«Αυτή η χώρα δεν ανήκει σε κανένα κύριο Τσίπρα» γράφει σήμερα στο άρθρο του στο Βήμα, ο Σταύρος Ψυχάρης, επισημαίνουν όλοι λαμβάνουν εντολή ορισμένης διάρκειας.
Όλο το άρθρο
Αυτή η χώρα δεν ανήκει σε κανέναν κύριο Τσίπρα. Ούτε στον κύριο Μητσοτάκη ή άλλον τινά. Ολοι τους εντολή λαμβάνουν ορισμένης διαρκείας. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι κάποια ημέρα γίνονται τέως. Ολίγοι γράφουν Ιστορία. Οι πλείστοι των πρώην πρωθυπουργών μένουν ξεχασμένοι στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Στη δική μας Ιστορία, ο περασμένος αιώνας δύο έως τρεις ηγέτες ανέδειξε: ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι οι μόνοι ένοικοι της ιστορικής μνήμης. Εν τούτοις και οι τρεις εγκατέλειψαν πριν την ώρα τους κακήν κακώς την εξουσία.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο δημιουργός της Ελλάδας «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», έφυγε από την Ελλάδα κυνηγημένος για ν” αφήσει την τελευταία του πνοή μακριά από τον τόπο του.
Ο Κ. Καραμανλής κυβέρνησε (1955-1963) ως γνήσιος εκπρόσωπος της Δεξιάς. Για να αναδειχθεί όμως πρωταγωνιστής στον αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας όταν το 1974 κατέρρευσε η χούντα. Ο ίδιος έλεγε ότι «εγώ δεν θα φύγω με αεροπλάνο κυνηγημένος όπως ο Βενιζέλος».
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που κατά κοινή εκτίμηση απoκατέστησε την εθνική και λαϊκή ενότητα, είδε την πόρτα της εξόδου απ” την εξουσία. Είναι γνωστά τα γεγονότα κατά τα οποία παρά την κλονισμένη υγεία του τερμάτισε την πρωθυπουργική θητεία του, για να επανέλθει όμως μετά από μερικά χρόνια με εκλογικό θρίαμβο το 1993.
Οι κανόνες της Δημοκρατίας είναι διαχρονικοί ως προς την εφαρμογή και αναντικατάστατοι και αυστηροί. Ιδίως ως προς το προσωρινό της ηγεσίας.
Εν ολίγοις, επειδή πάμε και στην εκκλησία, ουαί σ” εκείνους που «εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου».
Και λατινιστί: Sic transit gloria mundi (Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου).
