Σε
γενικό γραμματέα του υπουργείο εξωτερικών αναβαθμίζεται ο Γιώργος
Τσίπρας, ξάδερφος του πρωθυπουργού, ο οποίος είχε προσφάτως προσληφθεί
ως σύμβουλος του υπουργού Νίκου Κοτζιά. [theTOC]
Σύμφωνα με το ΦΕΚ ο Γιώργος Τσίπρας
παύεται από ειδικός σύμβουλος στο γραφείο του υπουργού Εξωτερικών και
αναλαμβάνει καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και
Αναπτυξιακής Συνεργασίας του υπουργείου Εξωτερικών.
Ο κ. Γιώργος Τσίπρας πρώτος εξάδελφος
του πρωθυπουργού διεθνολόγος και αρθρογράφος στην Αυγή είχε τοποθετηθεί
σε θέση ειδικού συμβούλου του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά στις 27/01/2015.
Epikairo:
Καραμπινάτη υπόθεση νεποτισμού:
Ένας συγγενής του πρωθυπουργού
τοποθετείται στη θέση του ΓΓ ΥΠΕΞ, με ουσιαστικό προσόν τη συγγένειά του
με τον Αλέξη Τσίπρα, παρά ουσιαστικά προσόντα που έχουν να κάνουν με
την θέση αυτή καθεαυτή. Η αναξιοκρατία έχει δύο πτυχές: όχι μόνο δεν
τοποθετείται ο ικανότερος δυνατός σε μια θέση, αλλά παραβιάζεται και η
αμεροληψία που πρέπει να επιδεικνύει η πολιτική ηγεσία. Αν δεν τηρείται η
δεύτερη συνθήκη, δεν μπορεί να τηρείται και η πρώτη και αυτή η είδηση
ολοκληρώνει μια μακρά αλυσίδα τοποθέτησης κομματικών στελεχών. συγγενών
και πολιτικών φίλων στην κυβέρνηση, που δεν έχουν καμία σχέση με την
"επιτακτικότητα" και "σοβαρότητα" της κατάστασης.
Επιχειρήματα περί "σοβαρότητας" και "
επιτακτικότητας" άκουγε το 2009 ο Παπανδρέου, όταν εισήγαγε στην Ελλάδα
την ιδέα του OpenGOV, δηλαδή την κατοχύρωση ανοικτών και διαφανών
διαδικασιών για την επιλογή στη θέση των γενικών γραμματέων ανθρώπων με
περγαμηνές και προσόντα κατάλληλα για τη θέση. Τότε τι έλεγαν οι
"πεφωτισμένοι" μεταρρυθμιστές; Ότι την ώρα που η χώρα πτωχεύει, ο
Παπανδρέου ασχολιόταν με τις βλακείες του OpenGov, προπαγανδίζοντας ότι η
κυβέρνηση πρέπει να στελεχώνεται από δοκιμασμένα πολιτικά στελέχη που
έχουν εμπειρία από τον κρατικό μηχανισμό.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου σ' αυτό το σημείο
να πούμε ότι με βάση μια πρόχειρη έρευνα στα δημοσιεύματα της εποχής,
σ' ένα δείγμα 30 γενικών γραμματέων σε μια σειρά από υπουργεία, ζήτημα
το 10%-20% να είχαν ανάμειξη με το ΠΑΣΟΚ, πόσω μάλλον να είναι συγγενής
του πρωθυπουργού ή στελεχών της τότε κυβέρνησης. Τότε δημιουργήθηκαν οι
προϋποθέσεις ενός κεκτημένου, το οποίο όμως καταβαραθρώθηκε από την
κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πατά πάνω
στα παλαιοκομματικά χνάρια που χάραξαν οι προηγούμενοι. Γιατί
βαφτίστηκε η κάθε μεταρρύθμιση "μνημονιακή υποχρέωση", με τις δυνάμεις
του αντιμνημονιακού λαϊκισμού να βάζουν στο ίδιο τσουβάλι και να
δαιμονοποιούν κάθε μεταρρύθμιση, διαστρεβλώνοντας τη διάκριση
διαρθρωτικού και δημοσιονομικού.
Χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία στο σκληρό
πυρήνα της κυβέρνησης να μπαίνουν άνθρωποι από την αγορά ή τον
ακαδημαϊκό χώρο, οι καλύτεροι στον χώρο, προκειμένου να δοθεί η μάχη της
καθημερινής διοικητικής πρακτικής, ειδικά σ' ένα περιβάλλον κρίσης. Κι
αυτή η απώλεια του "κεκτημένου", όπου μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν κι
αυτοί που παριστάνουν τους μεταρρυθμιστές και τους προοδευτικούς (οι
πρώτοι ήταν που τότε πολεμούσαν το OpenGov, τρολάροντας τους
"νεωτερισμούς του Παπανδρέου"), οδηγεί σήμερα στην παρακμή να
καταπίνεται αυτός ο διορισμός με μοναδική ευκολία, με το επικοινωνιακό
επίχρισμα της επίσκεψης Τσίπρα στην Μόσχα.
Το OpenGOV μπορούσε και μπορεί να
αποτελέσει ένα μέτωπο μάχης των προοδευτικών δυνάμεων, μια σειρά από
μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Παπανδρέου που όχι μόνο
μπορούν να αποτελέσουν την καλύτερη άμυνα στην λαίλαπα της μετριότητας
που συμβολίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την καλύτερη επίθεση για την υπέρβαση
της παρακμής, ένα άλμα προς τα εμπρός, ένα όραμα που θα επικαιροποιεί
και θα εξειδικεύει αυτές τις κατακτήσεις που έγιναν την περίοδο
2009-2011.
Και τι να κάνουμε, η κυβέρνηση και ο
πρωθυπουργός που δημιούργησαν το μεταρρυθμιστικό κεκτημένο ήταν του
Παπανδρέου. Ας το αποδεχτούμε κι ας προχωρήσουμε παρακάτω..
