Απιστία: Οι πρώτες ενδείξεις που δεν πρέπει να αγνοήσεις

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ

Φοβάμαι ότι η γυναίκα μου έχει εραστή. 
Πρόκειται για μια διαισθητική εντύπωση, που βασίζεται σε ασαφείς ενδείξεις, μικροπράγματα που δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν μπορώ ν’ απαλλαγώ από την εντύπωση ότι κάτι  μου κρύβει. 
Δεν μπορώ να το προσδιορίσω, αλλά με τρώει η υποψία ότι ο άνδρας μου έχει ερωμένη…Αυτό είναι το πρώτο επίπεδο υποψίας -ένα διαισθητικό συναίσθημα ότι κάτι δεν πάει καλά. Πολλοί βίωσαν αυτό το συναίσθημα, σε διάφορα επίπεδα και με διαφορετική ένταση. Σε ορισμένους εκδηλώθηκε με τη μορφή αιφνίδιας αντίδρασης, από κάποιο τυχαίο σχόλιο ή περιστατικό. Σε άλλους είχε τον χαρακτήρα μιας ολοένα αυξανόμενης αίσθησης δυσφορίας.
ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ
Οι πρώτες ενδείξεις σπανίως είναι χειροπιαστές ή άμεσα ανιχνεύσιμες, όπως το αποτύπωμα κραγιόν στον γιακά ενός πουκαμίσου ή τα παράξενα τηλεφωνήματα. Συνήθως είναι λεπταίσθητες, έχουν τον χαρακτήρα διαισθητικής αντίδρασης στις αλλαγές συμπεριφοράς του συντρόφου, απο­τυπώνουν την αίσθηση όττ «κάτι έχει αλλάξει». Ακολού­θως, παραθέτουμε έναν κατάλογο τέτοιων αλλαγών.
Το ταίρι μου:
•           είναι πιο απόμακρο
•           δείχνει απορροφημένο στη δουλειά του, στο νοικοκυριό, σε εξωτερικές δραστηριότητες
•           προσέχει περισσότερο το ντύσιμο του
•           δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο βάρος και τη σιλουέτα του
•           λείπει αδικαιολόγητα από το σπίτι σε ώρες που κανονικά θα ήταν εκεί
•           είναι πιο προσκολλημένο στην τηλεόραση απ’ ό,τι συνήθως
•           παρουσιάζει ασυνήθιστη δεκτικότητα σε καινοτομίες στον ερωτικό τομέα
•           είναι λιγότερο ελκυστικό
•           δείχνει απροθυμία στην κουβέντα και με αποφεύγει γενικώς
•           η παρουσία του, στον συναισθηματικό τομέα, είναι ελλιπής
εκδηλώνει μειωμένο ενδιαφέρον για τα οικογε­νειακά θέματα

• εκδηλώνει μειωμένο ενδιαφέρον στον σεξουαλικό τομέα, σε σύγκριση με το παρελθόν
• η συμμετοχή του σε κοινές δραστηριότητες είναι περιορισμένη.

Είναι δελεαστικό να μελετήσει κανείς αυτόν τον κατάλο­γο, να βρει τα στοιχεία που ταιριάζουν στη συμπεριφορά του συντρόφου του και να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ταίρι του έχει συνάψει παράνομο δεσμό. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Για να διερευνήσουμε τη συ­νάφεια των αλλαγών στη συμπεριφορά με το δέμα που πραγματευόμαστε, πρέπει να εξετάσουμε τόσο τον αριθμό των πεδίων όπου συντελούνται όοο και την έκταση που προσλαμβάνουν. Μεταβολές, λόγου χάρη, συμπεριφοράς οι οποίες εκδηλώνονται σ’ έναν μόνο τομέα είναι σαφώς υποδεέστερες σε σύγκριση με αλλαγές που παρατηρούνται σε διάφορους τομείς. Εξυπακούεται ότι οι δραστικές αλλαγές έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις περιορισμένες.
Ακόμη όμως κι όταν προκύπτουν εκτεταμένες μεταβολές σε πληθώρα τομέων, δεν σηματοδοτούν απαραιτήτου; την ύπαρξη εξωσυζυγικών σχέσεων. Υπάρχουν αναρίθμητοι λόγοι, εντελώς άσχετοι με τις ερωτικές παρεκτροπές, ικανοί να οδηγήσουν σε αλλαγές συμπεριφοράς. Ένας από  αυτούς, πιθανότατα ο επικρατέστερος, είναι η διόγκωση του άγχους της δουλειάς. Άλλες πιθανές αιτίες είναι ΐ| ανησυχία για την υγεία, η ανασφάλεια της μέσης ηλικίας για το γήρας, οι προβληματισμοί για οικογενειακά θέματα, οι οικονομικές σκοτούρες. ΄
Δυστυχώς, η προοπτική του παράνομου δεσμού φαντάζει τόσο τρομακτική, (οι περισσότεροι άνθρωποι καταστέλλουν την επίγνωση αυτών των μεταβολών ή τις εκλογικεύουν ως ασήμαντες ή οφειλόμενες οε κάποιο πρόβλημα κάποια στιγμή «δα εξαφανιστεί». Πάντως, προϊόντα ή όχι παράνομων δεσμών, αυτές οι αλλαγές φανερώνουν την ύπαρξη ενός προβλήματος που πρέπει να συζητηθεί.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, όταν οι άνθρωποι βασί­ζονται μόνο στα πορίσματα της διαίσθησης, διστάζουν να λάβουν μέτρα. Χρειάζονται επιπρόσθετα τεκμήρια. Ας δού­με, λόγου χάρη, την εμπειρία μιας γυναίκας (θα την ονο­μάσουμε Κάθι ) η οποία, οε σύντομο χρονικό διάστημα, διαπίστωσε ριζικές αλλαγές στη συμπεριφορά του συζύγου της και έσπευσε να τις αποδώσει σε επαγγελματικές πιέσεις. Ο ίδιος δεν είχε αναφέρει τίποτε σχετικό, αλλά η Κάθι, διαπιστώνοντας ότι είχαν αυξηθεί κατακόρυφα οι ώρες της παρουσίας του στο γραφείο και πως ήταν μονίμως απορροφημένος στις σκέψεις του ακόμη και εκτός χώρου εργασίας, συμπέρανε ότι αυτό συνέβαινε. Φυσικά δεν μπήκε στη διαδικασία να ελέγξει τις εικασίες της επειδή στον άνδρα της δεν άρεσε να κουβεντιάζει για τη δουλειά του και η Κάθι δεν ήθελε να τον αναστατώσει με την υπο­βολή σχετικών ερωτήσεων. (Εννοείται πως δεν ήθελε να αναστατωθεί και η ίδια από την αφύπνιση των φοβιών της για την ύπαρξη ερωμένης). Η άρνηση των πρώτων διαισθητικών συναισθημάτων είναι συνηθισμένο φαινόμενο.
Όπως θα δούμε στη συνέχεια, όμως, αυτές οι αδιαμόρφωτες υποψίες αποτελούν συχνά μια αξιόπιστη βάση.
Η εκλογίκευση
«Οταν άρχισαν οι φόβοι, οι αμφιβολίες και οι υποψίες, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτό το πράγμα είχε συμβεί σ’ εμένα. Έτσι άρχισα υ’ αναζητώ απο­δείξεις περί του αντιδότου. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πώς είχα τυφλωθεί έτσι. Δεν εμπιστευό­μουν το ένστικτό μου και δίσταζα να φέρω τον σύ­ζυγό μου προ των ευθυνών του».
Οι περισσότεροι άνθρωποι εκλογικεύουν τις υποψίες στο αρχικό στάδιο επειδή δεν θέλουν να πιστέψουν ότι το ταίρι τους παραστράτησε. Η αίσθηση της προσωπικής ντροπής και ταπείνωσης που συνοδεύει τη διερεύνηση του ανεπι­θύμητου ενδεχομένου, τους ωθεί ν’ αναζητούν τρόπους για να πεισθούν ότι οι υποψίες τους είναι ανυπόστατες. Μά­λιστα, στην πλειονότητά τους, είναι διατεθειμένοι να φτά­σουν στα άκρα προκειμένου να εκλογικεύσουν τις φοβίες τους.
Η εμπειρία της Κάθι αποτελεί ένα καλό παράδειγμα της δύναμης της εκλογίκευσης. Κατόρθωσε να απωθήσει το προσωπικό διαισθητικό συναίσθημα σχετικά με τις πληγές στη συμπεριφορά του συζύγου της. Επόμενο βήμα; Η εκλογίκευση της απογείωσης του ωραρίου εργασίας του. Ο ίδιος  πίστεψε ότι είχε εμπλακεί ο’ ένα δύσκολο επαγγελματικό ζήτημα που απαιτούσε αμέτρητες ώρες δουλειάς και τον υποχρέωνε να μένει στο γραφείο μέχρι αργά το βράδυ, και τα σαββατοκύριακα.
Από την ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέα Πέγκι Βον

boro.gr