την συντεταγμένη πορεία και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά, προπαντός, την απόφαση να δώσουμε ενωμένοι τον αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας.
Όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω και τα εξής:
Ψηφίσαμε πολλές φορές σκληρά, άδικα και επώδυνα οριζόντια μέτρα, γιατί πιστέψαμε - έτσι μας λέγατε κύριε Πρόεδρε κι όχι μόνο εσείς αλλά και οι κύριοι Υπουργοί - ότι έτσι θα σώσουμε την πατρίδα.
Ακόμη, όμως, η πατρίδα όχι μόνο δεν έχει σωθεί, αλλά σε λίγο θα κληθούμε να ψηφίσουμε κι άλλα σκληρά κι επώδυνα οριζόντια μέτρα, για άλλη μια φορά για τη σωτηρία της πατρίδας.
Εδώ, σύντροφε Πρόεδρε και κύριοι Υπουργοί, κάτι δεν πάει καλά.
Σε πολλούς από εμάς, αν όχι σε όλους, έχει δημιουργηθεί πλέον η αμφιβολία ότι ή η συνταγή δεν είναι σωστή ή φταίει ότι ψηφίζουμε νόμους που δεν εφαρμόζουμε.
Ό,τι και να φταίει, όμως, πρέπει να το ξαναδούμε αν θέλουμε να πάμε μπροστά.
Μιλώντας για τον εαυτό μου, πιστεύω ότι άλλα άδικα, οριζόντια μέτρα και στον ιδιωτικό τομέα, όπως κατάργηση του κατώτερου μισθού και κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού όχι μόνο δεν με βρίσκουν σύμφωνη, αλλά έχω την βαθιά πεποίθηση ότι δεν θα βοηθήσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, θα έχουν τραγικές συνέπειες στην κοινωνική συνοχή, θα βαθύνουν περισσότερο την ύφεση και θα οδηγήσουν σε κοινωνική έκρηξη.
Θα το σκεφτώ, λοιπόν, πολύ αν θα τα ψηφίσω, γνωρίζοντας και αναλαμβάνοντας βεβαίως το όποιο προσωπικό, πολιτικό κόστος.
Θα περιμένω, σε αυτό το σημείο, να δω το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.
Βεβαίως, είναι άλλο πράγμα η μείωση των μισθών στα ρετιρέ κι εκεί θα με βρείτε απόλυτα σύμφωνη.
Δεν μπορούμε να ψηφίζουμε μέτρα για να σωθούν μόνο οι τράπεζες, αλλά να πτωχεύσουν οι πολίτες και οι εργαζόμενοι και στον ιδιωτικό τομέα.
Επιπλέον, βεβαίως κι επικροτώ κύριε Πρόεδρε και κύριοι συνάδελφοι την άποψη που στηρίζει η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο Βαγγέλης Βενιζέλος για τις τράπεζες για κοινές μετοχές και όχι προνομιούχες.
Εάν οι τραπεζίτες θέλουν προνομιούχες μετοχές στη διαδικασία ανακεφαλαίωσης που είναι σε εξέλιξη να βάλουν τα δικά τους χρήματα και όχι τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μιλάω με πόνο ψυχής, όπως όλοι μας.
Κι αυτό το κάνω γιατί είμαι πεπεισμένη ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά.
Ας αλλάξουμε λοιπόν ρότα και τα μέτρα που παίρνουμε να έχουν αποτέλεσμα.
Κακώς αδράνησαν κάποιοι Υπουργοί μας, χάνοντας πολύτιμο χρόνο και δεν πήραν τα μέτρα που έπρεπε, όταν έπρεπε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε μπροστά μας κάποιους κρίσιμους μήνες που πρέπει να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό σε όλα τα επίπεδα.
Με καθαρό λόγο, ειλικρίνεια, αυτοπεποίθηση, ανανέωση και αποφασιστικότητα μπορούμε να κρατήσουμε το ΠΑΣΟΚ όρθιο και δυνατό.
Αυτό θα γίνει, όμως, μόνο αν πούμε την αλήθεια στο λαό, αν αναθεωρήσουμε κάθε συνταγή και μέτρο που δεν έχει αποτέλεσμα και αν πάρουμε άλλα μέτρα που θα μπορέσουν να δώσουν τη λύση στο πρόβλημα της χώρας μας.
Σας ευχαριστώ!
