Μόλις την
περασμένη Παρασκευή το βράδυ ήταν που πιστέψαμε ότι μέχρι τις 6 Μαρτίου
σταματάνε οι ανησυχίες και οι φόβοι μας για το Προσφυγικό γιατί έως
τότε δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσουν κάποιοι τα σύνορά τους και να
βρεθούμε με χιλιάδες νέους πρόσφυγες να προστίθενται καθημερινά στα ήδη
«παραφορτωμένα» νησιά μας. Αλλά στη μνημονιακή Ελλάδα το «δόξα τω Θεώ»
δεν θέλει και πολύ για να μεταβληθεί σε «βοήθα Παναγιά».
Κι από χθες στην αναζήτηση σωτηρίας ξαναγυρίσαμε. Με χειρότερους μάλιστα όρους από εκείνους που νομίζαμε ότι είχαμε διασφαλίσει. Γιατί δεν είναι μόνο τα σύνορα με τα Σκόπια που αρχικά «δεν είχαν κλείσει τελείως» αλλά τελικά έγινε κι αυτό, είναι και η Τουρκία που επιστρατεύοντας τις παραδοσιακές πρακτικές της άλλα συμφωνεί, άλλα υπογράφει και τελικά άλλα κάνει.
Μέχρι τώρα παρακολουθούσαμε την αδυναμία, την αδράνεια ή τη μεθοδευμένη στάση των
τουρκικών Αρχών που επέτρεπε στα οργανωμένα κυκλώματα να μεταφέρουν ανενόχλητα το «φορτίο» τους στις ελληνικές ακτές. Τώρα εκείνο που ημιεπίσημα ακόμη μας λένε είναι πως στο πλαίσιο που προσυπέγραψαν δεν σκοπεύουν να μεταφέρουν πίσω στις τουρκικές ακτές όσους επιχειρούν να περάσουν στα ελληνικά νησιά.
Τι ακριβώς θα τους κάνουν δεν το λένε αλλά αν δεν δέχονται να τους πάρουν πίσω κι αν φυσικά δεν σκοπεύουν να τους αφήσουν να πνιγούν, τότε το μόνο που μένει είναι να δεχτούμε ότι βλέπουν τη συμμετοχή των νατοϊκών σκαφών σαν το μέσο της ταχύτερης και μαζικότερης μεταφοράς των προσφύγων στα ελληνικά νησιά. Μένει τίποτα άλλο;
Οπως και να έχει, πάντως, το βέβαιο είναι ότι έχουμε μπλέξει άσχημα. Και η τραγική ειρωνεία είναι πως η μοναδική βοήθεια στην οποία μπορεί να προσβλέπει η κυβέρνησή μας είναι από τη Γερμανία και το ΝΑΤΟ. Που δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μας τύχει και ως χώρα λόγω της μέχρι τώρα στάσης του ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά προβλήματα αλλά και ως «αριστερή κυβέρνηση» που τα μέλη της ονειρεύονται, όπως διατείνονται, ή να διαλύσουν το ΝΑΤΟ ή να μας βγάλουν απ’ αυτό.
Τελικά ο στόχος του Τσίπρα «μόνοι εναντίον όλων» έχει επιτευχθεί.
Και στο εσωτερικό και (περισσότερο) στο εξωτερικό.
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος
Κι από χθες στην αναζήτηση σωτηρίας ξαναγυρίσαμε. Με χειρότερους μάλιστα όρους από εκείνους που νομίζαμε ότι είχαμε διασφαλίσει. Γιατί δεν είναι μόνο τα σύνορα με τα Σκόπια που αρχικά «δεν είχαν κλείσει τελείως» αλλά τελικά έγινε κι αυτό, είναι και η Τουρκία που επιστρατεύοντας τις παραδοσιακές πρακτικές της άλλα συμφωνεί, άλλα υπογράφει και τελικά άλλα κάνει.
Μέχρι τώρα παρακολουθούσαμε την αδυναμία, την αδράνεια ή τη μεθοδευμένη στάση των
τουρκικών Αρχών που επέτρεπε στα οργανωμένα κυκλώματα να μεταφέρουν ανενόχλητα το «φορτίο» τους στις ελληνικές ακτές. Τώρα εκείνο που ημιεπίσημα ακόμη μας λένε είναι πως στο πλαίσιο που προσυπέγραψαν δεν σκοπεύουν να μεταφέρουν πίσω στις τουρκικές ακτές όσους επιχειρούν να περάσουν στα ελληνικά νησιά.
Τι ακριβώς θα τους κάνουν δεν το λένε αλλά αν δεν δέχονται να τους πάρουν πίσω κι αν φυσικά δεν σκοπεύουν να τους αφήσουν να πνιγούν, τότε το μόνο που μένει είναι να δεχτούμε ότι βλέπουν τη συμμετοχή των νατοϊκών σκαφών σαν το μέσο της ταχύτερης και μαζικότερης μεταφοράς των προσφύγων στα ελληνικά νησιά. Μένει τίποτα άλλο;
Οπως και να έχει, πάντως, το βέβαιο είναι ότι έχουμε μπλέξει άσχημα. Και η τραγική ειρωνεία είναι πως η μοναδική βοήθεια στην οποία μπορεί να προσβλέπει η κυβέρνησή μας είναι από τη Γερμανία και το ΝΑΤΟ. Που δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μας τύχει και ως χώρα λόγω της μέχρι τώρα στάσης του ΝΑΤΟ στα ελληνοτουρκικά προβλήματα αλλά και ως «αριστερή κυβέρνηση» που τα μέλη της ονειρεύονται, όπως διατείνονται, ή να διαλύσουν το ΝΑΤΟ ή να μας βγάλουν απ’ αυτό.
Τελικά ο στόχος του Τσίπρα «μόνοι εναντίον όλων» έχει επιτευχθεί.
Και στο εσωτερικό και (περισσότερο) στο εξωτερικό.
Ερ. Μπαρτζινόπουλος-Έθνος